Poleposition op Indy 500: Geen must voor zege

Poleposition kan cruciaal zijn in winst of verlies. De Grand Prix van Monaco is daar het perfecte voorbeeld van. Maar bij de Indianapolis 500? No Way! In de 106-jarige geschiedenis van The Greatest Spectacle zijn maar 19 coureurs als winnaar afgevlagd die van pole startten. De kans is dus vrij groot dat de polesitter van aankomende zondag, Scott Dixon, dus niet wint. 

Ricky Mears zal deze theorie direct onderuit vegen. De legendarische IndyCar-coureur uit Kansas veroverde zes polepositions en triomfeerde vanaf het beste startplekje drie keer. Nog steeds een record, maar ook de uitzondering op de regel dat pole niet heel veel invloed heeft op de uitslag. Dixon bewijst namelijk het tegenovergestelde. Vijf keer pole, één keer winst in 2008.

De laatste maal dat bij de Indy 500 iemand won vanaf de eerste startplek gaat niet ver terug. In 2019 startte de Fransman Simon Pagenaud vooraan en kwam na 500 mijl als eerste over de Brickyard. 116 rondes van de 200 reed de Penske-coureur aan de leiding. Met de zege snoerde Pagenaud alle critici die twijfelde aan zijn capaciteiten.

The Unser family

De Familie Unser weet ook hoe winnen vanaf poleposition voelt. Al Unser Sr. liet het er in 1970 gemakkelijk uitzien en leidde 190 ronden op weg naar de eerste van zijn vier Indy 500-overwinningen. Met nog iets meer dan 20 ronden te gaan had Unser het hele veld aan puin gereden door ze op een ronde te zetten. 

In 1981 finishte Bobby Unser (de oudere broer van Al) voor Mario Andretti, maar kwam van de hemel in de hel terecht. Unser werd geschrapt uit de uitslag door onreglementair inhalen onder een neutralisatie. Unser en zijn team Penske gingen in beroep tegen de beslissing van de wedstrijdleiding en wonnen de zaak maanden later op 9 oktober. De zege kreeg Bobby alsnog onder zijn naam.

23 jaar was de volgende Unser-telg aan de beurt. Al Unser junior (zoon van de viervoudig winnaar en de neef van Bobby) won in 1994, maar hoe dat kon gebeuren, was een groot wonder. Emerson Fittipaldi had veertig seconden voorsprong op Al junior. Met ronde 185 van de 200 op het bord, knalde Fittipaldi keihard in de muur uitkomend bij bocht vier. Grappig feitje: Unser junior finishte in zijn Penske-Mercedes voor voormalig F1-wereldkampioen Jacques Villeneuve.

Snelheid is niet alles

Arie Luyendyk is een grootheid binnen de racerij van Noord-Amerika. De nuchtere Hollander maakte faam in The States door niet één, maar twee keer de Indianapolis 500 te winnen, waarvan één keer vanaf pole. Dat was in 1997. Een jaar eerder verpulverde Luyendyk het snelheidsrecord tijdens de kwalificatie. De Nederlander won de editie in 1996 niet en liet andermaal zien dat supersnel zijn niet automatisch betekent dat je met twee vingers in de neus zegeviert.

Maar de stelling dat de kwalificatie helemaal niet belangrijk, is te gemakkelijk. Nooit heeft iemand vanaf de laatste plaats gewonnen. Twee keer kwam de laatst gekwalificeerde als tweede over de meet. Oftewel, de beste coureurs komen meestal wel bovendrijven.

Dat niet altijd de favoriet of snelste wint, hoort ook wel een klein beetje bij de Indy 500. De wedstrijd is onvoorspelbaar door de vele neutralisaties en strategieën kunnen hier vaak na het zwaaien van de groene vlag de prullenbak in. Het komt vaak aan op the right moment on the right time. Pole staat leuk op je cv, maar is niet zaligmakend.