De reden dat Mercedes 25 jaar lang autosport links liet liggen

De 24 uur van Le Mans is sinds 1923 één van de belangrijkste en grootste autosportevenementen in het universum. In 1955 besluit Mercedes zich weer in te schrijven voor deze iconische langeafstandsrace met een nieuwe versie van de SL-300. De Duitsers hopen daarmee het succes uit 1952 te evenaren: het winnen van de 24 uur van Le Mans.

Maar de jacht op de zege op het Circuit de la Sarth eindigt in een verschrikkelijke nachtmerrie. Na een botsing vliegt de Mercedes-bolide van Pierre Levegh het pubiek in. De coureur en 82 toeschouwers overleven dit dramatische ongeval niet. De bazen van Mercedes zijn zeer geshockeerd door deze gebeurtenis en het merk keert hierdoor de autosport tijdelijk de rug toe tot de jaren '80.

Hoe kon dit ongeval gebeuren?

Twee uur na de start van de 24 uur reed Levegh aan het einde van de 35e ronde vlak achter de leidende Jaguar van Mike Hawthorn, die ook reed voor Ferrari en Vanderwell Products in de Formule 1

Hawthorn had daarvoor de langzamere Austin-Healey 100 van Lance Macklin ingehaald toen hij begon af te remmen om de pits in te duiken, maar vertraagde sneller dan verwacht.

De plotselinge vertraging van Hawthorn zorgde ervoor dat de zojuist ingehaalde Macklin moest uitwijken. De snel naderende Levegh en Juan Manuel Fangio zagen Macklin opeens voor hun cockpit opduiken. Fangio, rijdend op P2, kon wonder boven wonder Macklin ontwijken, maar Levegh had geen tijd meer om te reageren en raakte de bolide van Macklin.

De Mercedes van Levegh werd gelanceerd richting de linkerkant van de baan, waar hij daarna in een grote muur van aarde stortte. Deze aarde was bedoeld om toeschouwers en baanmedewerkers te beschermen.

De impact van Levegh zorgde dat vele onderdelen van de auto rondslingerde. De motorkap en vooras kwamen los van het frame en belandden in het publiek. Ook het zware en grote motorblok kwam los en schoot de tribunes in. Levegh zelf werd uit de auto geslingerd en brak bij de val zijn schedel en overleed aan zijn verwondingen.

De restanten van de Mercedes vloog in de fik doordat de brandstoftank lekte en de benzine vlam vatte. Marshalls probeerden de brand te blussen, maar dat werkte averechts door het magnesium wat vrij kwam. Een grotere vuurzee was daarmee tot gevolg. De bolide bleef uren branden voordat het gedoofd kon worden.

Macklin zelf raakte na de klap achterop de muur bij de pits en schoot terug naar de linkerkant van de baan, vlakbij de plaats waar de Mercedes van tot stilstand kwam. In tegenstelling tot Levegh overleefde Macklin het ongeval.

De wedstrijd werd niet gestopt ondanks deze ramp. Dit was vanwege de veiligheid. Als de toeschouwers naar huis zouden gaan, zou dat voor problemen op de weg zorgen. Ambulances en brandweerwagens konden dan moeilijker door het verkeer komen.

In de nacht, nadat het aantal overleden toeschouwers bekend was,  besloot het hoofdkantoor van Mercedes in Stuttgart, de twee overgebleven Mercedes racewagens, met Fangio, Stirling Moss en Karl Kling, André Simon, terug te trekken uit de race. Dit was uit respect voor de slachtoffers en nabestaanden. Dat terwijl Mercedes aan de leiding reed met een ronde voorsprong.

Na afloop

Na een onderzoek werd vastgesteld dat het ging om een raceongeluk. De dood van de toeschouwers kwam door het gebrek aan goede veiligheidsmaatregelen. Het racen in Frankrijk, Zwitserland en Duitsland werd hierom tijdelijk geparkeerd totdat de veiligheid was verbeterd.  Mercedes stopte ook voor bepaalde tijd met racen na deze traumatische gebeurtenis en richtte zich op normale straatauto's.