Geheel volgens de trend van deze tijd bezigde Valtteri Bottas de term aluhoedje. Die was-ie naar eigen zeggen kwijtgeraakt. Humor, in dit geval bedoeld om de woorden van George Russell af te zwakken.
Je weet het – als iemand over aluhoedjes begint, zit-ie in het nauw. Op het moment dat taalkundige argumenten onhoudbaar blijken, maar het standpunt met hand en tand moet worden verdedigd, komen dit soort termen om de hoek gezeild. Vergelijk het met het afschuwelijke woord ‘wappie’, dat momenteel te pas en te onpas wordt opgevoerd zodra men meent de discussie te moeten smoren.
Russell zei dat Bottas hem moedwillig in de wielen had gereden. Dat Bottas, uitgerekend in duel met hem, een venijnig stuurbeweginkje maakte. Dat stuurbeweginkje, waarop een klap volgde, waarbij een onderdelenravage ontstond waarvan zelfs de gemiddelde kringloopwinkelhouder het benauwd krijgt, was volgens Russell bewust en op de man gericht.
Aftandse bolderkar
Er schuilt ontzettend veel frustratie achter Russells woordkeuze. Iemand moedwillig van de baan rijden, dat riekt in de Formule 1 naar poging tot moord. Geen wonder dat zowel Bottas als Toto Wolff er als de kippen bij waren om de aantijgingen van Russell naar het rijk der fabelen te verwijzen.
Dit komt natuurlijk niet zomaar uit de lucht gevallen. Russell weet dat hij Bottas aankan – dat heeft-ie vorig jaar in Sakhir bewezen. Maar Prins George kan pas George de Eerste worden als hij over een wagen van formaat beschikt. Met die aftandse bolderkar van Williams heb je een wonder nodig om een verdwaald punt te scoren. Het ontwikkelingsplafond is wat betreft deze verdieping allang bereikt.
Voor Bottas zijn dagen als zondag niet bepaald bruikbaar aan de onderhandelingstafel. De schuldvraag in het midden latend – Russell hoeft niet zo gretig te zijn, van Bottas mag je meer verstand verwachten – valt het bovenal op dat er een Mercedes met een Williams strijdt om plaats negen. Plaats ne-gen. Bottas. De man die dit jaar alles op alles zou zetten om de wereldtitel te winnen – nu écht.
Hoofd boven water
Van Wolffs reactie sloeg ik steil achterover. Hij bleek laf, laaghartig. Bottas werd beschermd, Russell eindigde op het marktkoopplein met een touw om zijn nek. Ik weet niet welke race Wolff heeft gezien – volgens mij werd Bottas beetgenomen door het gogme en de opportunistische gretigheid van Russell, waar hij zelf voor de zoveelste keer uitblonk op het onderdeel ‘zo onopvallend mogelijk door het ijs zakken’.
Wolff meent dat Russell er goed aan doet om op dit soort momenten niet aan te vallen. Nee, laat Russell maar achter de Mercedessen aanhobbelen tot de bestuurders daarvan veilig en wel thuis zijn. Formule 1 is jandorie een snelheidssport. Als Bottas zich trager dan stroop voortbeweegt, kan je het talent wat al jaren op diens zitje aast niet de kans ontnemen een inhaalmanoeuvre in te zetten. Vergelijk het met een voetbalclub die mekkert op de maker van de winnende tegengoal, wanneer het een spits blijkt te zijn die het team in kwestie zelf heeft verhuurd om elders vaardigheden te ontwikkelen.
Wolff vervolgde zijn struisvogelpolitiek op kolderieke wijze, door naar het budgetplafond en de kosten van een crash te wijzen – het bizarre Calimerocomplex waarop de Oostenrijker vaker terugvalt, in dit geval alsof zijn merk geen cent te makken heeft. Het vileine stuurbeweginkje van Bottas werd onder het tapijt geveegd.
Kookpunt reeds bereikt
Je vraagt je haast af of Wolff de woorden ‘talent’ en ‘judas’ verhaspelt – doorstromen vanuit de Mercedes-opleiding is tot dusver immers onmogelijk gebleken (Pascal Wehrlein, Esteban Ocon), op deze manier wordt er bepaald geen onderling vertrouwen gekweekt.
Als je Russell in zo’n hok laat rijden waarin-ie als een onbeloond hondje achter de worst aan jaagt, kan je erop wachten dat het fout gaat. Hij rijdt elk weekend de blaren op zijn handen om een complimentje van de baas te scoren en neemt steeds meer risico, want de huidige prestaties blijven immers onbeloond. Naar de buitenwereld toonde Russell zich lang zijn oerdegelijke, Britse zelf, maar van binnen is het kookpunt reeds bereikt.
Wat wil Wolff nog meer zien? Hoe kan je in vredesnaam groeien als je daarvoor geen ruimte krijgt? Ik hoop dat er deze week iemand is die tegen Wolff zegt ‘we moeten het eens over George hebben’. Want gek genoeg geloof ik, juist na deze crash, meer dan ooit dat hij toe is aan het grote werk.
René Oudman
Twitter: @reneoudman
J. Villeneuve
Posts: 6.545
Hmm, ik denk dat de crash an sich en het feit dat Russel in staat was Bottas aan te vallen voor P9 los van elkaar gezien moeten worden.
Natuurlijk reed Bottas rond als een natte krant, en was Russel tot aan de crash erg goed bezig! Maar dat geeft Russel in geen geval het recht om koste wat het k... [Lees verder]