Momenteel zit een jonge autocoureur flink in de verdrukking. Ondanks dat-ie niets verkeerd heeft gedaan, ondergaat hij een behandeling die je eerder verwacht bij een topcrimineel. Sacha Fenestraz (21) heeft inmiddels al zeven maanden niet kunnen racen. Reden? Coronamaatregelen.
Tweeënhalf jaar geleden trok Fenestraz naar Japan. De Europese ladder kostte klauwen met geld en bleek doordrenkt van politiek en achterklap. Ga ik net zo lief naar het Verre Oosten, dacht-ie. Weloverwogen, verstandig. Betaald rondjakkeren in de bloedsnelle Super Formula en de high-tech Super GT-wagens – in Noord-Nederland roepen we dan ‘het kon minder’.
Helaas kon het inderdaad minder. Sinds januari 2021 is Fenestraz niet meer welkom in Japan. Niet omdat hij een kwajongen is – allerminst. Nee, Japanse beleidsbepalers draaien zich een bureaucratische slag in de rondte en voeren nu uit pure koppigheid geen oplossingen aan.
Machtswellust
Van dit soort ongein word ik kierewiet. Al maanden proef ik dat individuele waarden worden onderdrukt. De wereld is druk met het bestrijden van de pandemie and rightfully so, maar in omstandigheden zoals die van Fenestraz loert machtswellust. Zij die aan de touwtjes trekken, hebben dankzij de pandemie minder tegenspraak – immers, iedereen wil dat enge virus de wereld uit. Uiteraard mogen we niet twijfelen aan de goede bedoelingen van overheden en instanties, maar soms piept en kraakt het.
Je kan werkelijk overal een vraagteken bij zetten en het is denk ik niet verkeerd om dat te blijven doen. Eigenlijk is het vrij bizar dat we met zijn allen naar de Formule 1 koekeloeren of voor het Nederlands Elftal juichen. Sporters mogen veel meer dan de ‘gewone’ mens. Gezien de marktwerking een kwestie wie betaalt, bepaalt.
Volksvermaak is als argument aan te voeren om die ongelijkheid te duiden, maar aan de andere kant denk ik: als een sporter met een wattenstaaf in de neus en een snoetlapje voor de hele wereld over mag, dan zie ik geen justitieel verantwoorde reden waarom ik dat niet zou mogen. Dit is puur het recht en het gelijkheidsbeginsel, niets meer en niets minder.
Sorry meneer, regels zijn regels
Met dit in het achterhoofd kijk ik hoofdschuddend naar de situatie rondom Fenestraz. Goeie kerel, kan een aardig potje sturen. Maar komt er niet aan toe. Wat er precies aan de hand is? Fenestraz rijdt en woont sinds 2019 in Japan. Aan het einde van elk kalenderjaar moet-ie, net als zijn niet-Japanse collega’s, het verblijfsvisum vernieuwen. Normaal gesproken in een vloek en een zucht geregeld.
Voor 2021 werd keurig een visum aangevraagd, welke Fenestraz in de tweede week van januari op kon halen bij de Japanse ambassade in thuisland Frankrijk. Echter: in de eerste week van januari zijn de coronamaatregelen in Japan aangescherpt. Geen buitenlanders meer naar binnen, werd het devies. Fenestraz kan praten wat-ie wil: hij krijgt vanuit Japan continu een ‘sorry meneer, regels zijn regels’ als repliek.
Het krankjorume aan dit verhaal is dat Fenestraz in Japan een woning huurt en een wagen bezit. Sterker nog, as we speak draagt-ie bij aan de Japanse schatkist – belasting. Kleine problemen worden zo ontzettend groot als mensen met macht de poot stijf houden. Het is van de zotte dat de Japanse overheid in vijf maanden geen centimeter naar hem toe is gekomen. Want bijvoorbeeld Tatiana Calderón, ook een buitenlandse, kan het land wél in en uit – puur omdat haar afspraak om het visum op te halen vóór de dag waarop de maatregelen werden afgekondigd, stond gepland.
Meten met twee maten
Straks zal de Japanse overheid wel buigen. De Olympische Spelen komen eraan, of je ’t wil of niet. Een tweede uitstel, of zelfs een afgelasting, levert miljoenenclaims op. Gelukkig hebben de bewindvoerders daar iets op bedacht – iedereen die naar Japan reist voor de Spelen krijgt een speciaal Spelen-visum.
Fenestraz gaat niet naar de Spelen. Dus hij krijgt er geen.
Ik blijf me verbazen over de totale willekeur waaraan dit soort baloney voedingsgrond heeft. We worden mondiaal geprogrammeerd om naar het totaalplaatje te kijken, het collectief. Telkens hoor je termen als ‘samen krijgen we de crisis onder controle’. Het samen kijken naar individuele mogelijkheden maakt daar wat mij betreft onderdeel vanuit.
Overal in de wereld zijn tegenstellingen zichtbaar, vragen daarover worden veelal afgedaan onder het kopje ‘dat is nu even zo’. Maar hoe lastig de situatie ook is – laten we vooral waken voor bureaucratische willekeur en opstaan als het toeslaat.
#JeSuisSacha!
René Oudman
Twitter: @reneoudman
RJHvandaag
Posts: 7.254
Corona maatregelen waren er om zwakkeren / ouderen te beschermen. Zeggen dat meeste mensen geen gevaar lopen is zeggen 'dikke middelvinger aan de rest.'
Je draagt een mondkapje om anderen te beschermen, en niet jezelf.
Ik sta versteld dat dit nog steeds aan mensen moet worden uitgelegd...
Blijkb... [Lees verder]