De mooiste dag uit het Formule 1-leven van Damon Hill
- Gepubliceerd op 13 okt 2022 12:00
-
- Door: René Oudman
Het is zondag 13 oktober 1996. Damon Hill parkeert zijn wagen op de tweede startplaats. Enkel titelrivaal Jacques Villeneuve staat voor hem. Damon heeft genoeg aan een zesde finishplek in deze Japanse Grand Prix, de laatste race van het jaar, om zijn eerste wereldtitel te claimen. Maar: kan Damon die druk aan?
Drie weken eerder, in het Portugese Estoril, stond de Brit immers ook al op matchpoint. En toen liet-ie het lopen. Na een krankzinnige inhaaltocht – met een manoeuvre buitenom Michael Schumacher – schoot Villeneuve, wie anders dan Villeneuve, naar de zege. Vandaag mag Damon zich de kaas niet van het brood laten eten. En zesde, dat moet lukken. Toch?
Gedachten racen door Damons bovenkamer. In 1994 ging het fout, al was dat uiteindelijk niet zijn schuld. In 1995 kwam-ie er als titelpretendent eigenlijk nooit aan te pas. Driemaal zal scheepsrecht moeten zijn, anders kan hij zijn helm net zo goed aan de wilgen hangen. Daarover gesproken: Damon is ook al 36 jaar. Het is nu of niet. Bovendien: vader Graham flikte het tweemaal, dan kan zoonlief niet achterblijven.
Wereldkampioenszoon
Als Damon Graham Devereux Hill op 17 september 1960 in het Britse Hampstead, een voorstad van Londen, wordt geboren, heeft vader Graham nog evenveel Grand Prix-overwinningen op zijn naam als moeder Bette: nul. Het enige verschil is dat Graham in de Formule 1 racet en Bette het huishouden verzorgt.
Pas in 1962 begint Graham, die racet voor het team BRM, te winnen. Lauwerkransen uit Zandvoort, van de Nordschleife, Monza en het Prince George-circuit in Oos-Londen worden aan de zegekar gebonden. Hill senior wordt wereldkampioen, iets wat hij zes jaar later herhaalt. Het raceleven van Graham gaat echter niet over rozen: in de vrije jaren ’60 gaan de Formule 1-wagens steeds harder, wat het gevaar om ermee te racen ernstig vergroot.
Graham ziet meerdere tegenstanders sterven. Bristow en Stacey tijdens dezelfde race, Von Trips, Godin de Beaufort, maar ook Schlesser, Mitter, Bandini, Taylor en Courage. Tijdens testritten verongelukken Hocking, Anderson en Ricardo Rodriguez. Tot overmaat van ramp laat waarde collega Jim Clark het leven tijdens de Duitse Formule 2-race van 1968. De familie Hill is, vroeg in Damons leven, gewend geraakt aan tragedie.
Kaalgeplukt
Als je beseft dat Graham zeventien Formule 1-seizoenen zonder te sterven is doorgeworsteld, is diens noodloot erg cru. Het einde komt niet in een racewagen. Nee, Graham Hill verongelukt in een vliegtuigje. Op 29 november 1975, Damon is dan net vijftien jaar oud, stort zijn vader, de tweevoudig wereldkampioen, neer.
Aangezien de familie Hill geen levensverzekeringen heeft afgesloten, wordt ze kaalgeplukt. Trofeeën van Mr. Monaco Graham, de enige persoon ooit die de Triple Crown heeft gewonnen, worden verkocht voor cash. Damons interesse voor alles wat hard gaat wordt door moeder Bette de kop ingedrukt: na haar man zal niet ook haar zoon aan de verleiding om met raceauto’s het lot te tarten, toegeven. Hij moet geld verdienen voor zijn kaalgeplukte gezin, dat haar grandioze luxeleven van de ene dag op de andere in dient te ruilen voor een karig bestaan.
Als Damon zijn zuurverdiende centjes gebruikt om aan motorraces deel te nemen – en daarin niet bijzonder succesvol blijkt – spoort moeder Bette hem aan om dan tenminste toch met de veiliger geachte racewagens rond te jakkeren. Tragedie is echter nooit ver weg. Damons eerste Formule 3-teammaatje, de veelbelovende Bertrand Fabi, komt om het leven bij een testcrash.
