Column: Panacheclub

Als volleerd gloryhunter maak ik sinds kort deel uit van de Emma Raducanu-fanclub. Ik wilde het al eerder opbiechten, maar ik kijk tegenwoordig heimelijk naar vrouwentennis. Niet vanwege opspelende hormonen, maar vanwege de ongehoorde onvoorspelbaarheid.

De finale van het US Open-toernooi, één van de vier Grand Slams en dus één van de meest prestigieuze tennisevenementen van het jaar, werd gewonnen door bovengenoemde vrouw – of beter gezegd, bovengenoemde meid. Raducanu is achttien.

Om Raducanu’s spelwijze te duiden lieten tennisanalytici en liefhebbers geregeld het woord ‘panache’ vallen. Dat vuurde in eerste instantie een synaps richting kennis over alcoholische dranken aan, maar bracht mij enkele milliseconden later op het juiste pad – dat van het Franse leenwoord dat zoveel betekent als ‘zwier’, of ‘bravoure’.

Kerstavonduitverkoop

Deze panachepraat heeft mij aan het denken gezet. Sportprestaties staan en vallen met panache, of het gebrek daaraan. Enkele sporters maken er onregelmatig gebruik van, waardoor gevaarlijke situaties ontstaan. Anderen maken er teveel gebruik van, waardoor gevaarlijke situaties ontstaan. Sommigen hebben geen idee wat het precies inhoudt.

Kijk naar Antonio Giovinazzi, die in de afgelopen tweeënhalf jaar geen moment panache heeft getoond. Toen hij het in de openingsronde van de Italiaanse GP overmoedig probeerde toe te passen, kreeg-ie de deksel op zijn neus. Giovinazzi is wat panache betreft net een keurige herenschoenenverkoper, die 364 dagen per jaar de rust zelve is en enkel bij de Kerstavonduitverkoop volledig uit zijn pan knalt – om vervolgens het gehele werknemersbestand verrot te schelden. Daarna is-ie weer een jaar lang laidback en kalm.

Voorbeelden van coureurs die wél weten hoe ze panache tentoonstellen zijn Kamui Kobayashi, André Lotterer, Daniel Ricciardo en Max Verstappen. Bij de tweewielers is Jorge Martín het nieuwste lid van de panacheclub. Mannen die bij tijd en wijle hun genialiteit tonen door dingen te doen die de gewone sterveling als krankjorum beschouwt.

Grensoverschrijdend spierballenvertoon

Het gevaar van een panacheoverschotje, zoals de bovengenoemde namen allemaal hebben, is zelfoverschatting en grensoverschrijdend spierballenvertoon. Of zoals Casey Stoner ooit zo prachtig een mislukte actie van Valentino Rossi, voorheen lid van de panacheclub, duidde met de prachtig stekende zin ‘your ambition outweighs your talent’. Ook weer panache an sich.

Soms is het namelijk onnodig om te tonen dat je iets durft, of iets kan. Het inhalen van drie auto’s vlak voor een stoplicht terwijl jij daar als enige rechtsaf zal slaan en de rest rechtdoor rijdt, bijvoorbeeld. Het wordt buitengewoon alarmerend als de persoon met het panacheoverschotje lastig om kan gaan met oneerlijkheid of tegenslag.

Verstappen schoot zichzelf zondag in de voet. Nog niet in de borst, maar wel in de voet. Natuurlijk wil-ie Hamilton inhalen als het moment zich voordoet, maar met de ultrabreekbare huidige F1-modellen en de constant overdreven meeloerende wedstrijdleiding in het achterhoofd was een klein tikje op het rempedaal voldoende geweest om deze hele heisa te voorkomen. Nu heeft-ie een gridstraf aan de broek. Soms komt het wonderbaarlijk goed uit als iemand niet bang is zijn lef te tonen, op andere momenten is het overbodig.

Cruciale ogenblikken

Na dit incidentje zal Verstappen vast terugslaan, zoals elk lid van de panacheclub doet. Het gaat eens mis, levert een nul en een straf op  – maar daarna gaan we door waar we gebleven waren, wat voor de sporter het sein is om het publiek weer in vuur en vlam te zetten vanwege een onovertroffen manoeuvre. Het panachevertoon blijft een treffend kenmerk van de dunne lijn tussen geniaal en gek. Soms kan het geen kwaad om het overschot daaraan even niet te beroeren.

Wie niets te verliezen heeft, speelt stukke vrijer. Kijk maar naar Valtteri Bottas, die vrijdag per ongeluk naar poleposition reed en zaterdag de sprintrace won. Of naar de tennismeid Raducanu, die zich als deelneemster van de voorrondes niets had voorgesteld van het toernooi dat ze uiteindelijk op haar naam schreef. Met druk op de ketel groeit echter de kans dat de volgende poging niet zo vrijelijk en speels verloopt.

Het is een genot voor het oog om sporters te zien die een stapje verder durven dan hun concurrenten. Aan henzelf de taak om af en toe pas op de plaats te maken als het bravoure ze op ogenschijnlijk ongevaarlijke, maar daardoor juist zo cruciale ogenblikken bevangt.

René Oudman

HarryLam

Posts: 4.266

Per ongeluk een stuk van die wedstrijd gezien en was zeer onder de indruk.....van beiden trouwens. Serena Williams gaat er niet meer aan te pas komen en ook die kova's niet.

• 1
• 14 sep 2021 - 12:03

Alle 8 comments ▼