Ter nagedachtenis: Mike Hawthorn, de eerste Britse wereldkampioen

Op 22 januari 1959 stierf Mike Hawthorn, de eerste Britse F1-wereldkampioen, door een auto-ongeluk. De in Yorkshire geboren coureur, slipte van de weg in zijn Jaguar en knalde op een vrachtwagen en een boom. Hij overleed op 29-jarige leeftijd. Ter nagedachtenis aan hem een terugblik op zijn F1-carriére.

Het scharlaken rood

Hawthorn reed voornamelijk voor Ferrari, in zowel de Formule 1 als andere klasses en behaalde met de Scuderia zijn grootste successen. Zijn carrière in de hoogste autosportklasse begon in 1952 voor Cooper en hij werd vijfde in de eindstand, mede dankzij een podium in zijn thuisrace. Zijn opvallende prestaties werden opgemerkt door Enzo Ferrari en de uitgesproken Italiaan haalde de jonge Hawthorn naar Maranello. 

In 1953 scoorde de Britse rijder zijn eerste F1-zege in Frankrijk en werd vierde in het kampioenschap. Het jaar daarna, in 1954,  boekte Hawthorn zijn tweede overwinning in Spanje en werd derde overall. Toch kon de Ferrari-coureur niet wedijveren om de titel en moest zijn steeds zijn meerdere erkennen in Alberto Ascari of Juan-Manuel Fangio. 

Bad times

In 1954 overleed Hawthorns vader en wilde terug naar Engeland om dichtbij zijn familie te zijn. Hij verliet Ferrari en ging racen voor het Britse Vanwall, maar dat werd geen succes. Naar twee Grands Prix in 1955 besloot Hawthorn terug te gaan naar het oude nest in Italië, maar ook dat eindigde in mineur. De Brit scoorde geen enkel punt en werd niet geklasseerd in de stand.

Eerder dat jaar, deed Hawthorn mee aan de 24 uur van Le Mans. Met Jaguar won de tweevoudig GP-winnaar deze prestigieuze wedstrijd. Toch staat deze editie van de langeafstandsrace in de boeken als een inktzwarte bladzijde. Door een race-incident, waar Hawthorn bij betrokken was, vloog een auto het publiek in met vele doden tot gevolg. Ondanks de overwinning, was deze gebeurtenis een smet op al een heel moeilijk jaar. 

Knipperlichtrelatie

In 1956 besloot Hawthorn zijn grote Italiaanse liefde weer te verlaten voor het Engelse BRM. Deze overstap liep uit op een fiasco. Zijn enige podium en punten behaalde hij in Argentinië dankzij de afwezigheid van zijn team. BRM reisde niet af naar Zuid-Amerika en gaf Hawthorn toestemming om te racen voor Maserati als gastrijder. 

In 1957 bloeide de liefde voor Ferrari opnieuw op en Hawthorn keerde voor de tweede maal terug in Italiaanse dienst. Daar ontmoette hij team -en landgenoot Peter Collins en werd daar dikke vrienden mee. Binnen de renstal leefde Hawthorn weer op en boekte weer goede resultaten met drie podia en een zesde plaats. De Ferrari-coureur eindigde op de vierde plek in de strijd om de wk-titel.

Wereldkampioen!

Het seizoen van 1958 begon stroef voor Hawthorn met alleen een derde plek en vijfde plek in de openingsrace. Een wereldtitel leek nog ver, maar na vier races kwam de jonge Engelsman op stoom. Hawthorn behaalde meerdere tweede plaatsen en een overwinning en deed mee om de rijderstitel.

De beslissing om het kampioenschap was tijdens slotrace in Marokko. Stirling Moss was zijn enige overgebleven concurrent en Hawthorn hoefde aleleb vlak achter zijn landgenoot te eindigen om de titel op te eisen. Moss werd in de Grand Prix overtuigend eerste, maar kon Hawthorn niet van zijn eerste wereldtitel afhouden. Daarmee pakte de geboren coureur uit Yorkshire zijn eerste kampioenschap (met 1 punt verschil!), en schreef historie door als eerste Brit F1-kampioen te worden.

Zijn behaalde triomf is ook deels te danken aan de sportiviteit van Moss. In Portugal werd Hawthorn gediskwalificeerd voor gevaarlijk rijgedrag, maar het was Moss die de wedstrijdleiding overtuigde dat zijn landgenoot niks fouts deed. Hawthorn mocht zijn tweede positie en punten behouden en die waren achteraf gezien cruciaal om wereldkampioen te worden, anders was niet Hawthorn maar Moss de eerste F1-kampioen uit Engeland.

Eind 1958 besloot Hawthorn een 'Rosbergje' te doen en nam afscheid van de koningsklasse met de wereldtitel op zak. De Brit ging kinderboeken schrijven en wilde meer genieten van het leven. Daar kwam drie maanden later pardoes een einde aan.