Testrijder
Groots is het allemaal niet, wat Damon op de baan laat zien, maar zijn vechtlust sleept hem erdoor. Dat mag ook wel, want in 1990 – Damon wordt dat jaar 30 – rijdt-ie inmiddels voor het derde achtereenvolgende seizoen in de Formule 3000. Damon is het talent dat eigenlijk geen talent heeft. Hij wordt overvleugeld door types als Érik Comas en Christian Fittipaldi, kan teammaat Vincenzo Sospiri ternauwernood achter zich houden in de stand om het kampioenschap.
Toch mag Damon in de zomer van 1992 een poging doen de Formule 1-wagen van het bijna failliete Brabham te kwalificeren. Een publiciteitsstunt, zo weet iedereen: Graham reed immers ook voor het legendarische merk. Damon weet de Brabham zowaar te kwalificeren voor eigen publiek in Silverstone en op de Hungaroring. Dan is de koek op: het team kan niet verder.
Gelukkig voor Damon loopt er een lijntje naar het wereldkampioenschapsteam van Williams. In het voorjaar van 1991 heeft de Britse coureur zich aangesloten bij het team van Frank Williams. Logisch, want hij woont vlakbij het hoofdkwartier. Als er iets getest moet worden, is Damon vrijwel altijd beschikbaar. Bovendien heeft hij de gewoonte om zijn wagens heel te houden. Als Mark Blundell zijn rol als eerste testcoureur opgeeft voor een racezitje elders en Williams haar vaste rijders Nigel Mansell en Riccardo Patrese om verschillende redenen ziet vertrekken – cq. wegpest – ligt er zomaar een topzitje in het verschiet.
Waterdrager
Als teammaat van de grote Alain Prost mag Damon in 1993 zijn kunsten vertonen in het geelblauwe kanon van Williams, waarop geen enkele maat staat. De actieve vering is dusdanig fabelachtig dat de Williams-rijders met speels gemak zeges aaneen rijgen. Dat wil zeggen: Prost rijdt de zeges aaneen, Damon rijdt er netjes achteraan. Zelfs als Damon voor de Franse Grand Prix pole pakt, levert hij de eerste plek na een teamorder netjes in.
Een pole doet vermoeden dat een eerste Grand Prix-zege nooit ver weg kan zijn, maar Damons leven zou Damons leven niet zijn als-ie niet eerst een paar teleurstellingen voor de kiezen krijgt. Leidend voor het thuispubliek in Silverstone geeft zijn Renault-motor de geest, twee rondjes voor het einde op Hockenheim valt-ie vanaf leidende positie met een klapband uit. Op de Hungaroring is het wél raak. Damon wint zijn eerste Grand Prix. In de daaropvolgende races, op Spa en op Monza, voegt de Brit daar meteen racewinsten twee en drie aan toe.
Zonder Prost, maar met Ayrton Senna, gaat Damon het Formule 1-seizoen 1994 tegemoet. Dat verloopt, zoals iedere F1-liefhebber weet, anders dan gepland. Waar Damon zich heeft geschikt in een rol als waterdrager – wat heet, hij is 33 en heeft nog maar drie races gewonnen, waar teammaat Senna op 33-jarige leeftijd al drie kampioenschappen kan overleggen –, daar moet hij in het voorjaar noodgedwongen het team op sleeptouw nemen na de dood van Senna.
Eigen succes
Damon komt hemeltergend dichtbij de wereldtitel van 1994. Goed, de organiserende bond helpt hem een handje door titelrivaal Michael Schumacher te pas en te onpas te diskwalificeren, maar onder de streep komt Damon één puntje tekort. Bovendien is de manier waarop frustrerend. In de slotrace op het circuit van Adelaide wacht een gehavende Schumacher – hij heeft net een muur geraakt – zijn tegenstander op, om pontificaal tegen ‘m aan te rijden. Eindresultaat: beiden vallen uit en de hoogst geklasseerde (Schumacher) mag zich tot wereldkampioen kronen.
