Historisch portret: Rene Arnoux, talent dat er nooit uitkwam
- Gepubliceerd op 27 apr 2010 11:05
-
- Door: Rob Veenstra
F1Today.nl brengt vanaf nu elke week een historisch portret van een Formule 1-coureur uit het verleden. De serie trapt af met de Fransman René Arnoux. De Franse coureur was dominant in vele opstapklassen, maar in de Formule 1 kwam het er nooit echt uit.
Groot talent in opstapklassen
René Arnoux was in de jaren zeventig van de vorige eeuw het grootste Franse autosporttalent. De Fransman deed niks verkeerd in de lagere raceklassen en pakte in 1973 als 25-jarige de titel in de Franse Formule Renault. Hierbij versloeg hij Patrick Tambay, ook een veelbelovende coureur op dat moment. Na een jaar in de Europese Formule 5000 geracet te hebben, keert Arnoux in 1975 weer terug naar Frankrijk om te racen.
Dat jaar won Arnoux de titel in de Formule Super Renault en maakte de overstap naar de Formule 2 voor 1976. De Fransman maakte een erg goed seizoen mee en was één van de verrassingen van het jaar. Arnoux eindigde als tweede in het kampioenschap nadat Jean-Pierre Jabouille hem tijdens de laatste race versloeg. Het talent van Arnoux was nu wel duidelijk en dat onderstreepte hij door een jaar later de titel in de Formule 2 te pakken.
Moeizaam begin van Formule 1-carriére
Door zijn titel in de Formule 2 viel Arnoux nog meer op bij de Formule 1-teambazen. De inmiddels 30-jarige Arnoux tekende een contract bij het fabrieksteam van Martini en reed daarvoor slechts zes races. Martini stopte daarna namelijk met het team en ging het team van Lotus sponsoren. Arnoux zat zonder stoeltje en stapte per direct over naar het team van Surtees waar hij de laatste twee races van het seizoen reed. In zijn eerste seizoen wist hij nog geen punten te scoren.
Overstap naar Renault
Arnoux' talent was echter wel opgevallen en het Franse team Renault pikte hem op en contracteerde hem als coureur naast Jean-Pierre Jabouille voor 1979. De Renault-bolide was echter nog niet snel genoeg en de eerste punten werden pas tijdens de achtste Grand Prix van het seizoen, in Frankrijk, gescoord. Jabouille won de race, Arnoux eindigde als derde en pakte daarmee
meteen zijn eerste podiumplaats. Uiteindelijk bleek dit de enige puntenfinish van Jabouille dat seizoen, terwijl Arnoux nog drie maal in de punten eindigde.
Twee overwinningen uit de eerste drie races bracht Arnoux in 1980 aan de leiding van het kampioenschap, maar daarna ging het bergafwaarts met Renault en eindigde Arnoux als zesde in het kampioenschap. In 1981 kreeg Arnoux het moeilijker met zijn nieuwe teammaat Alain Prost. Prost pakte na een moeizame seizoensstart drie overwinningen en eindigde als vijfde in de eindstand, terwijl Arnoux als negende eindigde.
1982 werd een beter jaar voor Arnoux met twee overwinningen. Hij pakte in Frankrijk én Italië de overwinning, maar vooral aan die eerste zege zat een bittere nasmaak. Arnoux leidde de race met Alain Prost achter zich. Het team had echter afgesproken dat Prost bij die scenario voorbij gelaten moest worden door Arnoux. De Fransman lapte deze regel echter aan zijn laars en reed naar de overwinning. Hierdoor was de relatie tussen het team en Arnoux én de relatie tussen Prost en Srnoux verstoord.
Ferrari
Arnoux besloot over te stappen naar Ferrari waar hij de teamgenoot werd van landgenoot Patrick Tambay. Arnoux reed een goed seizoen en moest in de eindstand alleen Nelson Piquet en ex-teamgenoot Alain Prost voor zich dulden. Tambay werd vervangen door Michele Alboreto en hij wist Arnoux meteen te verslaan met zijn vierde plaats in de eindstand. Arnoux reed in 1985 nog één race voor Ferrari, waarna de Italianen hem vervingen door Stefan Johnsson.
Arnoux kwam dat jaar niet meer aan de bak en moest toekijken hoe zijn vervanger Johansson een redelijk seizoen draaide. Een jaar later, in 1986, vond Arnoux een stoeltje bij Ligier en hoopte dat team te verbeteren. Dat lukte echter niet en Arnoux scoorde in vier seizoenen Ligier slechts 17
punten, waarna hij in 1989 als 41-jarige zelf de handdoek in de ring gooit en stopt met de Formule 1.
