Dagboek uit de paddock: Grand Prix van Duitsland, dag 4

Zondag, 7.30 uur

Zaterdagavond werd het wat later door het diner bij McLaren en het inpakken voor de check-out van vandaag, dus ik blijf iets langer liggen voordat ik om 8.15 uur vertrek. Ik heb een ontbijtafspraak staan voor 9.30 uur en ik wil niet te laat zijn. De trip naar het mediacentrum kostte eerder 45 minuten op een later tijdstip, dus een uur en vijftien minuten zou voldoende moeten zijn voor de 15 kilometer...

9.30 uur

Daar gaat mijn plan: zodra ik op de Autobahn zit, word ik er weer afgeleid naar een achterafweggetje dat door het industriële gebied van Hockenheim leidt - waar de politie iedere auto tegenhoudt om hun parkeervergunning te controleren. Het gevolg: om 9.45 uur ben ik nog vier kilometer van het circuit, maar na de blokkade ben ik binnen 10 minuten geparkeerd.

Om de incompetentie van deze duidelijk 'geïmporteerde' agenten te illustreren: ik vraag een van hen om me naar de lokale brandweer te sturen, omdat de parkeerplaats voor F1-medewerkers daar is.

"Ik weet niet waar dat is," zegt hij terwijl hij vooruit wijst, "dus je kan het beste die kant op gaan." Na net zo'n vage omschrijving van een Starbucks-medewerker de vorige avond lijkt dit de nieuwe kaartencultuur van Duitsland te zijn.

De shuttle-reis naar het circuit is langzaam, wat mij in staat stelt aankondigingsposters over Porsche's (zevende) Experience Centre, dat nog gebouwd wordt, te lezen. Het project is geweldig nieuws voor Hockenheim, want het zal extra inkomsten genereren, wat als vangnet zal fungeren voor het circuit dat in de jaren '30 als testfaciliteit voor nabije auto- en motorfabrikanten gebouwd werd.

Een ding is echter duidelijk: er wordt een bemoedigend publiek verwacht voor wat waarschijnlijk de laatste Duitse Grand Prix is in de komende periode, ondanks optimisme van de promotors en Ferrari's beste pogingen om de kansen van haar Duitse ster, Sebastian Vettel, te saboteren. Zal de race gemist worden?

Het beste is dat ik hier de gedachten van een hooggeplaatste bron van de F1 echo, die het Hockenheim van 2019 vergeleek met het Silverstone van 2009. "Tien jaar geleden boeide het niemand als Silverstone van de kalender verdween. Tegenwoordig zou het voor opschudding zorgen als Silverstone verdwijnt door de enorme investeringen en de moeite van de nieuwe leiders."

"Hetzelfde geldt voor Hockenheim: het circuit ziet er nu net zo moe uit als Silverstone destijds. Ze moeten investeren en nieuwe faciliteiten bouwen - het mediacentrum bijvoorbeeld - het parkeren en het verkeer aanpakken en over het algemeen verbeteren. Dan zouden we het missen, maar zoals het nu is niet..."

10.00 uur

Omdat ik mijn ontbijtafspraak gemist heb - een gesprek over mediaproblemen, nu uitgesteld tot 11.00 uur - pak ik koffie en taartjes bij McLaren voordat ik een delegatie van Kyalami spreek. Ze maken duidelijk dat het doel van hun reis niet de F1 is, maar dat ze de 24 uur van Spa bijgewoond hebben voor gesprekken voor de Blancpain-ronde in Zuid-Afrika van november. Ze zijn gewoon langsgekomen voor de zondag, zeggen ze...

12.00 uur

De afspraak van 11 uur is achter de rug en ik ga naar het mediacentrum om op de hoogte te geraken. Ik loop een bron van Mercedes tegen het lijf en vraag naar de gezondheid van Lewis Hamilton, na zijn grieperige verschijnselen zaterdag. Hij zegt me: 'het is de slechtste vorm van de mannengriep die je je kan voorstellen", zegt hij met een licht sarcastische toon. Ik word er niet wijzer van...

12.15 uur

Lunch bij Pirelli met Duitse mediacollega's. Na een salade als voorgerecht neem ik een Turkse mixed grill (steak, kalkoen en lam) met aardappels en groenten, gevolgd door een koude bananenmousse die geserveerd wordt in een chocoladepiramide.

13.00 uur

Lunch achter de rug en nog twee uur te gaan voor de start van de race, dus ik ga naar het Hockenheim Museum. Ik ben verrast dat de benedenverdieping nu een showroom van McLaren is (meer inkomsten?), waarbij de meeste tentoonstellingen - vooral motoren - naar de bovenverdieping verplaatst zijn. Ik zie een groen-gouden motor die ik niet eerder gezien heb en bekijk hem.

Het blijkt een Konig te zijn die bereden werd door Kim Newcombe, die de overgang van een middelmatige tweetakt-motor naar een 500cc-winnaar initieerde. De Nieuw-Zeelander overleed in Stowe op Silverstone in 1973, nadat hij zonder succes vroeg om hooibalen voor de hekwerken. Toch werd hij postuum tweede in het kampioenschap van dat jaar.

Een interessante, vierdelige biografische documentaire over Newcombe's leven is hier gratis te bekijken.

14.30 uur

Op naar de grid en voor het eerst dit jaar zie ik de teams hun auto's onder een regenachtige hemel prepareren voor de race. Droog of nat, hun methodische toewijding blijft indrukwekkend en samen met de marshals zijn zij de te weinig geprezen helden van de sport.

17.00 uur

De race is achter de rug en ik ga naar de mixed zone voor de interviews, waar het vooral gaat over de extreem listige condities. Een redelijk aantal coureurs maakte kans op een podium - wat een fijne verandering is - en zelfs degenen die buiten de top 3 eindigden kunnen zichzelf een schouderklopje geven voor hun goede werk.

Daniil Kvyat, zaterdag grappen met mij maakte dat hij over regen en verdamping had geleerd op school, grijnst terwijl hij langsloopt en naar de lucht wijst: "Het draait allemaal om verdamping, zie je..." Hij is dubbel blij: zijn partner was net bevallen van hun dochter en ik ben blij dat het leven de Rus weer toelacht.

19.00 uur

Na de debrief van wedstrijdleider Michael Masi ga ik naar de auto voor de thuisreis. Het is een reis van 450 kilometer, die volgens mij GPS vier uur duurt. Ondanks omleidingen, constant langzaam rijdend verkeer en geregeld gemiezer, ben ik volgens schema op tijd thuis en lig ik voor middernacht in bed.

De volgende stop: de Hongaarse Grand Prix van dit weekend.