Waar de kans in 1994 volledig onverwachts kwam, daar is Damon voor 1995 zowaar titelfavoriet. De Brit kan duidelijk niet met die rol omgaan. Hij maakt fouten, rost tot tweemaal toe vanuit een onmogelijke positie Schumacher uit de race en heeft na vijftien van de zeventien races al zo’n grote achterstand dat het WK is gelopen. Een nieuwe kans dient zich aan in 1996, als Williams de beste wagen heeft en Schumacher van Benetton naar het kwakkelende Ferrari is verkast.
Damon wint vier van de eerste vijf races, enkel teammaat Villeneuve mag op de Nürburgring zegevieren. Ondanks die prestaties doemt een aflopend contract. Damon ligt immers vast tot en met 1996. Het zou toch niet dat Williams niet laat gaan, juist op het moment dat hij éindelijk op weg is naar de titel? Het zou dus zeer zeker wél. Williams is not amused na het matige ’95 en ziet nieuwe rekruut Villeneuve, marketingmirakel, als ideale kopman.
Kampioen
Aan Damon de taak om zijn laatste kans met een topwagen – hij is al 36 en de goede zitjes voor 1997 zijn reeds vergeven – te doen slagen. Na de vier uit vijf in de openingsfase van het seizoen wint Damon ook in Canada en Frankrijk, om in Duitsland ditmaal te profiteren van andermans late uitvalbeurt. Monza, race veertien van de zestien, is zijn eerste kans om de titelstrijd te beslissen, maar hij verpest het door in leidende positie van de baan te spinnen. Op Estoril laat-ie zich vervolgens inpakken door een ontketende Villeneuve, waardoor het op Suzuka aankomt.
De stand is 87 om 78, waar een overwinning tien punten oplevert en een zesde plek eentje: gezien Damons hoge aantal zeges zal hij in geval van gelijke stand de titel veroveren. P6 alles wat hij nodig heeft. In de kwalificatie krijgt-ie een stevige tik van Villeneuve, die ruim vier tienden rapper in de rondte gaat en pole verovert, maar niet getreurd: de Williams is dusdanig veel sterker dan de rest dat Damon zijn wagen moeiteloos op P2 parkeert.
Het zou typisch voor het leven van Damon Hill zijn geweest als hij vervolgens was uitgevallen en Villeneuve hem met één puntje verschil de titel had afgenomen. Maar op de dertiende oktober van 1996 lacht het geluk Damon eindelijk eens toe. Villeneuve heeft een slechte start, speelt geen rol van betekenis en valt ook nog eens uit. Volledig vrij kan Damon in leidende positie naar de finish rijden, om zich tot wereldkampioen te kronen. De Britse commentator Murray Walker, die Damons complete pad – doordrenkt van tragedie en hindernissen – op de voet heeft gevolgd, hakkelt als Damon eenmaal binnen is. “And I’ve got to stop, because I’ve got a lump in my throat.”
Trending nieuws
-
Dag 3 in Las Vegas: Het verwachte titelfeestje van Verstappen24 nov 2024 19:30
-
Woedende Leclerc verklaart radiobericht: "Liet de radio openstaan"24 nov 2024 18:09
-
Lambiase maakt 2021-vergelijking: "Soms was het best intens"24 nov 2024 16:46
-
Complimenteuze Hamilton ziet Verstappen geen fouten maken24 nov 2024 17:22
3
Reacties (16)
Login om te reagerenJ. Villeneuve
Posts: 6.543
Oh ik dacht dat moet zondag 9 oktober 2022 zijn geweest ;)
Heb ik als rookie die DHill toch mooi a run for his money gegeven :)
Damon Hill
Posts: 18.636
Wat als hij veel vroeger in de F1 gedebuteerd zou hebben? "Wat als" bestaat echter niet. Hij is bijzonder en knap wat Hill nog bereikt heeft als je bedenkt hoelaat hij in de F1 kwam.
In 1993 keek ik nog geen F1, maar mijn indruk als ik naar de prestaties kijk is dat hij in de tweede helft van 1993 amper minder was dan teamgenoot Prost. 3 zeges op rij, en dan ook nog 2 races waarin hij pech vanuit leidende positie kreeg.
