Column: Yuki Tsunoda is een on-Japanse Japanner

Ik ben in de ban van Yuki Tsunoda. Waar de één zich vergaapt aan filmpjes van spelende puppy’s en de ander urenlang gebiologeerd naar al die sneeuwfoto’s kijkt, daar ben ik sinds kort een magneet voor Tsunoda-nieuws.

In de afgelopen twee jaren vond ik ‘m al buitengewoon interessant, dat kleine Japanse menneke met het Beatles-kapsel. Japanse autocoureurs hebben bij mij sowieso een streepje voor. Misschien omdat ik uit Noord-Nederland kom – een gebied waarvan menigeen vermoedt dat de bewoners hun vrije tijd vullen met het overgooien van hunebedden terwijl ze oerkreten slaken bij een zoveelste aardbeving.

Het schept direct een band met Japanse Formule 1-coureurs, waarvan menigeen vermoedt dat ze sinds geboorte bij het opstaan dagelijks de woorden harakiri en kamikaze uitschreeuwen, terwijl ze een hoofdband ombinden met het woord banzai erop.

Laat maar zien wat je kan

Kleine René keek in de jaren ’90 naar types als Tora Takagi en Ukyo Katayama. Kans is vrij groot dat die namen je niets zeggen, maar bij mij lieten ze een blijvende indruk achter. In de Formule 1 kwam het er niet uit, het waren notoire achterhoedeklanten. Toch bleken Takagi en Katayama sneller dan de gemiddelde gaspedaaltrapper. Takagi werd na zijn F1-carrière Rookie of the Year op Indianapolis, Katayama verloor vanwege een late klapband de zege op Le Mans.

Terugkerend fenomeen: Japanse coureurs leveren in het buitenland pardoes vijftig procent van hun snelheid in. Tenzij ze met z'n allen reizen en een soort Japanse bubbel intact houden. Als er niet voor een Japans team wordt gereden, dreigt er onheil. Takagi werd ROTY dankzij Toyota, Katayama reed voor het fabrieksteam van dat merk op Le Mans.

Zelfs grote namen als Kazuki Nakajima, Kamui Kobayashi en held van beroep Takuma Sato kregen het in de Formule 1 niet voor elkaar. Terwijl ze met fabriekssteun van Toyota (Nakajima, Kobayashi) en Honda (Sato) uitgroeiden tot grote helden in andere klassen.

Wilsonbekwame sushivreter

De meeste Japanse coureurs renderen niet buiten het eigen land. Halfgod-in-eigen-land Naoki Yamamoto zag om die reden af van een Toro Rosso-zitje. Diens erelijst is te lang voor één A4’tje, maar waarom zou-ie verkassen naar Europa?

In Japan zelf is het leven als autocoureur geweldig. Fabrikanten betalen grof geld om het nationale duel te winnen en de Super Formula-wagens doen niet veel onder voor de F1-bolides. Er heerst een eigen racecultuur, die door de westerse oogkleppen van de F1 goed bewaard blijft. De Japanse cultuur viert hoogtij – de coureurs weten dondersgoed wat er van ze wordt verwacht, maar er blijft een grote mate van wederzijds respect.

Thuis in Japan is het goed. Fans zijn ook hondstrouw. Thuis zullen ze je niet wegzetten als een wilsonbekwame sushivreter, als je iets fout doet. Dus, wat doe je liever? Bergen werk verzetten om je aan te passen aan die rare Europese standaard, om als lulletje rozenwater weg te worden gezet, of op een sokkel staan en flinke knaken verdienen?

On-Japanse Japanner

Wat autocoureurs betreft is Yuki Tsunoda een on-Japanse Japanner. Aanpassingsvermogen is zijn tweede naam. Toen Honda hem naar Europa stuurde, draaide zijn bovenkamer niet vast op de Europese aanpak. De stappen waren verbluffend groot. Het is, al met al, slechts twee jaar geleden dat hij zonder enige kennis van taal of cultuur werd ingevlogen.

In de F3 won Tsunoda het team voor zich, dook buiten de racedagen om in de boeken en trok de aandacht van Helmut Marko. Red Bull ging haar eigen boekje te buiten en plaatste hem zowaar in de Formule 2, waar conculega Jüri Vips juist naar Japan werd gestuurd. Dat is sinds een aantal jaren namelijk een trucje van Red Bull. Hoe presteren ze tienduizenden kilometers van huis in een totaal andere cultuur?

Beproefde Honda-tactiek geen optie

In het geval van Tsunoda werd die tactiek al uitgevoerd en is bovenstaande vraag te beantwoorden met ‘sensationeel’. In de F2 ging het zo mogelijk nóg beter dan in de F3. Toen Daniil Kvyat weer eens op de wip stond, greep Tsunoda zijn F1-kans.

Het is veelzeggend dat Red Bull voor Tsunoda koos nádat Honda de stekker uit het F1-project trok. Tuurlijk, Tsunoda zit bij Red Bull omdat zij zaken doen met Honda – maar aangezien Honda binnenkort vertrekt, is het niet optioneel om de beproefde ‘neem-deze-rijder-anders-geen-deal’-tactiek, zoals vroeger met Satoru Nakajima en Takuma Sato, uit te voeren.

Tsunoda raasde ondanks alle uitdagingen zonder noemenswaardige problemen door de Red Bull-opleiding en ik geloof heilig in zijn kunnen. Deze on-Japanse Japanner kan héél ver komen.

René Oudman
Twitter: @reneoudman