Historie: Terugblik GP Nürburgring 1999: de tranen van Badoer, de onverwachte zege van Stewart GP

Aanstaand weekend staat de eerste Grand Prix van de Eifel voor de deur. De naam doet misschien anders vermoeden, maar deze wedstrijd wordt verreden op het beroemde circuit van de Nürburgring. In het verleden zijn hier veel sensationele wedstrijden geweest. De editie van 1999 springt meteen in het oog. In dit artikel een terugblik naar één van de meeste spectaculaire, bizarre en onvoorspelbare Formule 1-races ooit.

Valse start!

​​​​​​De start van de Grand Prix begon op een bizarre manier. Een handvol coureurs, waaronder Heinz-Harald Frentzen, Mika Häkkinen en David Coulthard, waren te vroeg vertrokken en trapten gelijk weer op de rem toen ze zagen dat de rode lichten nog aanstonden. De rest van het veld verroerde geen vin.

Na enkele tellen werd het pas duidelijk dat de lampen helemaal niet meer uitgingen. De organisatie ontdekte een systeemfout. Er werd door de wedstrijdleiding geen straffen uitgedeeld en iedereen stond voor de herstart weer op dezelfde positie.

Pedro Diniz komt met schrik vrij na koprol

Na de herstart vloog opeens een Sauber door het beeld, rollend het gras in. De bolide bleef ondersteboven liggen door een afgebroken roll-bar. Het was de wagen van Pedro Diniz. De Braziliaan zat klem en kon er niet uit. Met toegesnelde hulp kon Diniz uit de auto worden gehaald en hij werd voor onderzoek naar het ziekenhuis gebracht.

Deze klapper werd veroorzaakt tijdens de start. Alexander Wurz probeerde de Jordan van Damon Hill en beide Ferrari’s te ontwijken. Bij deze manoeuvre tikte de Oostenrijker per ongeluk Diniz aan, waardoor de wagen van de Sauber-coureur kantelde. De Braziliaan had een engel op zijn schouder, want dit ongeluk had heel anders kunnen aflopen. 

De tranen van Luca Badoer

Het verloop van de race bood kansen voor coureurs en teams die normaal geen kans maakten op succes. Badoer reed de wedstrijd van zijn leven, profiteerde van uitvallers, maakte de juiste strategische keuzes en bleef uit de problemen. Alles leek zijn kant op te vallen. Zijn eerste puntenfinish was alleen nog maar een formaliteit. Totdat zijn Minardi het begaf vanaf de vierde positie. Badoer moest zijn wagen aan de kant zetten.

Wat daarna afspeelde, staat bij menig Formule 1-liefhebber nog vers in het geheugen. Hij stapte uit, hurkte en leunde op zijn bolide. De tranen begonnen te vloeien. Zijn droom om eindelijk punten te halen, viel in duigen.

Minardi ging ondanks deze trieste uitvalbeurt niet met lege handen naar huis. Teamgenoot Marc Gene pakte het laatste punt door als zesde te eindigen. 

Ferrari klungelt bij pitstop

Eddie Irvine kwam binnen voor vers rubber. Alles ging volgens plan totdat bleek dat de pit crew van Ferrari een band was vergeten. Rechtsachter zat een monteur meteen te wijzen naar de ophanging die een nieuwe band nodig had. Hij stond erbij en keek ernaar. De andere monteurs leken ook verstijfd. Uiteindelijk na vijftien seconden nam de monteur die rechtsachter stond actie. Er werd daarna nog flink gediscussieerd of het wel de juiste band was. Irvine stond 28 tellen stil.

Uiteindelijk werd de Noord-Ier zevende doordat hij op het laatste moment nog werd ingehaald door zijn titelrivaal Häkkinen. Die passeerde zelfs nog Marc Gene voor plek vijf en behaalde twee belangrijke punten. De Fin werd uiteindelijk kampioen dat jaar met... ...twee punten verschil. 

De vloek op de overwinning

De racegoden waren tijdens deze race meedogenloos. Het leek erop dat elke leider het einde niet zou halen. De verradelijke natte omstandigheden speelde daarin ook een rol. 

Frentzen vertrok van pole position en reed in zijn gele Jordan aan de leiding totdat zijn auto stil kwam te staan na zijn pitstop. Teambaas Eddie Jordan keek als een boer met kiespijn toen het noodlot zich voordeed. Achteraf bleek te wagen te kampen met elektronische problemen. De Duitser was voor deze race nog een outsider voor de titel en liet kostbare punten liggen. 

Daarna zag Coulthard de kans om goede punten te scoren en zijn titelaspiraties springlevend te houden. Maar een paar ronden later schoof de Schot met zijn McLaren van de baan. Zijn bolide was onbestuurbaar geworden door het natte gras. Hij knalde in de bandenstapels en de droom om wereldkampioen te worden vervaagde. 

Giancarlo Fisichella was al paar keer dichtbij de zege geweest met een aantal tweede plaatsen.  Nu reed de Italiaan aan kop en hij had de mogelijkheid om historie te schrijven. Maar de Benetton-coureur spinde van de baan. Vol frustratie gooide hij zijn stuurtje uit de cockpit. 

Nu was het de beurt aan Ralf Schumacher om de overwinning te pakken. Het Duitse publiek sprong op de banken. Maar de pechduivel sloeg ook bij hem toe. De broer van de grote racelegende kreeg een lekke band en kon de zege op zijn buik schrijven. Uiteindelijk greep de Duitser net naast het podium met een vierde plek. 

Na 66 rondes kwam er een verrassende winnaar: Johny Herbert. De Engelsman startte vanaf plaats veertien en profiteerde van alle malaise. Geschiedenis werd geschreven. Zijn team Stewart GP behaalde haar eerste maar ook enige overwinning in de historie van de Formule 1. Met Rubens Barrichello op de derde plek, was het feest voor Jackie Stewart helemaal compleet.

Jarno Trulli werd in deze race tweede voor Prost-Peugeot en pakte zijn eerste podium in zijn carrière.