Vanaf 1994 ben ik als klein jongetje gaan kijken en werd Hill vanwege zijn sympathieke karakter uiteindelijk mijn jeugdheld. Uiteindelijk besef ik me natuurlijk maar al te goed dat Schumacher gewoon een klap beter was, en dat mede daarom Hill in 1995 nooit écht een kans maakte. Maar wat maakt het uit. In mijn ogen wordt je niet per se fan van iemand omdat diegene de beste is. Je wordt fan van iemand om andere redenen lijkt mij.
1996 moest hét jaar worden en dat werd het ook. 4 overwinningen in de eerste 5 races. Daarna een slechte race in Spanje maar een hele goede in Monaco waar hij uiteindelijk vanuit leidende positie uitviel door pech.
Men maakt 1996 vaak spannender dan het is maar Villeneuve is nooit écht heel dichtbij gekomen, en in de allerlaatste race maakte Hill het ook gewoon in stijl af.
Toch is mijn mooiste herinnering aan Hill die race in Hongarije... 1997. Natuurlijk had hij die dag het juiste rubber... maar dan nog. Wat hij die dag deed in de Arrows deed veel monden open vallen, en ook die van mij. De dominantie en het gemak zelfs waarmee hij uitliep. Toen zijn auto begon te sputteren had hij eigenlijk een belachelijke voorsprong.
1999 was voor mij als fan heel pijnlijk. Ik hoopte eigenlijk dat hij na Silverstone (zijn thuisrace waar hij nog naar een respectabele P5 reed) zou stoppen. Dan zou het redelijk in stijl zijn geweest, maar hij maakte het jaar helaas af... zonder succes.
Voor mij zal Hill altijd een held blijven. En dat hij misschien (samen met Jacques Villeneuve) als één van de minste kampioen wordt gezien zal mij worst wezen. Dat hij super sympathiek was en geen killer instinct had.... boeien! Ik was fan en het was mijn held. En alhoewel hij echt niet de beste was, heb ik veel respect voor wat hij nog heeft weten te bereiken gezien zijn late debuut.
Getekend,
Damon Hill (de forum fan versie dan)
BoekieB
Posts: 182
Adelaide 13-11-1994 had zijn eerste Wereldtitel moeten zijn, met iets meer geduld was hij souverein naar de overwinning gereden. Destijds een cultheld, nu een oude chagrijn en een niet objectieve verslaggevers (alias hamilton supporter)
J. Villeneuve
Posts: 6.543
Hallo, haal mijn glorieuze titel es niet naar beneden a.u.b. ;)
Rimmer
Posts: 12.169
Damon heeft dankzij zijn prettige persoonlijkheid, verdiende wereldtitel en natuurlijk de beroemde naam toch heel veel respect en krediet binnen de F1 wereld. Hij is dan misschien niet de meest succesvolle of meest aansprekende van alle kampioenen maar hij hoeft zich ook zeker niet te schamen.
Als je kijkt naar de waardeloze seizoenen die Jaques Villeneuve daarna nog heeft gereden dan is die devaluatie Damon bespaard gebleven en is het idd een race als Hongarije 1997 die bevestigde dat hij echt wel wat kon. Hij had gewoon een beetje pech dat er een grootheid als Schumacher opkwam die alle kampioenen van daarvoor voorbij ging door een nieuwe standaard op het gebied van voorbereiding, training, voeding en inzet te zetten.
Flying Dutchman
Posts: 2.402
BoekieB
Waarom zou het zijn eerste wereldtitel moeten zijn? Het is nog een wonder dat hij uberhaupt mee deed dankzij de snelste auto en de (IMO niet terechte) diskwalificaties van Schumacher.
Niet zozeer als Schumacher fan maar meer als een F1 fan zou ik het minder vinden als Hill die titel toen gewonnen had ondanks dat hij duidelijk niet de beste was tijdens 1994(zeg ik met alle respect). Schumacher was terecht kampioen in zowel 1994 als 1995 en als je zag wat hij allemaal deed met die langzame en onbetrouwbare Ferrari in 1996 dan zou ik zeggen - het zou ook gaaf zijn als hij de titel in 1996 ook had gepakt. Sowieso waren 1993-1997 waarschijnlijk de beste topjaren van Schumacher en had Hill net pech dat hij op dat moment rond reed, net als veel andere coureurs trouwens.
