Het is vandaag 24 jaar geleden dat Ayrton Senna om het leven kwam na een crash tijdens de Grand Prix van San Marino op het circuit van Imola. Een ideaal moment om uitgebreid stil te staan bij de legendarische Braziliaan. In deze special komt voormalig McLaren-baas Ron Dennis aan bod. Hij onderhield een innige band met Senna, met wie hij vele successen vierde.
Gevraagd naar wat hij het meeste mist aan Senna, antwoordde de anders zo zakelijke Dennis: "Het plezier. Ik herinner me vooral het gelach en het plezier." Senna won met McLaren 35 races en drie wereldtitels, maar wat beklijft zijn de grappen en grollen die hij samen met teamgenoot Gerhard Berger uithaalde.
Verhalen doen de rondte dat Berger een onbreekbaar geachte koffer van Senna uit een helikopter gooide, dat de Oostenrijker de kamer van zijn teamgenoot vulde met kikkers en dat hij de pasfoto van Senna in diens paspoort verwisselde voor een foto van een penis. Senna kon er ook wat van, met onder andere een Franse kaas in de airco van de kamer van Berger en de creditcards van zijn stalgenoot aan elkaar lijmen.
Dennis graaft in zijn geheugen naar een anekdote uit Monza, waar hij op een avond zijn hotelkamer aantrof, behangen met pornografisch materiaal. "Later dat weekend keerde iemand uit de groep terug naar zijn kamer om hem helemaal leeg aan te treffen. Geen meubels, helemaal niks. Dat soort dingen mis ik wel. Soms was het op het randje van slapstick, niet grappig en misschien zelfs kinderachtig. Maar de sfeer in het team was geweldig."
Daarbij was de komst van Berger als vervanger van Alain Prost doorslaggevend. Dennis: "Gerhard was het perfecte wapen om met Ayrton om te gaan. Voorheen was het uitgesloten om te denken dat Ayrton lachte om een grap. Gerhard bracht humor in het team, dat brak het ijs bij Ayrton. Het werd zelfs extreem. Gerhard kent geen grenzen, echt niet. Ik weet nog dat we een keer gingen duiken en hij op een aardige diepte mijn luchttoevoer dicht draaide. Hij vond het hilarisch."
De dood van Senna greep Dennis erg aan. "Hij was zo goed de hele periode dat hij deze planeet bewandelde. Veel coureurs blijven te lang in deze sport en ze parasiteren op succes uit het verleden. Ayrton was gewoon ongehoord competitief en opeens was het voorbij. Het eindigde zo abrupt dat je alleen onthoudt hoe geweldig hij was. Hij was een grootheid. Hij had nog menselijke waarden en principes."
Reacties (14)
Login om te reagerenGetuige X
Posts: 2.115
24 jaar alweer, onvergetelijk.
Wat een mooie tijd in de jaren dat hij in de F1 zat.
Rimmer
Posts: 12.170
Toen was geluk nog heel gewoon. Lijkt een eeuwigheid geleden. We worden oud.
Musky
Posts: 2.187
@Rimmer toen was geluk gewoon, waarom aandikken met heel dat is de tegenwoordige tijd! Vierentwintig jaar is als de dag van gisteren, de mentaliteit en het matrialisme in de loop der jaren dat maakt het dat je zo oud voelt.
MrStef85
Posts: 6.264
Komt dat niet, omdat de tijd verstrijkt? Wat heeft materialisme en mentaliteit hiermee te maken?
Musky
Posts: 2.187
@Mrstef85 later als je oud en wijs grijs bent geworden kom je er achter dat de dag van morgen gisteren was en het voelt of de tijd stil heeft gestaan. Tegen de hedendaagse mentaliteit en materialisme kijk je anders tegen aan dan vroeger, materialisme bestond vroeger niet en de mentaliteit is dat mensen van nu elkaar wel aan kunnen vallen om het minst geringste feit, waarbij het vroeger qua omgangsvorm er gemoedelijker aan toe ging. Daarmee wil ik zeggen dat vierentwintig jaar een eeuwigheid duurde vroeger en nu de tijd voorbij vliegt.... voordat je het weet ben je al honderd jaar!
