Tweevoudig wereldkampioen Emerson Fittipaldi viert vandaag zijn 71ste verjaardag. De Braziliaan begon zijn racecarrière in 1969 in de Formule Ford. Een jaar later, tijdens de Grand Prix van Groot-Brittannië, debuteerde hij in de Formule 1 voor het team van Lotus. Nadat eerste coureur Jochen Rindt overleed in Monza, mocht Fittipaldi iedere Grand Prix aan de start verschijnen. Al in zijn vierde race in de Formule 1 wist hij de Grand Prix van de Verenigde Staten in New York te winnen.
1972 was het jaar van de Braziliaan. De toenmalig coureur van Lotus wist dat jaar wereldkampioen te worden als op dat moment jongste coureur aller tijden. Het jaar daarna was het lastig. Met Ronnie Peterson als teamgenoot had de wereldkampioen niet alleen concurrenten bij de andere teams, ook in zijn eigen team. Ondanks dat wist Fittipaldi een tweede plaats te behalen in het wereldkampioenschap.
Dat was onaanvaardbaar en toen McLaren aanklopte in 1974 hoefde de wereldkampioen van 1972 niet lang na te denken. Hij streed voor het derde jaar op rij mee voor het wereldkampioenschap. In de laatste race van het seizoen in de Verenigde Staten wist hij de rivalen Clay Regazzoni en Jody Scheckter achter zich te laten en claimde de wereldtitel.
In 1975 was Niki Lauda oppermachtig, zo ook voor de tweevoudig wereldkampioen. Fittipaldi werd 'best of the rest', achter Lauda. Vanaf 1976 tot 1980 reed de Braziliaan voor Fittpaldi Automotive. Dit team werd dat jaar opgericht door de gebroeders Fittipaldi. Heel veel successen leverde dat niet op; het team haalde zijn beste resultaat in 1978, met een tweede plaats tijdens de Grand Prix van Brazilië in 1978.
In 1980 besloot Emerson Fittipaldi, met een leeftijd van 33 jaar, een eind te maken aan zijn carrière in de Formule 1. Hij won in totaal 14 Grands Prix, mocht 35 keer het podium betreden en haalde 6 pole positions.
Na zijn carrière is Fittipaldi blijven racen. En met succes; twee keer wist hij de Indy 500 op zijn naam te schrijven. In 1996 kende Fittipaldi een zware crash waarna hij besloot om te stoppen met racen.
De felicitaties gaan uit naar de jarige Emerson Fittipaldi.
Reacties (11)
Login om te reagerenJim Clark
Posts: 3.119
Congrats Emerson!
Je bent een van die rijders die blij mag zijn dat hij zijn carrière overleeft heeft!
Jammer dat je toen met die Copersugar bent begonnen, was een verspilling van je ongelooflijke talent.
Larry Perkins
Posts: 53.820
Emerson Fittiplaldi, the legend. Met zijn verweerde, norse kop was hij vooral de vriendelijkheid zelve, buiten de baan.
Jammer dat hij zijn succes opgaf voor het grotendeels mislukte Copersucar-project met oudere broer Wilson, maar als Hunt-fan blij dat hij plaatsmaakte voor de Brit.
Happy Birthday Emerson and have a bottle of milk...
*hoofd
Caramba
Posts: 5.786
Dat somt het wel op. Zeer aimabele man, zowel binnen als buiten de baan niet van de spelletjes, en een erelijst waar je U tegen zegt.
Nino Farina
Posts: 2.536
Maar het Copersucar project was wel een enorm avontuur. Het werd geen sportief succes. Maar kudos voor het proberen.
Caramba
Posts: 5.786
Voetnoot: ik zie 100 keer liever zo'n iconische helm dan die modieuze designpulp van tegenwoordig.
Beri
Posts: 6.399
Caramba, hij was inderdaad een aimabele man. Tot het moment dat hij Nazi gedrag tegen Helio Castroneves ging vertonen. Castroneves wilde van Fittipaldi als zaakwaarnemer af en geheel toevallig kreeg daarna ineens Castroneves de Belastingdienst achter zich aan wegens belastingontduiking. Die rat van een Fittipaldi wilde Castroneves een oor aannaaien. En alhoewel het nooit bewezen is dat het Fittipaldi was die de Belastingdienst tipte, is het door heel het paddock aannemelijk gevonden. Niet geheel toevallig is Fittipaldi sindsdien vrijwel nergens meer te zien geweest. Al helemaal niet meer bij Penske. En dat terwijl Fittipaldi zijn grootste Amerikaanse successen bij Roger Penske's team geboekt heeft. Roger koos de kant van Castroneves en dat terwijl Castroneves er bijna voor in de bak draaide. Dat Castroneves daarna de Indy500 won, was een van de mooiste overwinningen ooit als je dit verhaal meetelt. De onvoorwaardelijke steun van Roger Penske is een van de mooiste gebaren in de recente IndyCar geschiedenis en voor mij is Fittipaldi geen held meer.
Caramba
Posts: 5.786
@Beri kende dit verhaal niet - wel vol aannames, maar een mooie aanvulling.
Larry Perkins
Posts: 53.820
Kende het fraudeverhaal van Castroneves wel maar de betrokkenheid van Fittipaldi niet.
Caramba
Posts: 5.786
Ook vandaag jarig: ene Roelof Wunderink (69).