Damon Hill
Posts: 18.636
@BoekieB,
Nee, zeker niet. Daarvoor kun je gerust de hele race terug kijken. Hill zat continu in de buurt van Schumacher, maar een echte kans kwam er nooit. Net toen Schumacher verder uit begon te lopen raakte Schumacher de muur. Hill kon vanuit zijn cockpit echter totaal niet zien dat Schumachers wagen beschadigd was. En dus is het logisch dat Hill de eerste beste inhaalkans die hij krijgt aanpakt, wetende dat het misschien zijn de enige kans zou zijn die dag.
"Hill had moeten wachten" hoor ik wel vaker maar slaat dus nergens op. Als Hill had geweten dat Schumachers auto beschadigd was had hij waarschijnlijk gewacht inderdaad. Dit wist Hill dus niet en in the heat of the moment grijpt Hill zijn kans. Als je realistisch nadenkt kun je dat Hill nooit verwijten.
Schumacher is overigens de terechte kampioen van 1994. De FIA hield het kampioenschap kunstmatig spannend door veel te hoge straffen uit te delen aan het adres van Schumacher. Nu net alle races waarin Schumacher een diskwalificatie aan de broek kreeg of niet meedeed, werden gewonnen door Hill.
Even het Hill rijtje van overwinningen in 1994:
- Spanje, Hill wint omdat Schumacher een probleem krijgt met de versnellingsbak (blijft in zijn 5 steken, een wonder dat Schumacher dat ding nog naar P2 krijgt).
- Silverstone, Hill wint... had hij misschien ook gedaan zonder de diskwalificatie van Schumacher, maar het hielp wel.
- Spa, Hill wint na diskwalificatie Schumacher
- Monza, Hill wint, Schumacher doet niet mee
- Portugal, Hill wint, Schumacher doet niet mee
- Japan, Grandioos!
De mooiste overwinning in 1994 van Hill was dan ook Japan... in de stromende regen waar hij Schumacher op pure eigen kracht versloeg. Samen met Hongarije 1997 misschien wel één van zijn beste dagen.
Ik vind dat je als F1 fan altijd objectief moet proberen te zijn. Alhoewel ik destijds een hekel aan Schumacher had (nu niet meer, ik ben hem veel later pas gaan waarderen) en Hill mijn jeugdheld was kan ik ook gewoon toegeven dat Schumacher een stuk beter was, en in 1994 de titel verdiende.
winti
Posts: 1.670
Mooi Damon, Hill had ook mijn sympathie. Schumacher was beter en terecht kampioen in ‘94, maar de manier waarop en die grijns achter dat hek maakte hem erg onsympathiek op dat moment.
Runningupthathill
Posts: 18.170
Jij zou natuurlijk niet lachen als je hoort dat je kampioen bent? Mensen maken van alles wat. Schumacher was natuurlijk geen lieverd, maar tegen alles wat hij in 94 heeft moeten opboksen om een kunstmatige spannende titelstrijd te houden, dat was gewoon in en in triest.
winti
Posts: 1.670
Schumacher was achterbaks, Senna deed het openlijk, had karakter.
Regenrace
Posts: 1.278
Mooi verhaal.
Ik kon die transfer van Brabham (6x DNQ!) naar Williams destijds nauwelijks geloven.
Ik geloofde echt dat Frank Williams wilde bewijzen dat zelfs een aap in zijn auto kon winnen.
Een sociaal experiment a la Trading Places (1983). Welnu, Hill slaagde met vlag en wimpel (net als in de film).
Ik was fan. Damon was zijn carriere lang de underdog. Dat hij zijn zenuwen niet op orde had vond ik destijds al zwaar overdreven.
Overigens, hoe liep het met het arme moedertje af? Dat vertelt het verhaal niet.
Damon Hill
Posts: 18.636
Om eerlijk te zijn heb ik de coureur keuzes van Williams nooit meer dan ook nooit kunnen begrijpen. En het hield ook niet op. Uiteindelijk vind ik dat Frank best vaak (sorry voor de die-hard fans) dom gehandeld heeft.