Mojito
Posts: 4.843
Jemig... waar blijft de tijd?
Snork
Posts: 20.228
Ik herinner me die dag nog zo goed. Juist die dag keek ik niet de race, de dood van Ratzenberger de dag ervoor haalde het zin weg om nog naar de race te kijken. Ik was die dag als student op de zweefvliegclub en reed daar om 17u weg. Radio aan in de auto, en toen hoorde ik het nieuws dat Ayrton Senna niet meer is....
Sindsdien is de F1 anders voor mij. Senna was een geweldig coureur, een geweldig mens, zijn aanwezigheid was de spirit in de F1 die het interessant maakte.
Zo zonde dat hij er niet meer is.
BenPon
Posts: 418
Hoeze gek vd sport?! Ik lag lekker op de bank de race half te volgen, half te soezen. Goh, wat sliep dat morotgeluid lekker. En toen, ineens klapt Senna vol in de muur: klaar wakker, rechtop op de bank. Wat duurde het lang voor sid watkins er bij was. En dan die plas bloed in beeld. Toen wist ik het zeker, mijn held zou het niet redden.
Als de dat van gister staat het in mijn geheugen. Ik was een puber en heb gehuild als een klein kind dat zijn begrafenis werd uitgezonden.. Formule1 is veranderd
dutchboy
Posts: 8
Ik heb zeker GEEN helden in mijn gedachten , maar Senna was er wel een ! Ik heb mijn zoon naar deze sportheld vernoemd.
mUtt3n
Posts: 500
Held, mijn dochtertje heet Sienna en mijn petekind heet Senna, ongelofelijk trots op die 2!!!
Fanboy1
Posts: 3.514
De wereld stond toen even stil en dat zegt geneog over deze legende.
Vooral omdat het zo abrupt was maakt het des te aangrijpender.
renzo
Posts: 932
Geef mij maar Prost !
Jean Alesi
Posts: 17.675
Top coureur in zijn tijd en niets dan respect van mijn kant!
Maar niet helemaal het type coureur waarvoor ik F1 keek.
Senna, Mansell, Schumacher, daarvoor volgde ik in die tijd f1
Willem82
Posts: 59
Tja...het is en blijft pijnlijk na al die jaren. Eigenlijk bizar als je dat hele weekend terugbekijkt. Barrichello op vrijdag, Ratzenberger op zaterdag en dan op zondag de startcrash met vliegende wielen in het publiek, de crash van Senna en de wielen die Ferrari monteurs verwonden....bizar. Het meest bizarre vond ik nog wel dat zowel de reanimatie van Ratzenberger als de behandeling van Senna volop in beeld waren. Na de crash van Senna het kleine knikje, ik zei tegen mijn pa: hij beweegt tenminste. Maar dat de helikopter erbij kwam was niet goed. Dat de race startte was wel weer een goed teken. Rob Peterson die commentaar gaf in plaats van Bert Devies op de Nederlandse Eurosport.... en dan dan aan het begin van de avond het onvermijdelijke bericht....een mooie zonnige 1 mei werd inktzwart. Dat wat niet voor mogelijk werd gehouden gebeurde toch. Het staat me nog in mijn geheugen gegrift. Ik ben in 2001 in Imola geweest in de bocht en bij het monument. Het deed me weinig. Ik las ergens dat Damon Hill Had laten optekenen dat het verhaal van Senna niet Imola of de Tamburello bocht is, maar wel alles wat hij heeft betekent voor Brazilië...mooier kun je het eigenlijk niet zeggen. Hij is en blijft voor mij daarom altijd de beste. Niet alleen een super coureur, maar ook een fantastisch mens en inspiratiebron voor velen.