Column: Goed luisteren is niet eenvoudig

Goed luisteren is niet eenvoudig. Dat was één van de lessen die Fernando Alonso afgelopen week heeft geleerd. Een andere les was dat die blauwe theepot op wielen waarin hij dit jaar plaatsneemt écht zo slecht is als haar contouren doen vermoeden.

Toen Alonso werd gevraagd of hij net zo snel, of misschien wel beter is dan ‘them’, verwijzend naar Lewis Hamilton en Max Verstappen, antwoordde hij met: "Ik ben nog veel beter!"

Schande natuurlijk – wat denkt die Spaanse kwal wel, hij werd kampioen toen George Bush nog president van de Verenigde Staten was en het Nederlands Elftal wedstrijden tegen zwakke opponenten overtuigend won. Dat-ie nu terug mag keren bij Alpine is puur vanwege een tekort aan geschikte kandidaten. En nu plaatst hij, die vleesgeworden arrogantie, zich boven Hamilton en Verstappen. Dit soort kwallengedrag past natuurlijk niet in de F1.

Mazepain et une baguette

Wie ook niet in de Formule 1 past, is Nikita Mazepin. Rijkeluiskids Lance Stroll en Nicholas Latifi kregen tonnen verbale stront over zich heen, maar vergeleken met de stuurmanskunst van Mazepin zijn dat de racende equivalenten van Picasso en Dalí. Maar, er schijnt een addertje onder het gras te zitten: als ik goed heb geluisterd zat niet Mazepin zélf, maar diens Franse broer achter het stuur.

Luisteren naar kritiek kan heel vervelend zijn. Mazepain zal wat dat betreft een nieuwe lading voor zijn kiezen krijgen – na de sociale verontwaardiging van de voorbije winter zijn de pijlen nu op hem gericht vanwege het gebrek aan rijvaardigheid. Toegegeven, de Haas is net iets makkelijker te verplaatsen dan het schip dat afgelopen weekend het Suezkanaal blokkeerde, maar veel verschilt het niet. Desalniettemin kan Mazepain bij uitstek op hoon rekenen.

Het is de vraag óf het frêle ego van Mazepain het aankan om kritiek op constructieve wijze te verwerken. Hij is immers de gewezen persoon om Haas de komende jaren uit de geldzorgen te houden – maar hoe sterk is zijn wil om naar advies te luisteren? Doet Steiner er goed aan om alvast een lijntje uit te gooien richting Alpine, dat naarstig op zoek is naar een satellietteam, waarbij de Chinese ontwikkelingscoureur Guanyu Zhou een politiek-financiële rol van betekenis speelt?

Wie trouwens goed naar de Russische uitspraak van Mazepin luistert, weet dat de naam wordt uitgesproken als ‘Maj-zee-pin’. Was het dan toch niet zijn Franse broer?

Achteroverleunen en afwachten

Goed luisteren is niet eenvoudig, maar wel belangrijk. Wedstrijdleider Michael Masi had voor aanvang van de race van zondag aangegeven niet als een haarklover de baanlimieten in acht te houden. Zoals het in de kwalificatie ging, zou het op zondag niet gaan. Als een coureur buiten de lijntjes kleurde: soit, we laten ze racen. Masi heeft héél goed geluisterd. Zijn voorganger, wijlen Charlie Whiting, kreeg in de laatste jaren namelijk frequent te horen dat hij ze niét liet racen.

Wat doe je dan, als titel jagend Formule 1-team? Dan instrueer je jouw rijders dat ze de grens van het toelaatbare op mogen zoeken, net zo lang tot de wedstrijdleiding er wat van zegt. Wat je in ieder geval niét doet, is rustig achteroverleunen en afwachten hoe vaak je tegenstanders gebruik van deze maas maken.

Met fair play heeft het aantal keren dat Hamilton wijd ging in bocht vier he-le-maal niets te maken. Als een professioneel autocoureur denkt sneller te kunnen gaan door de auto bij het uitkomen van de bocht uit te laten ‘fladderen’, zal-ie het in honderd van de honderd gevallen doen. Laten we wel wezen, met elkaar – de verontwaardiging jegens Hamilton heeft te maken met die heerlijk warme, oranje onderbuik. Als ‘onze’ oranjeheld 29 maal zonder enige represailles wijder dan wijd was gegaan, was er nu ergens iemand een nieuw standbeeld van hem aan het bouwen.

Tonen horen

Wellicht dat Michael Masi afgelopen zondag wel iets té goed luisterde. Hij hoefde de krokodillentranen die door Red Bull de ether in werden geslingerd, helemaal niet te beantwoorden. Masi had de autoriteit kunnen spelen, om zich zo een kopzorg te besparen.

Kom ik terug bij Alonso: die had het woordje them niet goed verstaan, dacht dat de vraagsteller then zei. Oftewel: ‘ben je net zo goed als toen’, in plaats van ‘ben je net zo goed als hen’. Het gegeven antwoord wordt ineens een stuk logischer: "Ik ben nog veel beter!"

Uiteindelijk is het de toon die de muziek zet. Maar dan moet je die toon wel horen.

René Oudman
Twitter: @reneoudman