Ik zou graag even een opsomming willen maken en ben dan ook wel benieuwd wat anderen ervan vinden. We gaan even terug redelijk begin jaren '90.
1991-1992: Red-Five
De keuze om Mansell in 1991 terug te halen vind ik een hele logische. Mansell paste mijn inziens erg goed bij Williams en kon het goed vinden met het team. En alhoewel Mansell in mijn ogen niet zó goed was als Senna en Prost, is Mansell natuurlijk wel echt een topper. Patrese als zeer ervaren man ernaast kan ik ook prima begrijpen. Feitelijk heb je een prima rijdersduo.
Maar waar gaat het dan mis? Mansell wint met overmacht de titel maar toch ontstaat er ruzie in de tent. Frank Williams wilde het salaris van Mansell verminderen? Waarom? En ze wilden ook Prost in 1993 in die auto hebben? Opnieuw is mijn vraag; waarom? Waarom Prost binnen halen als je Mansell hebt? Prost was er immers een jaartje tussenuit geweest en ook Prost was niet meer de jongste. Probeer dan gewoon meteen Senna binnen te halen voor 1993. Ironisch genoeg bood Senna zelfs aan om gratis voor Williams te rijden. Mansell vertrok niet vanwege Prost, maar hij vertrok omdat Frank zijn poot stijf hield voor wat betreft Mansell's veel lagere salaris. Wat mij betreft had je in 1993 al kunnen gaan voor het duo Senna-Mansell, en had het op zijn minst Prost-Mansell kunnen zijn. Beide is natuurlijk magistraal. Adrian Newey (komt later terug in het verhaal) was er ook niet over te spreken.
1993-1996: De Hill jaren.
Ik werd groot fan van de sympathieke Britt. Maar na het tragische ongeluk van Senna had Williams natuurlijk niet echt een heel goed duo. Hill & Coulthard... mwa, het kan beter natuurlijk. Mansell kwam kortstondig terug maar zat qua pace ver van Hill af. Die overwinning in Adelaide was leuk maar dat was ook alleen omdat Hill & Schumacher die botsing hadden. Mansell had toen meer dan een halve minuut achterstand volgens mij... spreekt boekdelen. In Japan een race eerder overigens ook al. Om dan in 1996 Villeneuve uit te proberen vind ik logisch... maar Frank Williams maakt de fout Adrian Newey niet in te lichten, die echt pissed werd. Adrian wilde nauwer betrokken zijn bij rijderskeuzes.
Maar nee... Frank blijft eigenwijs en zonder Adrian Newey in te lichten is in 1996 al bekend dat Frentzen de plek van Hill over moet gaan nemen. Adrian vindt het welletjes en vertrekt. Dááág topontwerper. Zo, zo, zo dom. En Frentzen voor Hill... ik vind het nou niet per se een geweldige keuze. Frentzen kon nooit echt aarden, en werd ironisch genoeg teamgenoot van Hill bij Jordan in 1999.
2000-2005: de BMW jaren
Ralf Schumacher, prima logische keuze. Eerst Button en daarna Montoya ernaast... ook helemaal prima. In mijn ogen waren talenten zoals Alonso en Raikkonen nog wel een klapje beter, maar het zij zo.
In 2005 dan Webber en Heidfeld... kan ik ook begrijpen, maar daarna ging het pas echt mis.
2006 en later: de neerwaartse spiraal
Webber & Rosberg was nog een prima duo. Maar hierna gaat het echt rap verkeerd.
In 2008 komt Nakajima Jr. bij Williams wat onderdeel is van de Toyota deal. Daarmee heb je direct al één coureur in je team die er geen fluit van bakt. En om succesvol te zijn heb je ook gewoon sportieve prestaties nodig, van 2 coureurs, niet 1! Niet iedereen is het hiermee met me eens maar je ziet keer op keer dat paydrivers slechts een korte termijn oplossing zijn en nooit een lange termijn probleem oplossen. Overigens... wat deed Wurz in hemelsnaam in 2007 in die auto? Van alle opties die je hebt... Wurz... h-o-e-z-o?
