Dagboek uit de paddock: Grand Prix van Groot-Brittannië, dag 1

Donderdag, 7.00 uur

Ik verlaat East Finchley, waar ik met dank aan mijn vriend Cedric Selzer, monteur van Jim Clark toen de Schot het seizoen 1963 domineerde, overnachtte.

Vanuit België ben ik via de Eurotunnel met de auto gekomen op woensdag, nadat ik naar een eerdere trein gewisseld ben om die avond bij een BAT/McLaren-evenement in Hyde Park te zijn. Die werd echter gecanceld door het nieuws dat Silverstone de toekomst van de Britse Grand Prix veilig had gesteld.

De deal werd gesloten na hard onderhandelen nadat de BRDC, de eigenaar van het circuit, in 2017 een ontsnappingsclausule van haar bezwaarlijke contract lichtte. De gok pakte goed uit.

De vroege start vanuit Londen is noodzakelijk, omdat ik niet meteen naar het circuit ga, maar aan de overkant naar Racing Point. De (Britse) Motorsports Industry Association - ik geloof het enige dergelijke orgaan in de sport - organiseert daar haar Business Growth Conference en heeft een excellente lijst met sprekers, onder wie mijn Zuid-Afrikaanse landgenoot Brian Gush, de motorsportdirecteur van Bentley, en Pat Symonds, de technisch directeur van de Formule 1.

9.00 uur

Registratie bij de MIA, koffie en taartjes en een banaan, daarna netwerkronden: de Britse 'Motorsport Valley' is echt het equivalent in deze industrie van 'Silicon Valley', waarbij jaarlijks voor 10 miljard pond verkocht wordt door 4500 bedrijven die 45.000 man in dienst hebben. Natuurlijk hebben ook acht van de tien F1-teams hier hun basis. Hoe de F1 dacht dat het weg kon komen met het schrappen van een GP in het centrum hiervan, snap ik niet...

Ik spreek John Grant, voorzitter van de BRDC en de man die het team onderhandelaars van Silverstone leidde, aan en hij geeft mij vriendelijk wat details van de deal. Hoewel hij niet op commerciële details in kan gaan, is het duidelijk dat risico's verdwenen of geminimaliseerd zijn. Een groot punt van zorgen was dat de inkomsten fors geraakt zouden worden als Lewis Hamilton zou stoppen, maar met Lando Norris en George Russell op de grid lijkt de toekomst van de Britse Formule 1 rooskleurig.

12.00 uur

Een fascinerende presentatie over hoe trends in de automobielindustrie een impact zullen hebben op autosport door professor Steve Sapsford - de dag des oordeels is nog ver weg, zoals een toekomstige column zal onthullen. Daarna nemen Brian, Michael Resl van engineeringconsultants AVL en Pat - die het heeft over de toekomstige F1-reglementen en hun implicaties - ons mee door hun visies op de toekomst, waarbij de aansluitende discussie van een panel onthullend blijkt. Hou deze site in de gaten.

14.00 uur

Na een lopend buffet als lunch steek ik de straat over naar het circuit. 22 jaar geleden markeerde de Britse Grand Prix mijn eerste evenement als internationale journalist en terwijl ik door de poorten naar binnen rij voor mijn 23ste Britse GP op rij, herinner ik met een lach hoe opgewonden ik mijn pas in 1997 liet zien. De sport is sindsdien zeker veranderd en niet alleen door het feit dat we onze kopieën destijds nog faxten.

Eenmaal in de paddock doe ik wat ronden voor de interviews beginnen en ik ben extreem blij om te zien dat Frank Williams breed lacht, terwijl hij door de paddock geduwd wordt. Hij is duidelijk hersteld van zijn recente longontsteking en zal het weekend doorbrengen met zijn team. Een opmerkelijke man, Frank.

17.30 uur

Een vroeg einde aan de activiteiten in de paddock, want het is tijd om naar de BRDC Clubhouse te gaan, waar in het aangrenzende gebouw een Charlie Whiting Memorial georganiseerd wordt, die punctueel om 18.00 uur begint.

Uit respect voor de man die volgens mij meer dan ieder ander de titel Mister Formule 1 verdient, worden er geen details gedeeld, behalve dat er een aantal zeer aandoenlijke lofuitingen waren. Vooral Sebastian Vettel drukte uit wat wij allen dachten en voelden. Het is duidelijk dat Charlie bij iedereen geliefd was en dat hij gemist wordt en zal worden.

19.00 uur

Het einde van het eerbetoon en tijd om richting mijn B&B te gaan. Op weg naar mijn auto spot ik vijfvoudig Le Mans-winnaar Emanuele Pirro, die vriendelijk toestemde om mijn TTS te voorzien van een handtekening als hij in de buurt van mijn auto zou zijn. Nu staan er drie handtekeningen op: die van hem, Allan McNish en Tom Kristensen, die samen 14 zeges op Le Mans hebben.

Een van de echte genotten van dit werk is het ontmoeten van echt wonderlijke personen en het trio van Audi past perfect in die categorie.

20.00 uur

Ik arriveer bij mijn B&B in de buurt van Daventry. Ik verbleef hier al eens eerder en het heeft de perfecte mix van prijs, afstand, comfort en een Engels ontbijt. Als ik waar dan ook ter wereld een goed plekje vind, dan hou ik me daaraan vast.