Leven na de Formule 1
Na zijn lange autosportcarriére bouwde Arnoux enkele kartbanen. Twee circuits in de buurt van Parijs en ook in Lyon en Marseille begon de Fransman een eigen kartcircuit. In 2006 en 2007 nam Arnoux deel aan de Formula Masters waar alleen oud-Formule 1-coureurs aan deel mochten nemen.
Tegenwoordig bestuurt Arnoux nog enkele malen per jaar een historische Renault-bolide tijdens World Series-evenementen en bekleedt hij een hoge rol bij DAMS. Dat team is zeer succesvol in onder andere de GP2 Series.
Statistieken René Arnoux
Formule 1-seizoenen: 1978 - 1989
Teams: Martini, Surtees, Renault, Ferrari, Ligier
Races: 165
Titels: 0
Overwinningen: 7
Podiums: 22
Pole positions: 18
Snelste ronden: 12
Punten: 181
Volgende week: Ayrton Senna
Groot talent in opstapklassen
René Arnoux was in de jaren zeventig van de vorige eeuw het grootste Franse autosporttalent. De Fransman deed niks verkeerd in de lagere raceklassen en pakte in 1973 als 25-jarige de titel in de Franse Formule Renault. Hierbij versloeg hij Patrick Tambay, ook een veelbelovende coureur op dat moment. Na een jaar in de Europese Formule 5000 geracet te hebben, keert Arnoux in 1975 weer terug naar Frankrijk om te racen.
Dat jaar won Arnoux de titel in de Formule Super Renault en maakte de overstap naar de Formule 2 voor 1976. De Fransman maakte een erg goed seizoen mee en was één van de verrassingen van het jaar. Arnoux eindigde als tweede in het kampioenschap nadat Jean-Pierre Jabouille hem tijdens de laatste race versloeg. Het talent van Arnoux was nu wel duidelijk en dat onderstreepte hij door een jaar later de titel in de Formule 2 te pakken.
Moeizaam begin van Formule 1-carriére
Door zijn titel in de Formule 2 viel Arnoux nog meer op bij de Formule 1-teambazen. De inmiddels 30-jarige Arnoux tekende een contract bij het fabrieksteam van Martini en reed daarvoor slechts zes races. Martini stopte daarna namelijk met het team en ging het team van Lotus sponsoren. Arnoux zat zonder stoeltje en stapte per direct over naar het team van Surtees waar hij de laatste twee races van het seizoen reed. In zijn eerste seizoen wist hij nog geen punten te scoren.
Overstap naar Renault
Arnoux' talent was echter wel opgevallen en het Franse team Renault pikte hem op en contracteerde hem als coureur naast Jean-Pierre Jabouille voor 1979. De Renault-bolide was echter nog niet snel genoeg en de eerste punten werden pas tijdens de achtste Grand Prix van het seizoen, in Frankrijk, gescoord. Jabouille won de race, Arnoux eindigde als derde en pakte daarmee
meteen zijn eerste podiumplaats. Uiteindelijk bleek dit de enige puntenfinish van Jabouille dat seizoen, terwijl Arnoux nog drie maal in de punten eindigde.
Twee overwinningen uit de eerste drie races bracht Arnoux in 1980 aan de leiding van het kampioenschap, maar daarna ging het bergafwaarts met Renault en eindigde Arnoux als zesde in het kampioenschap. In 1981 kreeg Arnoux het moeilijker met zijn nieuwe teammaat Alain Prost. Prost pakte na een moeizame seizoensstart drie overwinningen en eindigde als vijfde in de eindstand, terwijl Arnoux als negende eindigde.
1982 werd een beter jaar voor Arnoux met twee overwinningen. Hij pakte in Frankrijk én Italië de overwinning, maar vooral aan die eerste zege zat een bittere nasmaak. Arnoux leidde de race met Alain Prost achter zich. Het team had echter afgesproken dat Prost bij die scenario voorbij gelaten moest worden door Arnoux. De Fransman lapte deze regel echter aan zijn laars en reed naar de overwinning. Hierdoor was de relatie tussen het team en Arnoux én de relatie tussen Prost en Srnoux verstoord.
Ferrari
Arnoux besloot over te stappen naar Ferrari waar hij de teamgenoot werd van landgenoot Patrick Tambay. Arnoux reed een goed seizoen en moest in de eindstand alleen Nelson Piquet en ex-teamgenoot Alain Prost voor zich dulden. Tambay werd vervangen door Michele Alboreto en hij wist Arnoux meteen te verslaan met zijn vierde plaats in de eindstand. Arnoux reed in 1985 nog één race voor Ferrari, waarna de Italianen hem vervingen door Stefan Johnsson.
