Column: Niet vergeten

Tijdens het raceweekend in Spa-Francorchamps gingen mijn gedachten ook uit naar Dilano van 't Hoff. die op 18-jarige leeftijd na een freak incident bij Eau Rouge om het leven kwam op 1 juli 2023. Een jonge gast met een droom, de toekomst voor zich, waar het glas half vol van was. En dan in één klap alles in een keer weggevaagd onder zijn voeten door domme pech. De rillingen schieten nog steeds over mijn lijf als ik eraan terug denk.

Dilano reed toen het onheil gebeurde in de Formula Regional European Championschip (FRECA). Ik volg deze klasse - dat tussen F4 en F3 valt - op de voet, helemaal met Nederlanders in het spel. Over Dilano zocht ik wat achtergrondinformatie op over zijn persoon en prille carrière. Ik hoopte hem te spreken in Zandvoort, maar zo ver kwam het dus niet.

Op die bewuste zondag keek ik die wedstrijd op YouTube, want FRECA is niet interessant genoeg om op tv uit te zenden. Ik weet nog dat het met bakken uit de hemel kwam in de Ardennen. Andrea Kimi Antonelli was al snel naar de eerste positie gevlogen totdat de wedstrijdleiding het wel welletjes vond. Te nat, te gevaarlijk. De Safety Car kwam te hulp en begeleidde het veld in de hoop op betere baancondities. Ik moest tussendoor de deur uit en stopte met kijken. Ik geloofde het wel. 'Onder deze omstandigheden wordt toch niet meer geracet', dacht ik. Een uurtje later wilde ik uitslag bekijken. Ik wist op dat moment nog niks van het verschrikkelijke incident. Bij het doorspoelen van de stream zag ik tot mijn vergrote verbazing dat de organisatie besloot om nog een laatste ronde te racen. De jonge ongeremde honden gingen onder barre omstandigheden nog een keer voluit om een maximaal resultaat eruit te slepen. En daarna ging het vreselijk mis. 

Wat als, wat als..., Dat spookte zo vaak door mij heen. Wat als de race gewoon werd gestopt. Waarom die ene laatste ronde? Ik snapte het niet. Het hield mij wel de hele dag bezig. Ook dat het leven erg betrekkelijk is, dat ik God op mijn blote knieën mag bedanken dat ik gezond ben, En dat ik mij druk kan maken over een geldverslindend spelletje op het asfalt. Ik probeer vaak zaken - hoe erg ook - in perspectief te plaatsen, te relativeren en te nuanceren. Maar dat lukte mij gewoon niet. Het racen kon mij gestolen worden. Natuurlijk, er is ook veel ander leed in de wereld, maar dit incident greep mij erg aan. 18 jaar, het zou je kind maar zijn.

Tot op de dag van vandaag ben ik Dilano niet vergeten en gelukkig is Dilano niet vergeten. Dat was wel te merken in Spa-Franchorchamps waar hij werd geëerd tijdens een hardloopevenement voor Anthoine Hubert – die in de befaamde bochtencombinatie Raidillon-Eau Rouge om het leven kwam in 2019. De F1, F2 en F3 lopen elk jaar deze ‘Run of Anthoine’, maar ook bij Dilano werd dus ook stilgestaan.  

Hoewel Dilano wordt gemist, heeft zijn overlijden ook iets goeds voortgebracht. De stichting ‘Racing for Dilano’ werd opgericht door de nabestaanden. Met als doel: een reddingsboei creëren voor rijders die getroffen zijn door een race-ongeluk of trainingen aanbieden om het letsel bij crashes te minimaliseren. Al is Dilano niet meer onder ons, vanuit de hemel maakt hij toch het verschil voor een jonge gast die dezelfde droom najaagt.