Er zijn drie zekerheden in het leven. Iedereen gaat dood, onder belastingen kom je niet uit en de pechduivel heeft het gemunt op Robert Kubica. Afgelopen weekend was het weer raak: drie minuten voor het einde van de 24 uur van Le Mans viel Kubica’s wagen vanuit winnende positie stil.
Een sensationele zege tijdens de eerste deelname op het Circuit de la Sarthe werd door de neus geboord. Kubica’s zwartrode Oreca met startnummer 41 begon in de voorlaatste ronde te pruttelen. Het zou toch niet? Natuurlijk wel. Kubica en geluk gaan niet samen.
Het is ronduit bizar dat Kubica het bestaan van het werkwoord ‘hopen’ nog erkent. Dat-ie nog gelooft in het leven. Van jongs af aan wordt hij dwarsgezeten door, ja, door wat eigenlijk? Door het lot, door het universum, door de voorzienigheid?
Anderhalf arm
Van mij mag je Kubica’s naam in één adem noemen met Lewis Hamilton en Sebastian Vettel. Iedere F1-fan die enkel het Williams-seizoen heeft gezien zal de wenkbrauwen fronsen, maar geloof mij – met twee bruikbare armen was hij van wereldklasse. Ik durf zonder twijfel te stellen dat Kubica wereldkampioen was geworden als het rallyongeval niet had plaatsgevonden.
Maar het mocht gewoon niet. De lijst met ellende is godallemachtig lang. Een greep: breekt arm bij auto-ongeluk vlak voor start Formule 3-seizoen waardoor hij praktisch kansloos is voor de titel. Rijdt iedereen naar huis in Macau maar wordt door pech tweede. Komt in de F1 bij een team terecht dat beide titels kan winnen, tot dat team besluit haar pijlen op het volgende seizoen te richten – om zich daarna terug te trekken vanwege een financiële crisis. Beleeft horrorcrash waarbij-ie zo’n beetje alle ledematen breekt en er eentje bijna verliest na voorcontract bij Ferrari te hebben getekend. Breekt tijdens revalidatieproces been na glijpartij op bevroren tuinpaadje.
En ook nadien.
Keert na zes jaar afwezigheid terug, met anderhalf arm – er ligt een rechterhand op het stuur, maar daarmee is alles wel gezegd – en wordt misbruikt in powerplay bij Renault, bedoeld om Palmer weg te pesten. Verliest potje blufpoker van Sirotkin. Krijgt in comebackseizoen één van de grootste talenten van de nieuwe generatie naast zich. Kan in kansrijke positie niet eens starten in Daytona en valt drie minuten voor tijd vanaf leidende positie uit in Le Mans. Hoe hou je dit als coureur, laat staan als mens, vol?
Legendary Polish power
Polen staan bekend om hun lange adem. Ze gaan door tot het doel is bereikt. De aimabele Poolse kooivechter Jan Blachowicz sprak bij zijn wereldtitelverovering over legendary Polish power. Het is cultuureigen – we zien het vaker gebeuren dat Polen bovendrijven nadat ze een lange weg met (veel) vallen en opstaan hebben afgelegd. Schansspringer Kamil Stoch en voetballer Robert Lewandowski worstelden jarenlang alvorens ze de absolute wereldtop bereikten, puur op karakter en doorzettingsvermogen.
Daarnaast mekkeren Polen niet. Er wordt veelal geleden onder een minderwaardigheidscomplex – credo: denk je nu werkelijk dat onze problemen de buitenwereld ook maar iets interesseert? Juist daardoor kunnen Polen pardoes opduiken, zonder dat je rekening met ze hield. Kijk naar Kubica: wie zag die Renault-test, medio 2017, aankomen?
Kubica’s heldendaden krijgen veel te weinig aandacht – ook daaraan liggen de karaktereigenschappen ten grondslag. De val-maar-niet-teveel-op-houding zorgt ervoor dat Kubica ondanks zijn schokkende levensverhaal verhoudingsgewijs geruisloos op de achtergrond beweegt. Daardoor krijgt hij niet de lof die hij verdient.
Peanuts
Ik wil Robert Kubica aanmoedigen om een boek te schrijven. Ik bied mijzelf aan als ghostwriter. 'Robert Kubica - Legendary Polish power'. Stel je de insights eens voor. De verhalen waarvan wij nu geen kennis hebben, maar waardoor het totaalplaatje een stuk duidelijker zal worden. De pikzwarte periode 2011-2013, toen normaal leven een utopie bleek. De bagger in 2019 met de niet mis te verstane kritieken gedurende zijn heldhaftige comebackseizoen. Het gaat ons uiteindelijk geen zier aan, maar het zou zoveel zaken in perspectief plaatsen.
Teammaten Yifei Ye en Louis Déletraz liggen naar verluidt nog steeds als hoopjes ellende op de grond vanwege het Le Mans-verlies. Kubica was er zondagmiddag kapot van, maar zal naar alle waarschijnlijkheid maandagochtend alweer door zijn gegaan. Het in de slotminuten verliezen van een klassezege in Le Mans is peanuts vergeleken bij wat hij eerder heeft meegemaakt.
Sommige coureurs kunnen hun hele leven alles goed doen en overal naast grijpen, terwijl anderen een carrière lang teren op één gelukje. Ondanks dat Kubica voornamelijk naast heeft gegrepen, gaat-ie onverminderd gepassioneerd door – zonder te klagen. Legendarisch.
