Column: Hoeveel vrijwillige uitvalbeurten laat Kevin Magnussen nog noteren?

Het is wellicht aan menigeen voorbijgegaan en daarom stip ik het op deze plaats aan – Kevin Magnussen kan niet wachten op de Kerst. Hij heeft er genoeg van.

Van Formule 1. Politiek. Financiën. Het jaar twintigtwintig. Van de Haas VF-20, die zwartgrijze zeepkist met een aandrijflijn vergelijkbaar aan die van een Trabantje uit de jaren ‘60.

Van Romain Grosjean, ellenlange debriefs over futiliteiten. Guenther Steiner en zijn eeuwige eerlijkheid, en ook van iedereen die met hem wegloopt. Gene Haas. Racen om plek vijftien. En, vooral, van de vergetelheid.

Vallen, maar nooit echt opstaan

Na zes volledige seizoenen en één invalbeurt komt er vooralsnog een einde aan de Formule 1-loopbaan van Kevin Magnussen. De Deense coureur hoorde een aantal weken geleden dat het team van Haas, vanwege van haar wankele financiële positie, niet met de huidige rijdersbezetting doorgaat en kiest voor coureurs met een beter gevulde portemonnee. Aangezien Red Bull Racing niet naar hem omkijkt en K-Mag voor ieder ander zitje moet betalen, is het einde oefening.

In de Formule 1 toonde Magnussen geslepenheid en racegogme, al zal zijn moment of fame ongetwijfeld de bal-lik-boodschap aan het adres van Nico Hülkenberg zijn. Toen Haas in 2018 de boel voor elkaar had, stak Magnussen zijn neus serieus aan het venster. Maar wat kan je meer doen dan je teammaat omver blazen, maximaliseren als kansen zich voordoen en ellebogenwerk in het middenveld toepassen? Voor de Deen mocht het gewoonweg niet zo wezen.

Politiek gedonder bij McLaren, een Formule 1-onwaardige bolide bij Renault, geld-, banden- en aerodynamische zorgen bij Haas en als klap op de vuurpijl de coronatijd die zijn positie onhoudbaar maakte. Magnussen kan nooit opboksen tegen Nikita Mazepin – nee, de centen van kledingmerk Jack & Jones zijn af en toe handig om wat betreft de onderhandelingspositie, maar lang niet genoeg voor een Formule 1-zitje anno 2021.

Alles of niets – dus nu maar niets

Natuurlijk heeft Haas de centen nodig om te overleven – dat is begrijpelijk, reken het ze eens aan. Met twee debutanten wordt het bijzonder moeilijk om van de laatste startrij weg te blijven, maar twintig coureurs zijn er nog altijd twee meer dan achttien – zoals kortgeleden ook al eens aangehaald.

Voor Magnussen is het echter een zoveelste tegenvaller met betrekking tot Formule 1. Hij die in 2014 met zulke hoge verwachtingen debuteerde – en in zijn allereerste GP naar een tweede plaats reed – gelooft het nu allemaal wel. Pleur lekker op, met je Formule 1. Oeverloos voor joker rijden, daar heeft hij helemaal geen zin meer in. Als er nu ook maar iets misgaat, smijt Magnussen zijn helm het liefst direct in een hoekje. Alles of niets.

Misschien onprofessioneel, aan de andere kant compleet begrijpelijk. Magnussen had groot kunnen zijn. Een stijl vergelijkbaar aan die van Max Verstappen, een mindset vergelijkbaar aan die van Max Verstappen – zelfs een vader met een toentertijd vergelijkbaar potentieel aan die van de vader van Max Verstappen. Daar waar voor de Nederlander in F1 de juiste deuren openden, moest zijn Deense tegenstrever zich via openstaande ruitjes en achterkamertjes een weg banen.

Aangezien ik mij genoodzaakt voel, heb ik deze zin toegevoegd: in bovenstaande regels zeg ik niet dat Kevin Magnussen precies even goed is als Max Verstappen, maar dat zijn stijl en mindset vergelijkbaar zijn.

Pijntjes en vieze spiegels

De oersterke Viking Magnussen, eentje die als het zou mogen nog zonder handschoenen en stuurbekrachtiging rijdt, had het in Portugal pardoes in zijn rug. Op Imola kon hij niet verder vanwege hoofdpijn. Tijdens de race in Istanboel bood-ie aan zijn wagen te parkeren, omdat de spiegeltjes vies waren en hij daardoor misschien weleens een snellere concurrent over het hoofd kon zien.

Ervan uitgaande dat Magnussen niet van de ene op de andere nacht is veranderd in een coureur die veel geeft om het welbevinden van zijn collega’s of dat zijn fysieke staat zomaar van topfit naar uitermate zorgwekkend is gezonken, valt te concluderen dat hij de pijp aan Maarten geeft zodra situatie-uitzichtloos opdoemt. Op deze manier valt er weinig schade te berokkenen en dat is maar goed ook, want niemand anders hoeft de dupe te worden.

Deze coureur heeft ons, autosportliefhebbers, nog veel te bieden. Hij is nog maar 28, zal ongetwijfeld nog jaren mee kunnen draaien in de top van andere klassen. Voor nu is het echter nog drie weekjes doorbijten.

René Oudman
Twitter: @reneoudman