Dom geluk bestaat niet. Dromen zijn geen bedrog. Als jij over iets of iemand droomt, dan heeft die droom linksom of rechtsom een bepaalde betekenis. Elke gebeurtenis wordt in gang gezet door een bewuste of onbewuste procedure, niets gebeurt ‘zomaar’.
Vorige week verslond ik een boekwerk over de krachten van het kwantumveld, materie die door de goegemeente als zeer zweverig wordt aangemerkt. Korte samenvatting: Californische neurochirurg bundelt twintig jaar aan hersenonderzoek en legt ongekende krachten van het onbewuste brein bloot. Resultaat is dat ik nu wens dat we met zijn allen dromen over prachtige autosportgebeurtenissen en het intense gevoel van dankbaarheid alvast tonen voor het überhaupt plaatsvindt, want volgens de theorie van die Californische dokter komen ze dan uit.
Inmiddels zijn er genoeg mensen die geloven in het kwantumprincipe. Theorieën dat toekomstige gebeurtenissen plaatsvinden omdat zij die daar op hopen een bepaalde frequentie de wereld in sturen, worden steeds populairder. Ikzelf droomde altijd van Nederlands Formule 1- en Nederlands IndyCar-succes met Rinus van Kalmthout– de twee autosport-klassen die ik bijzonder lief heb. En moet je eens zien – het was héél lang hopen, maar de heydays zijn aangebroken.
Van euforieëxplosie naar botte kritiek
Vandaar dat ik heus bereid ben een stapje richting het mystieke zetten. We hebben ons immers jandorie jarenlang tevreden moeten stellen met vijftiende plaatsen in Minardi’s, verdwaalde Q2’s met een Caterham en overwinningen in de nietszeggende Superleague Formula. Sterker nog: ik geloof dólgraag dat energie opgewekt door dromende liefhebbers zich in materie manifesteert.
Dat wijst namelijk op een omslag in de gebruikelijke denkwijze. Wij, Nederlandse sportfans, worden in het algemeen na een euforieëxplosie vrij snel bot en kritisch. Zie vrijwel elke wedstrijd van het Nederlands voetbalelftal en, specifieker, de situatie rond Tom Dumoulin. Jaren geleden de nieuwe sportheld. Nu de wielrenner even tijd voor zichzelf wenst omdat het (mentale) tankje leeg is, blijkt kritiek echter niet van de lucht. ‘Onze’ coureurs krijgen eveneens onderuit de zak als het eens tegenvalt.
En tuurlijk: als iemand beschikt over een winnende wagen maar als twaalfde over de meet komt is kritiek en teleurstelling onontkoombaar, maar: there is more to reality than meets the normal eye. Fans en verslaggevers zien niet alles, zijn niet alwetend – soms worden er coureurs voor de bus gegooid terwijl ze met een afgeragde bolderkar rondrijden. Kijk naar Romain Grosjean, door velen als wilsonbekwaam afgeschreven. Rijdt nu in een van de meest competitieve raceklassen ter wereld naar pole en een tweede plek.
Nonchalance als valkuil
Volgens de gedachte van het kwantumveld werkt ongebreidelde kritiek, het haast demoniseren van een persoon, juist averechts. Doordat slechte energie wordt opgewekt, zal slechte energie zich uiten. Daar mogen we als Nederlandse autosportfans best voor waken. In aanloop naar het succes is er topwerk geleverd – hoop en vrees stonden jarenlang erg dicht op elkaar, maar uiteindelijk heeft hoop gezegevierd. De valkuil zit ‘m in nonchalance die de kop opsteekt, als een gedroomde situatie als ‘normaal’ wordt gekwalificeerd.
Gezien de staat waarin de Nederlandse singleseater-autosport tien jaar geleden verkeerde, hebben er wonderen plaatsgevonden. Toen was het bijzonder om een Nederlander te zijn, haast een last, zelfs. Tegenwoordig is het eerder een voordeel. De waanzinnige oranjezeeën die we bij ettelijke Grands Prix hebben gezien, hebben bijgedragen aan de beeldvorming van een bijzonder autosportliefhebbende natie.
Vaderlandse autosport zit gigantisch in de lift en er is meer op komst. De eerste Nederlandse F1-wereldkampioen, de tweede Nederlandse Indy 500-winnaar en de derde Nederlandse Le Mans-winnaar rijden al rond. Hollands autosportglorie manifesteert zich, iets waar liefhebbers tien jaar geleden enkel van konden dromen. Ook in minder uitgelichte raceklassen, met name die met een dakje erop, zijn er Nederlanders die vakwerk afleveren.
Onvoorwaardelijke steun
P15 in een Minardi, Q2 in een Caterham of een overwinning in de Superleague is niet langer zaligmakend. Geniet daarom met volle teugen van deze tijd en wens dat ‘onze’ coureurs met overwinningen en titels aan de haal gaan, maar waak ervoor ze in slechte momenten af te schrijven. Ten eerste is onvoorwaardelijke steun en vertrouwen is het mooiste wat fans en liefhebbers een topsporter kunnen geven, en ten tweede past coureur A soms veel beter in klasse X, dan in klasse Y – zie Grosjean.
Droom van een groot huis, een nieuwe auto, een fantastische partner en al wat een mens begeert, en leef in de dankbaarheid alsof het al heeft plaatsgevonden – volgens het kwantumprincipe komt het uit. Doe mij daarbij een lol en droom tevens over autosportsucces. Want als ik iets heb geleerd de afgelopen week, dan is het dat de meeste dromen géén bedrog zijn.
René Oudman
Twitter: @reneoudman
Runningupthathill
Posts: 18.311
Zijn er wel veel onsportieve naties. Of je moet voor de gein maar eens the walk of shame van Alonso opzoeken in Monza. Of de ontvangst van Hamilton bij de wintertests in Catalunya 2008 of ...