Column: Terugkijken van oude races stilt honger naar F1 niet

Nog nooit heeft de start van het Formule 1-seizoen zo lang op zich laten wachten. Het geduld van de liefhebber wordt door de uitbraak van het coronavirus danig op de proef gesteld. Een week zoals de vorige, met een ware tombola op rijdersgebied voor 2021, voelt dan als een verademing. Het nieuws dat Sebastian Vettel gaat vertrekken bij Ferrari ontlokte meer verschuivingen. Maar het is niet genoeg, de Formule 1-fans willen meer.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de Formule 1 en zender Ziggo Sport hun best doen om aan die wensen tegemoet te komen. Zo zendt Ziggo Sport nog wekelijks het praatprogramma Formule 1 Café uit en is er elke zondag weer een klassieke Grand Prix te zien. Ook de Formule 1 zelf probeert de honger van de fans te stillen door oude races te streamen via YouTube. Het heeft alleen een averechts effect. Althans, op mij.

Zo was laatst de Britse Grand Prix uit 2003 op het YouTube-kanaal van de Formule 1 te zien. En Ziggo Sport zond de Duitse Grand Prix van vorig jaar nogmaals in zijn geheel uit. Allebei mooie races met een verhaal. De race op Silverstone in 2003 werd verstoord door een gekke priester die op Hangar Straight over de baan liep, waarna de Toyota's de leiding pakten. En Duitsland 2019 was natuurlijk de race waarbij menigeen in het laatste gedeelte van de baan glibberde en Max Verstappen onder verraderlijke omstandigheden won.

Het vergroot de honger naar nieuwe races met nieuwe verhalen. De Grand Prix van Groot-Brittannië wijst de oudere Formule 1-fan verder alleen maar op het feit dat de auto's lang niet meer zo mooi klinken als toen. De huidige brommende V6-motoren kunnen toch niet op tegen de jankende V10-krachtbronnen van destijds, al valt over smaak te twisten. De grid was ook schitterend, met de knalgele Jordans, de Jaguars in hun British racing green, de Minardi's. De pitstops gingen nog gepaard met bijtanken, waardoor het banden wisselen er op het oog ongekend rustig uit ziet.

Vroeger was echt niet alles beter. De race op de Hockenheimring van vorig jaar was spectaculairder dan de Britse Grand Prix van 2003. Geholpen door de weersomstandigheden uiteraard, maar dat mocht de pret niet drukken. De een na de ander vergaloppeerde zich in de laatste sector. Charles Leclerc op weg naar zijn eerste overwinning? Dacht het niet. Een eerste podiumplek voor Nico Hülkenberg? In de bandenstapels. Zelfs wereldkampioen Lewis Hamilton ging er de mist in. Max Verstappen spinde een keer, maar hield verder het hoofd koel en zegevierde.

Het was meeslepend, maar niet spannend. Je weet al hoe het zich gaat ontvouwen, de gebeurtenissen staan al vast. Het terugkijken van oude races is dan ook een mager substituut, een slap aftreksel van het echte racen, zoals de prachtige documentaires over Juan Manual Fangio en Williams op Netflix ook het verlangen niet wegnemen of verminderen, maar juist vergroten. De NASCAR racet inmiddels weer, nu de Formule 1 nog. Is het al bijna 5 juli?