Ik word een beetje ongemakkelijk van Mick Schumacher. Die nederige houding van hem. Uit die nederigheid kan je iets afleiden wat ik al jaren vermoed. Mick Schumacher weet dondersgoed dat hij niet thuishoort in de Formule 1 en probeert zich daarom maar zo degelijk mogelijk te gedragen. Kunnen ze hem ook niet tackelen op gedrag, zoals bij voormalig teammaat Nikita Mazepin.
Mick Schumacher is geen killer, iemand die zijn concurrenten nog met huid en haar zou verslinden als de omstandigheid daarom vraagt. Dat blijkt ook uit de stand in het WK. Normaliter heb ik een broertje dood aan scorebordjournalistiek, het puntenklassement is absoluut geen perfecte weergave van wat er op de baan gebeurt. Toch zijn er bepaalde, ontluisterende feitjes die niet aan de aandacht mogen ontsnappen. Kijkend naar de onderste regionen van de huidige tussenstand, staat er één punt achter Strolls naam. Zelfde geldt voor Albon en Zhou. Van onder naar boven: Alonso twee, Vettel vier en Gasly zes.
Haas heeft er al vijftien. Daaraan heeft Mick Schumacher niet bijgedragen – die vijftien Haaspunten zijn van Kevin Magnussen, hij die na een jaar afwezigheid zonder zwembandjes in het diepe sprong. K-Mag werd vijfde in Sakhir en scoorde in Jeddah en Imola. Achter Micks naam staat een nul. Op Sakhir kwam hij tekort, in Jeddah was-ie te druk met betononderzoek en in Imola ging er veel interesse uit naar de verkeerde rijrichting. Zijn teambaas weet waar het aan ligt: Mick heeft moeite met inhalen.
Lees: hij heeft moeite met inhalen als zijn wagen niet significant beter is dan de rest.
Autosportliefhebbers doorzien het sprookje-Mick Schumacher inmiddels. Kletspraat als ‘hij groeit tijdens zijn tweede seizoen’, het lachwekkende smoesje waarop Mickfans jarenlang teerden, wordt niet langer serieus genomen. Lieten we ons beetnemen vanwege de smacht naar het terugkeren van de naam Schumacher? Komt dat voort uit het publiekelijke verlies van Michael? Wat het ook is: de voortekenen dat Mick niet zou presteren in de Formule 1 zijn jarenlang vakkundig onder het tapijt geschoven en komen nu als een boemerang terug.
In zijn eerste Formule 4-seizoen werd Mick om zijn oren gereden door Marvin Dienst – wie kent ‘m niet. Daarop volgde een titelverlies aan de onvergetelijke Joey Mawson, een erbarmelijk eerste F3-seizoen en een onverklaarbare opmars in het tweede. Dan Ticktum, de enige die openlijk sprak, werd de mond gesnoerd door gekwetsten die liever fabels vereren dan waarheid waarderen. Terwijl Mick in 2019 streed om de F2-variant van de Spek-en-Bonencup, bleek het titelwinnende tweede F2-jaar een exacte kopie aan het tweede F3-jaar. Wat een toeval.
We wilden té graag een Schumacher in de F1. Daarom knepen we een oogje toe bij die hallucinante herrijzenissen. Bij het openen van dat oogje zien we dat Michaels zoon niet eens in de schaduw van zijn vader mag staan. Ik word ongemakkelijk als ik Mick zie spreken – want hij komt over als een oprechte, vriendelijke jongeman. Eentje die dondersgoed beseft niet thuis te horen in de Formule 1.
René Oudman
ives
Posts: 1.264
Mick Schumacher vertoont veel parallellen met Bruno Senna. Best wel talent, maar vooral veel sympathie door het ongeval van de vader. Minder begeleiding dan anders mss het geval zou zijn geweest. En net als Bruno, gaat Mick inderdaad vrij snel door de achterpoort weer verdwijnen, vrees ik.
En l... [Lees verder]