En het wordt nog erger. Het duo Maldonado en Bruno Senna is helemaal te lachwekkend voor woorden. Maldonado had af en toe nog veel snelheid, maar crashte vaak. Maar Bruno Senna (echt een hele dikke dikke pak trager dan Maldonado) bakte er echt niets van.
Om het verhaal af te sluiten... met Massa en Bottas werd er wel weer een duik naar boven ingezet. Zo zie je ook maar... als je 2 presterende coureurs hebt komen de punten vanzelf. Maar uiteindelijk werd toch weer het verval in gezet met paydrivers en coureurs die er weinig van bakken. De combinatie Stroll-Sirotkin bijvoorbeeld. Het is toch om te janken zeg.
Ik zal nooit kunnen begrijpen hoe Williams eigenhandig zijn team om zeep heeft geholpen door keer op keer verkeerde keuzes te maken. Ik snap het gewoon niet en zal het ook nooit doen. "Ja maar ze waren uniek en wilden zelfstandig overkomen" hoor je vaak. Sorry maar dat vind ik l*lkoek. Het blijft eeuwig zonde, want het had nog zoveel mooier kunnen zijn!
Runningupthathill
Posts: 18.170
Je mist heel wat nuances in je verhaal die veel duidelijk maken. Mansell wou meer geld, maar wou vooral niet langs Prost rijden. De twee kwamen niet met elkaar overweg bij Ferrari en Mansell sloeg zelfs een laatste bod van Williams, waarin hij zijn eigen salaris mocht kiezen, helemaal af. Geld was daar dus niet het issue. Mansell wou gewoon niet opnieuw vernederd worden door Prost. Als je wagen met Renault achteraan rijdt, is de link met Prost toch ook snel gelegd? Uiteraard ging Prost niet opnieuw Senna in zijn team laten, Prost kwam terug voor de wereldtitel.
"En Frentzen voor Hill... ik vind het nou niet per se een geweldige keuze."
Hill vroeg 5x zijn salaris van 95.. Het is te zeggen, niet Hill maar zijn nieuwe manager vroeg dat. Als je ziet hoe nipt het was tussen Hill en Villeneuve, dan zou ik ook de deur wijzen. Frentzen heeft Hill in 99 helemaal de vernieling in gereden, dus sowieso was ie niet veel slechter, alleen kon hij nooit aarden in die williams van 97, in 98 was hij op zijn minst gelijkwaardig aan VIlleneuve in de meeste races.
"Overigens... wat deed Wurz in hemelsnaam in 2007 in die auto? Van alle opties die je hebt... Wurz... h-o-e-z-o?"
In 2007 schakelden ze al over op Toyota, die een rijder in de auto wilden hebben, alleen was er nog geen enkele "klaar". Williams moest iemand hebben voor 1 seizoen, dus zijn eigen testrijder, die overigens bekend stond voor het goed ontwikkelen van wagens, was een goedkope en makkelijke optie. Wurz scoorde overigens maar 2 punten minder dan Rosberg in de hele periode dat ze samen reden, dus zo slecht deed ie het ook weer niet.
Damon Hill
Posts: 18.636
@RUTH,
Ik ben het niet eens met alle punten.
Wat betreft Mansell vs Prost. Ja, in 1990 was Prost duidelijk de betere bij Ferrari. Maar dat is geen garantie dat dit in 1993 weer zo zou zijn. Prost was er een jaartje tussenuit en Mansell kende Williams door en door. Ik had dat gevecht nog wel eens willen zien.
Wat betreft Frentzen vs Hill. Hill had het dat jaar gewoon niet meer. Het was op. Hij had de focus niet meer, het was klaar.
Wat betreft Rosberg vs Wurz. Rosberg was bijna altijd een klap sneller. Maar in 2 chaotische races pakte Wurz een 3e en een 4e plek, wat veel punten opleverde. Beetje scorenbord journalistiek om te zeggen dat Wurz maar iets minder was dan Rosberg.
Je toelichting waarom ze kozen voor Wurz snap ik nu ook beter.
Hoe kijk jij zelf eigenlijk aan tegen alle keuzes die Williams gemaakt heeft. Ben ik oprecht benieuwd naar.
