Wickens 'droomt' van terugkeer in IndyCar-bolide

Robert Wickens keerde afgelopen weekend terug in de IndyCar Series na zijn zware crash op Pocono. De Canadees was als toeschouwer aanwezig en vertelde dat hij hoopt ooit terug te keren in een IndyCar-bolide.

In 2018 maakte Wickens zijn IndyCar-debuut en daarbij maakte hij veel indruk. Hij kwalificeerde zich in St. Petersburg op pole position en leek op weg naar de zege, totdat Alexander Rossi hem in de rondte tikte in de slotfase. Ook in de rest van het seizoen oogde Wickens sterk, maar in Pocono ging het vreselijk mis. De voormalig DTM-coureur kwam in aanraking met Ryan Hunter-Reay en werd de hekken in geslingerd. 

Aan die crash heeft Wickens ruggenmergletsel overgehouden, wat resulteerde in beperkte mobiliteit van zijn onderlichaam. Inmiddels begint Wickens langzaam maar zeker vooruitgang te boeken en hij was afgelopen weekend dus in staat om aanwezig te zijn bij de seizoensopener in St. Petersburg. Daar vertelde hij dat hij hoopt ooit weer in een IndyCar-bolide plaats te kunnen nemen.

"Het doel is om terug te keren in een IndyCar-bolide. Of dat realiteit is, weten we pas als ik het probeer. Buiten dat zijn er zoveel uitstekende coureurs die succes gehad hebben in de autosport met handpedalen dat ik terug zal keren in de autosport, ongeacht hoe mijn vooruitgang zal zijn."

"Het hangt er vanaf welke auto. De droom is een IndyCar. Ik weet dat Schmidt Peterson Motorsport erg uitgesproken is en gezegd heeft dat ze altijd een auto klaar hebben staan als ik kan racen. Ik denk dat er ook reglementen zijn waar we ons aan moeten houden. Ik weet niet hoeveel aanpassingen we mogen doen, enzovoorts. Daar buigen we ons over als het zover is."

Schmidt Peterson Motorsports heeft de bolide met nummer 6 vrijgehouden voor een eventuele terugkeer van Wickens. Daarvoor zal hij eerst verder moeten herstellen. De Canadees weet echter niet hoeveel progressie hij nog gaat boeken, al ziet hij dat hij tot nu toe wekelijks ongeveer dezelfde stappen vooruit zet.

"Alles wat ik kan zeggen, is dat er vooruitgang is. We komen er wel, stap voor stap. Bij ruggenmergletsel weet je niet wanneer de dag komt dat je geen vooruitgang meer boekt. Momenteel proberen we elke dag te benutten om mij zo fit mogelijk te krijgen. We weten niet waarom ik de resultaten haal die ik haal. Ook weten we niet of ik dezelfde resultaten zou halen met meer of minder moeite. Dat weet niemand."

"Ze hebben mij altijd verteld dat je in tussen de zesde en negende of zesde en twaalfde maand de meeste progressie ziet. Daar sta ik nu aan het begin. Hopelijk heb ik niet te vroeg gepiekt! We zijn nu iets meer dan zes maanden na de crash. Van week tot week maak ik veel progressie. Dat gaat niet met pieken en dalen, maar volgens mij redelijk lineair. Iedere week merk ik kleine verbeteringen."