Voormalig Brits F1-coureur Tony Brooks (90) overleden

Zesvoudig Grand Prix-winnaar Tony Brooks is op 90-jarige leeftijd overleden. Brooks  was de laatste levende rijder die in de koningsklasse een wedstrijd won in de jaren '50. In deze periode reed de Brit tegen legendarische namen zoals als Juan Manuel Fangio, Stirling Moss, Alberto Ascari, Mike Hawthorn en Jack Brabham. Zijn beste eindklassering was een tweede plaats in het wereldkampioenschap van 1959. 

Brooks werd in 1932 geboren in Dukinfield (Noord-Westen van Engeland). Als tandarts in opleiding was de Brit gefascineerd van de racerij en deed aan verschillende evenementen mee.

Toen Brooks de kans kreeg om deel te nemen aan een Grand Prix in Sicilië (eiland in Italië) twijfelde hij geen moment. In een Connaught met de Britse Lea Francis-krachtbron maakte Brooks indruk en versloeg de ijzersterke Maserati's en werd als winnaar afgevlagd.

Hoewel De Grand Prix op Sicilië niet officieel meetelde voor het wereldkampioenschap Formule 1, leverde zijn sensationele overwinning hem een zitje op bij BRM voor twee races. De Brit deed mee aan de GP in Monaco en thuisrace in Groot-Brittannië, maar succes bleef uit.

Brooks stapte over naar Vanwall in 1957. Het hoogtepunt kwam tijdens zijn Home Grand Prix in Silverstone. De Brit mocht samen met teamgenoot Moss de winnaarstrofee omhoog houden.  Beide Britse coureurs deelden samen één van de drie Vanwall-wagens.

In die tijd mochten bolides gedeeld worden tijdens een Grand Prix. Met 432 kilometer race-afstand en 90 rondjes van 2 minuten, was dat te begrijpen. De acht punten voor de zege moest dan wel door tweeën gesplits worden. Het was tevens de laatste keer dat een duo een Grand Prix wonnen.

Naast deze winst in Groot-Brittannië, werd Brooks in 1957 ook tweede in Monaco en poetsten beide povere resultaten van 1956 weg. De Brit werd met elf punten vijfde in de rangschikking. 

In 1958 bleef Brooks bij Vanwall en boekte drie Grand Prix-zeges en eindigde derde in het kampioenschap. Deze prestatie viel goed in de smaak bij Ferrari en de Scuderia contracteerde de Brit voor 1959. Met twee zeges en twee podia kwam de Ferrari-coureur vier punten tekort op het kampioenschap. Brabham pakte de kroon met 31 punten en Brooks werd vice-kampioen.

De Brit nam na een jaar afscheid van Ferrari. Hij keerde terug naar Engeland en ging rijden voor Yeoman Credit Racing in 1960. De grote successen van daarvoor bleven uit en meer dan een vierde plaats en twee vijfde plaatsen zaten er niet in.

In 1961 herrenigde Brooks met BRM - het team waar Brooks zijn eerste echte successen boekte. Dat liep echter op een teleurstellend uit, maar hij eindigde het jaar wel met een derde plaats op Watkins Glen. Eind 1961 gaf Brooks er de brui aan en zei Formule 1 voorgoed vaarwel. 

In 2007 werd Brooks geëerd door zijn geboortestad. De Dukinfield District Assembly, onderdeel van Tameside Council, hield een diner ter ere van hem en onthulde een plaket buiten zijn voormalige huis aan Park Lane.