Column: Legendary Polish power

Er zijn drie zekerheden in het leven. Iedereen gaat dood, onder belastingen kom je niet uit en de pechduivel heeft het gemunt op Robert Kubica. Afgelopen weekend was het weer raak: drie minuten voor het einde van de 24 uur van Le Mans viel Kubica’s wagen vanuit winnende positie stil.

Een sensationele zege tijdens de eerste deelname op het Circuit de la Sarthe werd door de neus geboord. Kubica’s zwartrode Oreca met startnummer 41 begon in de voorlaatste ronde te pruttelen. Het zou toch niet? Natuurlijk wel. Kubica en geluk gaan niet samen.

Het is ronduit bizar dat Kubica het bestaan van het werkwoord ‘hopen’ nog erkent. Dat-ie nog gelooft in het leven. Van jongs af aan wordt hij dwarsgezeten door, ja, door wat eigenlijk? Door het lot, door het universum, door de voorzienigheid?

Anderhalf arm

Van mij mag je Kubica’s naam in één adem noemen met Lewis Hamilton en Sebastian Vettel. Iedere F1-fan die enkel het Williams-seizoen heeft gezien zal de wenkbrauwen fronsen, maar geloof mij – met twee bruikbare armen was hij van wereldklasse. Ik durf zonder twijfel te stellen dat Kubica wereldkampioen was geworden als het rallyongeval niet had plaatsgevonden.

Maar het mocht gewoon niet. De lijst met ellende is godallemachtig lang. Een greep: breekt arm bij auto-ongeluk vlak voor start Formule 3-seizoen waardoor hij praktisch kansloos is voor de titel. Rijdt iedereen naar huis in Macau maar wordt door pech tweede. Komt in de F1 bij een team terecht dat beide titels kan winnen, tot dat team besluit haar pijlen op het volgende seizoen te richten – om zich daarna terug te trekken vanwege een financiële crisis. Beleeft horrorcrash waarbij-ie zo’n beetje alle ledematen breekt en er eentje bijna verliest na voorcontract bij Ferrari te hebben getekend. Breekt tijdens revalidatieproces been na glijpartij op bevroren tuinpaadje.

En ook nadien.

Keert na zes jaar afwezigheid terug, met anderhalf arm – er ligt een rechterhand op het stuur, maar daarmee is alles wel gezegd – en wordt misbruikt in powerplay bij Renault, bedoeld om Palmer weg te pesten. Verliest potje blufpoker van Sirotkin. Krijgt in comebackseizoen één van de grootste talenten van de nieuwe generatie naast zich. Kan in kansrijke positie niet eens starten in Daytona en valt drie minuten voor tijd vanaf leidende positie uit in Le Mans. Hoe hou je dit als coureur, laat staan als mens, vol?

Legendary Polish power

Polen staan bekend om hun lange adem. Ze gaan door tot het doel is bereikt. De aimabele Poolse kooivechter Jan Blachowicz sprak bij zijn wereldtitelverovering over legendary Polish power. Het is cultuureigen – we zien het vaker gebeuren dat Polen bovendrijven nadat ze een lange weg met (veel) vallen en opstaan hebben afgelegd. Schansspringer Kamil Stoch en voetballer Robert Lewandowski worstelden jarenlang alvorens ze de absolute wereldtop bereikten, puur op karakter en doorzettingsvermogen.

Daarnaast mekkeren Polen niet. Er wordt veelal geleden onder een minderwaardigheidscomplex – credo: denk je nu werkelijk dat onze problemen de buitenwereld ook maar iets interesseert? Juist daardoor kunnen Polen pardoes opduiken, zonder dat je rekening met ze hield. Kijk naar Kubica: wie zag die Renault-test, medio 2017, aankomen?

Kubica’s heldendaden krijgen veel te weinig aandacht – ook daaraan liggen de karaktereigenschappen ten grondslag. De val-maar-niet-teveel-op-houding zorgt ervoor dat Kubica ondanks zijn schokkende levensverhaal verhoudingsgewijs geruisloos op de achtergrond beweegt. Daardoor krijgt hij niet de lof die hij verdient.

Peanuts

Ik wil Robert Kubica aanmoedigen om een boek te schrijven. Ik bied mijzelf aan als ghostwriter. 'Robert Kubica - Legendary Polish power'. Stel je de insights eens voor. De verhalen waarvan wij nu geen kennis hebben, maar waardoor het totaalplaatje een stuk duidelijker zal worden. De pikzwarte periode 2011-2013, toen normaal leven een utopie bleek. De bagger in 2019 met de niet mis te verstane kritieken gedurende zijn heldhaftige comebackseizoen. Het gaat ons uiteindelijk geen zier aan, maar het zou zoveel zaken in perspectief plaatsen.

Teammaten Yifei Ye en Louis Déletraz liggen naar verluidt nog steeds als hoopjes ellende op de grond vanwege het Le Mans-verlies. Kubica was er zondagmiddag kapot van, maar zal naar alle waarschijnlijkheid maandagochtend alweer door zijn gegaan. Het in de slotminuten verliezen van een klassezege in Le Mans is peanuts vergeleken bij wat hij eerder heeft meegemaakt.

Sommige coureurs kunnen hun hele leven alles goed doen en overal naast grijpen, terwijl anderen een carrière lang teren op één gelukje. Ondanks dat Kubica voornamelijk naast heeft gegrepen, gaat-ie onverminderd gepassioneerd door – zonder te klagen. Legendarisch.

René Oudman