Prost leerde Wolff belangrijke les over leiderschap

daar denk jij gewoon altijd aan ;)

Hahaha Rudi

Touché, Jean. ;-)

Wellicht ben je de enige maar ik wil je wel bedanken voor het scheppen van deze visueel prettige gedachte ;-)

Zowel Prost als Senna konden er wat van...

En zoals aangegeven kwam die achterbaksheid door de opstelling van het team.

Haha, ga jij zeggen dat Hamilton niet van hetzelfde niveau is als Senna. Ik heb ze allebei meegemaakt en Senna was god voor mij maar ik kan je verzekeren dat ik niet weet wie het van wie zou winnen. Een ding is zeker, als Senna zou winnen van Hamilton zou hij daar heel hard voor moeten vechten. Dit soort rijders zijn zeldzaam maar Hamilton is er zeker eentje van.

Daar zijn er anders best veel van.

@GP,
Je hebt gelijk, Senna en Schumacher waren mannen die in hun periode onklopbaar leken en die ik als fan toch tot een soort buitencategorie reken, maar ook zij hebben hun successen behaald met dominant materiaal.
Waarom zou Lewis van een minder kaliber zijn? Er is nooit een vergelijking geweest, behalve dan Monza 2012 met Schumi/Lewis, dat was even ouderwets mooi racen.
Wat wel meespeelt (althans dat voel ik zelf zo) is dat mannen als Senna/Schumi/Prost etc vroeger op mij over kwamen als échte door de wol geverfde mannen, dat gevoel mis ik totaal bij een Nico en Lewis die op mij overkomen als een stelletje kibbelende kleuters als er iets gebeurd is, geen helden zoals ik de oude garde zag

@GP Oke, ik ga kijken of ik je kan overtuigen. Wij zijn op Interlagos, 24 maart 1991. Ayrton Senna had vanaf de pole-position een perfecte start en hield Nigel Mansell, Riccardo Patrese, Jean Alesi, Gerhard Berger en Alain Prost achter zich. Rond de 50e ronde krijgt Senna problemen met de versnellingsbak; hij had geen vierde versnelling meer, maar het was Mansell die in de 61ste ronde met versnellingsbakproblemen moest opgeven.

Senna verloor ook nog zijn vijfde en derde versnelling, waardoor hij zelfs in tragere bochten in de zesde versnelling moest blijven. Hierdoor viel hij een aantal keer bijna stil. Patrese kwam snel dichterbij, maar eveneens geplaagd door versnellingsbakproblemen moest hij vertragen. Toen het weer verslechterde, begon Senna gebaren te maken naar de stewards om de race stop te zetten, iets wat hij ook in Adelaide later in het seizoen zou doen.

Senna won uiteindelijk met 2,9 seconden voor Patrese en moest door uitputting uit de wagen gehaald worden. Op het podium had Senna moeite om zijn beker de lucht in te krijgen vanwegen schouder- en arm klachten. De inspanningen van in de 6e versnelling nam niet weg dat hij zijn vreugde wilde delen met alle Brazilianen.

Wat ik hier uit duidelijk wil maken is dat Senna inderdaad van een ander niveau is dan Hamilton. Lewis lijkt mij een goeie vent, een hele goeie coureur en ik ben de laatste jaren ook fan van hem geworden. Daar komt nog bij dat Lewis een paar ronden mocht rijden in de MP4/4, Senna's kampioensauto uit 1988, op Silverstone en een groot Senna fan is. Hij genoot ervan en nu komt de MAAR want wat het verschil tussen Hamilton en Senna zo groot maakt. Het verschil in auto's waarin zij gereden hebben is veels te groot, het vermogen onder andere. Om maar te zwijgen over stuurbekrachtiging, dan had Senna nooit die schouderklachten gehad in 1991. Ik was nooit een M. Schumacher fan maar dan zit hij dichter in de buurt van Senna.

Patrick2289,
Ik voel wel wat je bedoelt alleen ik denk dat bij Senna's overwinning vooral zijn emoties een grotere rol speelden dan zijn daadwerkelijke fysieke klachten, Senna kon een heel emotioneel mens zijn, mooiste voorbeeld was toen hij al krijsend over de finish kwam, zeker zijn mooiste overwinning ooit.

En inderdaad krijg ik bij het zien van die beelden uit de oude wagens dat helden gevoel terug, omstandigheden in de cockpit waren veel spartaanser dan in de huidige auto's, veel minder mechanische grip, handmatig schakelen, geen stuurbekrachtiging etc.
Tegenwoordig oogt het allemaal smooth