49
Na een aantal maanden van hard werken mag ik als schrijver van de stukken over Ayrton Senna wel zeggen dat ik de Braziliaanse-coureur nog beter heb leren kennen. Ik leerde hem voor het eerst kennen in 1988 toen hij met de magische McLaren-Honda MP4-4 voor de wereldtitel vocht met Alain Prost. Op zes jarige leeftijd kreeg ik al bewondering voor deze man en die bewondering is in de rest van mijn leven alleen maar gegroeid.
Een reportage maken over een man waar eigenlijk alles al over gezegd en geschreven is is een moeilijk karwei. Ik heb de afgelopen maanden met mijn handen in het haar gezeten en ben blijven zoeken naar de unieke content die wij hier op de site hebben gedeeld. In eerste instantie had ik niet gedacht dat het zo veel werk zou zijn, maar als ik er na afloop op terugkijk ben ik best tevreden over het geheel. Ik moet en blijf er bij zeggen dat ik deze verhalen vanuit mijn perspectief heb geschreven.
Tijdens de hele reportage ben ik erachter gekomen dat de liefde voor deze coureur bij andere mensen nog steeds aanwezig is. Sterker nog, de liefde is op deze 'verjaardag' sterker dan ooit. Ik heb het geluk om als 'hobbyman' te mogen spreken met Allard Kalff, David Coulthard en Allen Berg. Ik had het geluk dat ik tijdens deze reportage de medewerking kreeg van journalisten uit Brazilië, Argentinië en Engeland. Al deze mensen wil ik sowieso bedanken voor hun bijdrage, want zonder deze mensen was het nooit gelukt.
Mijn persoonlijke liefde voor Senna is heel groot. Aangezien het vandaag 25 jaar geleden is dat hij overleed is het voor mij ook een beladen dag. Toen ik vanochtend wakker werd kon ik denken aan de geweldige overwinning van Ajax van gisteren, maar ik deed het eigenlijk niet. De datum, 1 mei, staat altijd in mijn agenda. Ik schrijf er steevast bij 20 jaar, 21 jaar en dit jaar dus 25 jaar. Toen ik als twaalf jarig jochie voor de televisie zat en een Olav Mol hoorde schreeuwen door de microfoon wist ik eigenlijk al dat het mis was. In 1994 is met de dood van Ayrton een bepalend persoon in mijn leven verdwenen. Ik realiseer me dat dat gek is om als twaalfjarig jochie te zeggen, maar het is echt zo.
In de daaropvolgende jaren was Formule 1 niet meer zoals het was. Het zal ook zeker te maken hebben met het feit dat de politiek in Formule 1-wereld alleen maar groter werd. Toch keek ik op mijn oude videobanden nog races van Ayrton terug. Ik hield mij vast aan de mooie momenten in Donington 1993 en in een later stadium Portugal 1985. Ik dacht ook terug aan de 'maniakale levensbedreigende acties' die hij in het verleden had uitgevoerd. Ayrton was een racer maar een geweldig vervelende irritante klootzak als het niet ging zoals hij het wilde. Ik kreeg na verloop van tijd het idee dat Ayrton dacht dat de hele wereld tegen hem was. Dit werd gesterkt door het gesprek wat ik met Allen Berg had. Ayrton was als mens en coureur briljant, maar was daarnaast ook een levensgevaarlijke coureur waar je eigenlijk niet 'wheel to wheel' mee kon racen als hij geen respect voor je had.
In de maanden dat ik aan deze reportage heb gewerkt is mijn beeld van hem wel iets veranderd. Waar ik in een eerder stadium fan was van hem als coureur, ben ik in dit stadium fan geworden van hem als persoon. Ayrton is en blijft voor mij de allerbeste coureur die ik ooit heb zien rijden. Daarom is het ook onmogelijk om vergelijkingen te maken met andere coureurs. Ik moet altijd lachen als één Martin Brundle ons gaat uitleggen dat hij in Max Verstappen de nieuwe Senna ziet. Ik moet sowieso lachen om mensen die dat zeggen, die mensen die roepen maar wat. Senna is Senna, Max is Max. Brundle heeft tegen Ayrton gereden en zou inmiddels miljonair kunnen zijn omdat hij elke mogelijkheid aanneemt om over Ayrton te praten, hij heeft er als het ware een dagtaak van gemaakt. De Brit heeft zijn carrière in de autosport aan Ayrton te danken.
De films, documentaires en races van Ayrton zijn nog steeds een inspiratie voor elke huidige coureur, maar ook voor elke autosportfan. Je kan van deze man houden of je kan hem haten, maar feit blijft dat deze man de meest bekende autocoureur is die er ooit geweest is. Als dag is 1 mei voor mij persoonlijk nog altijd een moeilijke dag, omdat ik weet dat om 2.16 uur, het moment van het ongeluk, voor mij de wereld heel even stil staat.
Was de Senna-maand een beetje overdreven? Misschien wel. Van de andere kant ben ik super blij met de positieve reacties die wij op de hele reportage hebben gekregen. Het was voor GPToday.net een mogelijkheid om te laten zien dat de historie in de Formule 1 van ontzettend groot belang is. Wij hebben er in elk geval voor gekozen om onze Senna-reportage op deze manier in te vullen.
Ergens ben ik blij om het verhaal Senna op 1 mei af te sluiten. Ik had het er gisteren nog met mijn Ierse collega Fergal over en vertelde hem dat ik eigenlijk wel een beetje klaar was met Ayrton, helaas moest 1 mei nog komen. Uiteraard heb ik het met heel erg veel plezier gedaan en wil ik Danny bedanken voor de mogelijkheid om deze serie in elkaar te zetten. Het is toch best speciaal om dingen te mogen schrijven over mijn held.
Ayrton is en blijft voor mij de grootste die er ooit geweest is. Andere mensen mogen daar natuurlijk een andere mening over hebben. Bedankt voor het lezen van onze stukken en wij zullen op korte termijn de draad oppakken met andere historische items. Ik zal de lezers meteen geruststellen, het zullen geen stukken over Ayrton Senna zijn.
Rust zacht Ayrton,
Tom
L. Norris
C. Sainz jr
Grand Prix van Australië
35 leden hebben dit team als favoriet
Damon Hill
Posts: 18.827
Grappig, ik ben zelf ook begonnen met terugkijken... zelf bij 1988 als seizoen.
Kan iemand mij het verschil uitleggen tussen de turbo engines en de non-aspirated engines? Laatstgenoemde waren een stuk langzamer, maar die waren ook zeker een stuk goedkoper?