Runningupthathill
Posts: 18.170
Je punt over Mansell en Prost maakt niets uit, Mansell wou gewoon niet langs Prost rijden door hun Ferrari-periode. Had met loon niets te maken.
Je moet ook altijd kijken naar de beschikbaarheden. Prost lag al vast, dus toen Senna in 93 vrij leek te komen, was hij al geen optie meer.
Ze hadden in 95 mogelijks Mansell kunnen zetten, maar zoals je zelf zegt, had die de snelheid ook niet meer. Wie anders hadden ze in de wagen moeten zetten die het gevoelig beter zou doen? Coulthard werd ook gewoon derde in het WK met de Williams, ondanks nauwelijks ervaring.
De enige rijder die ze voor 96 hadden kunnen proberen halen was Schumacher, maar die had toch altijd voor Ferrari gekozen. Ik had Hill ook niet gehouden voor een vijfvoud aan salaris. Wereldkampioen of niet, met Villeneuve nog in je team, was hij dat nooit waard. De realiteit is dat Hill zijn hand heeft overspeeld.
Alonso lag vast bij Renault en Raikkonen werd na één jaar weggeplukt naar McLaren. Met Montoya die best een goed 2001 reed, ondanks veel pech, was er niets dat zou aanwijzen dat Raikkonen de betere keuze was.
Ook in 2007 was het best lastig. Niemand "goed" is te overtuigen voor een jaar. Ik weet dat wat ik zeg wat scorebord-journalistiek is, maar het maakt het niet minder waar. Rosberg haalde 15 punten, andere rijders die ze zouden hebben, hadden waarschijnlijk niet meer punten gehaald, Wurz haalde er 13. Hij had wat meeval in zijn hoge scores, maar hij haalde dus wel de punten die er moesten uitgehaald worden.
Je vergeet ook in de latere jaren wat nuances. Maldonado was in de 2de helft van 2011 al sneller dan Barrichello én bracht veel geld mee. Natuurlijk gingen ze hem over Barrichello kiezen. Het was bovenal ook duidelijk dat Williams gewoon geld nodig had. Senna bracht dat ook nog mee. Je praat nu met de kracht van terugkijken, toen Senna de F1 binnenkwam, waren velen nog zeer lovend over hem.
Toen ze het geld van Martini kregen, hebben ze gegokt op Massa. De combo met de Mercedes-motor maakte wat geld vrij, maar toen de resultaten begonnen op te drogen, begon het geld ook.
En opnieuw, achteraf gezien weet je wat een goede keuze is, maar Stroll was een piepjonge F3-kampioen en bovendien een bodemloze put geld. Natuurlijk neem je die dan als Williams zijnde aan.
Evert van der Pick
Posts: 6.123
Quote; "...het geelblauwe kanon van Williams, waarop geen enkele maat staat. De actieve vering is dusdanig fabelachtig dat de Williams-rijders met speels gemak zeges aaneen rijgen."
Dit doet een beetje voorkomen alsof Williams het enige team was dat actieve vering toepaste, maar het tegendeel is waar.
1993 markeerde het hoogtepunt van het gebruik van elektronische technologie in de Formule 1, met misschien wel de meest geavanceerde en verfijnde F1-auto's ooit gebouwd.
De kampioenschapswinnende Williams-auto, de FW15C , had een hydraulisch en elektronisch geregelde actieve vering , stuurbekrachtiging , antiblokkeerremmen , fly-by-wire- bediening, tractiecontrole , een halfautomatische versnellingsbak die kon worden omgeschakeld naar volledig- automatisch , zeer geavanceerde telemetrie aan boord , pneumatische klepveren in de motor en zelfs een push-to-passsysteem dat, althans in theorie, het inhalen gemakkelijker maakte.
Williams testte ook een continu variabele transmissie , terwijl Benetton - Ford laat in het seizoen een vierwielbesturing testte .
Bijna alle auto's in 1993 hadden een actief veersysteem, dat de rijhoogte van de auto gedurende een ronde constant hield, waardoor de aerodynamica van de auto efficiënter en effectiever werd.
Al deze systemen zouden voor 1994 verboden zijn, behalve de telemetrie aan boord, pneumatische klepveren en stuurbekrachtiging.