René Oudman
Het team van McLaren besloot voorafgaand aan het Grand Prix-weekend in Azerbeidzjan dat Lando Norris de tijdelijke ko...
Lewis Hamilton begint dit weekend aan zijn laatste triple header als Mercedes-coureur. In Brazilië was hij zwaar...
De vader van Sergio Perez zorgde deze week voor ophef. Antontio Perez Garibay maakte in een podcast een aantal homofo...
Dit weekend wordt de Grand Prix van Las Vegas verreden. Het centrum van de gokstad is omgetoverd in een circuit, en d...
Pech? Ja en nee. Ik vind dat altijd lastig. Uiteindelijk is Kubica wel iemand die van zijn droom zijn werk heeft kunnen maken. Kubica heeft een F1 race gewonnen, meerdere podiumplekken gepakt en deed in 2008 zelfs mee om de titel. Ik zou wel willen ruilen hoor. Hoeveel sporters kunnen zoiets nazeggen? Doorbreken in de F1 en racerij is al slechts weggelegd voor 1 uit duizenden, laat staan daadwerkelijk succesvol zijn, want dat was Kubica wel degelijk!
Dat rally ongeluk was verschrikkelijk. Want er had misschien nog zoveel meer in gezeten. Talent had hij absoluut. Maar tegelijkertijd heeft Kubica in mijn ogen dus ook geluk gehad, al was het maar om het feit dat hij na zijn crash op Montreal in 2007 zonder kleerscheuren uit zijn bolide stapte.
Tot zover mijn kleine bijdrage omdat ik het toch in een iets ander daglicht wilde stellen :)
Toch Damon, als je alles bij elkaar optelt, dan heeft de pech in zijn carriere wel de overhand gehad. Goed, hij had ook voor wat minder risico kunnen kiezen en de rally van Montecarlo na zijn actieve F1 carriere kunnen rijden. Maar hij volgde gewoon zijn hart. Dat waa het begin van een lange lijdensweg. Ik had hem deze Le Mans zege zo gegunt. Maar ik denk dat hij volgend jaar gewoon weer aan de start staat en dan hoop ik dat he wel lukt. En René, dan heb je een boek met een happy end. Daar houd ik wel van ;-)
Mooie column René.
Wellicht kun je ook een column aan Carlos Reutemann wijden en zo je collega’s ontlasten die vlak na het overlijden van Carlos een artikel over hem zouden maken maar er blijkbaar nog steeds geen tijd voor hebben gehad.
Mooie column. Eentje hoe hij hoort te zijn; een persoonlijke mening gestaafd met feiten en andere goede onderbouwingen.
Betreffende Kubica heb ik een veelal overeenkomende mening aan die van René. Echter verschillen we van één ding; ik ben er van overtuigd dat Kubica nooit kampioen was geworden. Niet bij Ferrari en bij BMW zijn ze nooit titelkandidaat geweest, hoe zeer men ook anders wilt laten voordoen. Het was vanaf het begin al duidelijk dat vooral Ferrari maar ook McLaren de snelste teams waren en dit ook gebleven zijn over het hele seizoen. Dit ondanks een sterk begin van het seizoen. BMW wist dit en is zich vroeg op 2009 gaan focussen. De media houdt echter van underdogs en speciale verhalen. Dus was het "BMW/Kubica konden voor de titel gaan"-verhaal geboren na zijn overwinning in Canada. Natuurlijk leidde hij het kampioenschap na die race, maar dat was enkel wegens uitvalbeurten van de concurrentie in die race. Met name het partijtje bowlen in de pits van Hamilton en Rosberg zorgde, naast het uitvallen van Räikkönen, voor de uiteindelijke positieve tussenstand in het kampioenschap voor Kubica. Maar zoals gezegd; dit was vertekend en opgeblazen door de media.
@Beri, zo gezien is Kubica eigenlijk een geluksvogel dat hij door de media legendarisch is gemaakt...
Ik ben het volledig met je eens, Beri. Kubica is in mijn ogen een beetje overhyped. In 2008 had Heidfeld bijzonder veel moeite met de wagen in de kwalificatie, maar zowel in 2007 als 2009 was die gewoon beter dan Kubica.
Het 2010-seizoen was goed, maar zijn teamgenoot was ook absoluut niemand. Zeker als je ziet wat die wagen begin 2011 nog kon, was dat sowieso een zeer goede wagen.
Kubica was niet van het niveau Hamilton of Vettel. Ik heb sterk mijn twijfels of ie tegen Alonso een vuist had kunnen maken.
Lokale tijd
03:30 - 04:30
03:30 - 04:30
07:00 - 09:00
07:00 - 08:00
07:00 - 08:00
07:00 - 09:00
Lokale tijd
03:30 - 04:30
03:30 - 04:30
07:00 - 09:00
07:00 - 08:00
07:00 - 08:00
07:00 - 09:00
Bahrain International Circuit - Wintertest
Larry Perkins
Posts: 53.147
Mooie column René.
Wellicht kun je ook een column aan Carlos Reutemann wijden en zo je collega’s ontlasten die vlak na het overlijden van Carlos een artikel over hem zouden maken maar er blijkbaar nog steeds geen tijd voor hebben gehad.