Even een stukje van facebook: "Zijn officiële F1-debuut maakt Wunderink bij de Grand Prix van Spanje in Montjuïc Park, een wedstrijd waar veel om te doen was vanwege de onveiligheid van de vangrails. Wunderink kwalificeerde zich en reed na 20 ronden op de negende plaats toen hij uitviel met een gebroken aandrijfas.
Tussen deze en zijn volgende GP kreeg Wunderink een zwaar ongeluk in een F5000 wagen, waarbij hij onder andere een hersenkneuzing opliep. Hij startte nog 2 GP's maar was niet meer de oude. Typisch voorbeeld van een in de knop gebroken carriere.
Rimmer
Posts: 12.165
Lieve man, veel gepresteerd. Wel de lelijkste coureur die de F1 gekend heeft, zo lelijk zelfs dat de pothelm definitief afgeschaft werd iedereen verplicht met een integraal helm moest gaan rijden. Zo bracht het uiteindelijk ook weer iets goeds en blijkt dat god met iedereen een bedoeling heeft ;)
Larry Perkins
Posts: 53.820
Wat looks en livery betreft mankeerde er niet veel aan de Copersugar FD 05 (1978). Hieronder voor de liefhebber nog een terugblik op die tijd.
EMERSON FITTIPALDI ON COPERSUCAR YEARS: “I WAS TAKING A RISK, IT’S TRUE”
“Fittipaldi”. It’s one of those names that doesn’t need a second name. Like “Pele”, or “Maradona”, “Elvis” or “Madonna”
At the mention of the name all of us instinctively think of Emerson (don’t we?), but motor sport has been invaded by Fittipaldis over the years. Straight up I will admit to a little bias here. Emerson Fittipaldi was my first sporting hero as a kid, and the times I spent drawing his helmet design beggar belief.
Emerson trail-blazed the route to Europe for budding Brazilian racers in the late 1960s and early 70s to become a double Formula 1 World Champion with first Lotus and then McLaren. By then though there was another Fittipaldi in F1 – Wilson, Emerson’s elder brother.
Wilson drove for Brabham, before deciding to set up Brazil’s first – and to date only – Formula 1 team, with Emerson. The younger Fittipaldi continued to race with McLaren, while Wilson concentrated on their F1 team. “Emerson and I have a fantastic relationship,” he said at the time. “We get on like a house on fire. It was already like that since we were children. Each always helped each other. We’ve always taken our decisions together.”
One decision that stunned the F1 world was the news that for 1976, Emerson would leave McLaren – having won the 1974 title and finished runner-up in ’75 – to drive for the family’s so far unsuccessful Copersucar team. Wilson had driven the first Copersucar Fittipaldi in 1975 with few results. But the family bond, their desires and Brazilian national pride saw Emmo, as planned, join the family team. His place at McLaren was taken by James Hunt, who went on to win the 1976 championship… [YES, YES, YES!]
Emerson knew he had a challenge ahead. “I was taking a risk, it’s true,” he remembers. “I could have been in a very comfortable situation and kept on winning races in other teams. I had it in my own mind to create our own team. I was certainly more motivated in my own team than I would have been in another.”
For Wilson, It spelt the end of his driving days, and that was something of a regret. “For me it was incredibly difficult to give up racing,” he said. “If you retire after a serious accident then you can easily forget motor racing. But I didn’t have an accident and I had cars. All my life I dreamed of racing in Formula 1 and I did it for four years.”
The team came first though, so Wilson hung up his helmet, and Emerson took over the Copersucar Fittipaldi drive – brothers in arms. “We are split into two parts now,” explained Wilson at the time. “The construction workshop and the design office are in Sao Paulo at Interlagos. The race team is based in Reading, England for most of the season. I’m responsible for the Brazilian side of the business and I look after the advertising name of “Fittipaldi”. I take all of this side off of Emerson’s back so all he has to do is drive.”
It was a difficult baptism. Basing a Formula 1 team in Brazil when at the time most races were in Europe may not have been the best decision, but Emerson’s arrival and commitment galvanised the team.
“We worked hard,” Wilson said, “but when Emerson arrived we worked even harder!”
Emerson too remembers the mountain they had to climb. “We built up a complete team from nothing. We didn’t buy a team and change its name. We really did start from zero without any experience or know-how. We had to learn in three or four years, what other teams had learned in 10.”
The learning curve was steep. At the 1976 Belgian Grand Prix, Emerson – double World Champion – failed to qualify. Wilson was mortified: “I wanted to disappear from the face of the earth. The whole of Brazil was behind us to win races, and we couldn’t even get on the starting grid…
“Any other driver in that situation would have got rid of the lot, but Emerson stimulated everybody. He always remained optimistic and was never discouraged. He was very demanding, but he was the driving force in the team. When we were down he was the one that gave us morale. I’m not saying this because he’s my brother, but because things really happened like that.”
Things did get better, and Emerson never gave up – and neither did the loyal staff. Some left, but the key people stayed. “When you hit rock bottom you see people’s true characters,” said Wilson.
By 1978 things were certainly on the up, with Emmo giving the team a dream second place finish at its home race at Interlagos, Brazil. That was the first of six top six finishes that year. Then it started to slide.
In 1979, the team’s best result was a solitary sixth place at the opening race in Argentina. In 1980 Emerson was joined by Keke Rosberg, and took third place at Long Beach –Nelson Piquet’s first GP win. The generations of Brazil shared the podium. And that, basically, was the end of Emerson’s F1 career, his final podium.
Six years after his second world title, Emmo called it quits. “I was too involved in the problems of trying to make the team work,” he said. “I neglected my marriage and my personal life.”