Arnoux kwam dat jaar niet meer aan de bak en moest toekijken hoe zijn vervanger Johansson een redelijk seizoen draaide. Een jaar later, in 1986, vond Arnoux een stoeltje bij Ligier en hoopte dat team te verbeteren. Dat lukte echter niet en Arnoux scoorde in vier seizoenen Ligier slechts 17
punten, waarna hij in 1989 als 41-jarige zelf de handdoek in de ring gooit en stopt met de Formule 1.
Leven na de Formule 1
Na zijn lange autosportcarriére bouwde Arnoux enkele kartbanen. Twee circuits in de buurt van Parijs en ook in Lyon en Marseille begon de Fransman een eigen kartcircuit. In 2006 en 2007 nam Arnoux deel aan de Formula Masters waar alleen oud-Formule 1-coureurs aan deel mochten nemen.
Tegenwoordig bestuurt Arnoux nog enkele malen per jaar een historische Renault-bolide tijdens World Series-evenementen en bekleedt hij een hoge rol bij DAMS. Dat team is zeer succesvol in onder andere de GP2 Series.
Statistieken René Arnoux
Formule 1-seizoenen: 1978 - 1989
Teams: Martini, Surtees, Renault, Ferrari, Ligier
Races: 165
Titels: 0
Overwinningen: 7
Podiums: 22
Pole positions: 18
Snelste ronden: 12
Punten: 181
Volgende week: Ayrton Senna
.
Trending nieuws
-
De Formule 1-coureurs van 2024: Esteban Ocon, opmerkelijk vertrek22 dec 2024 16:45
-
Lawson heeft duidelijk doel voor ogen: "Een wereldkampioenschap winnen"22 dec 2024 12:41
-
Hadjar onthult startnummer voor debuutseizoen in Formule 122 dec 2024 14:43
0
Reacties (7)
Login om te reagerenSlicks
Posts: 28
Ik zal nooit het gevecht met Villneuve vergeten in 1979 op het circuit van Dijon.
www.youtube.com/watch?v=j3tXJm9tYGM
renzo
Posts: 932
Wat is nu de echte reden dat Arnoux wegging na 1 race bij Ferrari in 86 ? Ik heb gelezen dat dat te maken had met het rommelen met het nichtje van Enzo Ferrari ??!??
conundrum
Posts: 77
Klopt volgens mij ja. Stond dacht ik vorig jaar ergens in een RTL GP magazine.
Bijzonder trouwens dit verhaal zonder bronvermelding.
Racefreak
Posts: 269
Leuk idee zo\'n serie, alleen blijft het artikel wel erg op de hoofdlijnen hangen.
Btw, elke zin \'Arnoux\' als onderwerp plaatsen is ook niet echt heel professioneel. Ooit van synoniemen gehoord?
Een leuk initiatief met ruimte voor verbetering!
de autoverkoper
Posts: 866
en hadden ze Arnoux dat ervoor jaar al ontslagen dan was Stefan Bellof in de Ferrari gestapt. Dat was jammer want 5 maanden later was Bellof dood......Ferrari had voor de eerste race in \'85 nog tegen Bellof gezegd dat ze niet onder Arnoux uit kwamen!
Als je de stats er op na slaat was Arnoux een van de beste coureurs ooit met auto\'s in het Turbo tijdperk.
18 poles maar nooit kampioen geworden.
In de qualifing hadden ze meer dan 1000 pk dus dan had je ballen nodig nou die had ie dan geloof ik wel!
Wat een afgang toen bij Ligier vol
renzo
Posts: 932
Ik denk dat de naam van de coureur die het beste met door turbo aangedreven auto\'s overweg kon, Nelson Piquet was.
Met het turbo-gat, wat vooral in de begin jaren een bekend euvel was, kon Piquet als geen ander mee overweg. Kijk je naar het hoogtepunt van de turbo\'s, in 1984 en 1985, met meer dan 1400PK in de kwalificaties was het ook Piquet die de meeste poles pakte.
de autoverkoper
Posts: 866
turbo-gat crash-gat.................ze hebben wat gatten he die familie Piquet?
Arnoux heeft de meeste poles gehaald met Turbo motoren Piquet heeft totaal wel meer poles maar die heeft ook poles zonder turbo motor gehaald...