Precies 17 jaar geleden: bandenfiasco in Indianapolis

De Grand Prix van de Verenigde Staten in 2005 was een farce met maar zes auto's aan de start. Dit kwam nadat Michelin-teams zich terugtrokken door bandenproblemen.

GPToday.net blikt terug op een van de meest zwarte bladzijdes uit de F1-historie.

Falend rubber

Bij de vrije training knalde Ralf Schumacher in zijn Toyota met 300 km/u keihard in de betonnen muur bij het opkomen rechte stuk. De impact was dusdanig groot voor Schumacher dat hij vervangen moest worden door Ricardo Zonta.

Na onderzoek over de crash kwam naar voren dat het Michelin-rubber uit elkaar plofte. De Fransen maakten zich zorgen dat er meer klapbanden zouden volgen en beweerden zelfs dat de banden het maar 10 ronden zouden volhouden als de laatste kombocht volgas werd genomen.

Door deze situatie werd er bom gelegd onder de Grand Prix, want no way dat de Michelin-teams het risico namen om te racen met meer ernstige ongelukken op de loer.

Extra chicane 

De bandenfirma kwam met het idee om een extra chicane in te bouwen bij bocht 12/13 om de snelheid eruit te halen. Hierdoor zou het rubber van Michelin minder onder druk staan en de kans op ongevallen reduceren. 

De autosportbond wilde geen chicane inbouwen aangezien het circuit op deze manier niet goedgekeurd was. Ook de manier hoe Michelin zich opstelde in de meetings schoten in het verkeerde keelgat bij de FIA en F1-rechtenhouder Bernie Ecclestone.

De laatste mogelijkheid die de FIA had voorgesteld, was om toch de chicane te bouwen, maar dat de race niet zou meetellen voor het kampioenschap. Dat zagen de teams echter niet zitten. 

Zonder de chicane kwamen waarschijnlijk alleen de Bridgestone teams opdraven.

Ferrari stemt tegen

Toch was er hoop dat de Grand Prix met een volle grid van start kon gaan. Negen teams, waaronder Jordan en Minardi met Bridgestone, stemden voor de chicane en doorgaan van de wedstrijd. Het lot van de Amerikaanse Grand Prix lag in de handen van Ferrari. 

De Scuderia wilde racen, alleen zonder die extra langzame bochten. Niet zo verwonderlijk, want het gehele seizoen liep voor de Italianen niet op rolletjes en ze wilden niet benadeeld worden omdat de rest de zaakjes niet op orde hadden. Ferrari stemde dus uiteindelijk tegen dit noodplan van Michelin.

De rode brigade reageerde furieus. "We zijn nooit gevraagd naar onze mening, maar je kunt toch geen chicane plaatsen zonder deze te testen. Dat is gewoon van de zotte!", aldus Jean Todt, de teambaas van Ferrari toentertijd.

Volgens de Fransman is het veranderen van de baan of het aanpassen van de regels iets voor de FIA en niet voor een clubje van 9 teams die in crisis zijn. "Moet je je voorstellen dat wij om 3 meer ronden zouden vragen tijdens de kwalificatie, omdat we in ronde 3 meer snelheid hebben. Dan zou iedereen ons uitlachen. Als we van te voren hadden geweten dat er een chicane zou komen, dan hadden we andere banden meegenomen. Waarom moeten wij ons dan schikken in dit probleem?"

De Grand Prix ging dus door met maar of alle teams zouden starten, bleef onduidelijk.

Blamage

Op zondag was de sfeer gespannen. Niemand wist 100% zeker wat er ging gebeuren. Alle bolides stonden op de grid en het leek erop dat de Grand Prix op een normale wijze ging beginnen. Maar dat was eerder vader van de wens van de gedachte 

De teams met Michelin-banden reden namelijk na de formatieronde direct naar binnen vanwege veiligheidsissues met het rubber. Ferrari, Jordan en Minardi, met Christijan Albers, stonden met ze zessen op een lege grid. De Amerikaanse wedstrijd liep uit op een groot fiasco.

De rode lichten doofden en de surrealistische race ging van start. Het publiek zat in shock te kijken naar dit verschrikkelijke tafereel. Uit frustraties gooiden toeschouwers blikjes drinken en andere voorwerpen op de baan om hun zware ongenoegen kenbaar te maken. Ook witte zakdoekjes werden gezwaaid.

De enige die niks te klagen had, was Tiago Monteiro. De relatief onbekende Portugees werd derde in de Jordan en pakte zijn moment of fame op het ereschavot. Albers scoorde vier wk-punten met de vijfde plek in de Minardi. Michael Schumacher won zonder veel problemen deze bizarre Grand Prix, voor teamgenoot Rubens Barrichello. Het zou achteraf de enige Ferrari-zege blijven in 2005.

Nasleep

Ecclestone was na afloop van de race in Indianapolis natuurlijk niet blij, een understatement. "We hebben een aantal voorstellen gedaan maar Michelin wilde alleen maar wat zij zelf hebben voorgesteld", verklaarde de boze Brit.

Niet alleen de F1-magnaat had het gehad met Michelin, ook Max Mosley van de FIA had verklaard het niet netjes te vinden wat Michelin deed. Hij wilde naar de rechter stappen.

De hoofdorganisator van de Grand Prix van de Verenigde Staten, Tony George, was direct na de race naar Europa gevlogen om met Formule 1-directeur Bernie Ecclestone te praten over de toekomst van de Grand Prix. Deze zou op de tocht staan door het dramatisch verlopen weekend.

De onderhandelingen gingen stroef en het contract zou uiteindelijk niet meer verlengd worden. Deze bandenblamage was dus de inleiding dat de Amerikaanse Grand Prix tijdelijk verdween van de kalender na 2007. Pas in 2012 zou het F1-veld terugkomen naar Amerika op het circuit van Austin.