Binnenkort gaat het mis. Goed mis. Daarvoor hoef je geen raketgeleerde of gedragswetenschapper te zijn. Tweede rijders krijgen het hoog in de bol en geen van beiden heeft zin – laat staan redenen – om in te binden. Sinds Monaco geloven zowel Pérez als Sainz weer in de eigen rechtervoet. Pérez vanwege een gelukkige zege, Sainz vanwege een bijna-gelukkige zege. Levert geheid gedonder op.
Tot aan Monaco schenen de schijnwerpers op Verstappen en Leclerc. Hoe belangrijk Red Bull Verstappen vindt, blijkt na iedere training. Horner en Marko hangen direct aan zijn lip. Zij gaan niet naar Pérez, nee: Verstappen vertelt hoe de vlag op het stierenschip staat. Bij de rode tegenstander tilt teambaas Binotto keizerskind Leclerc eigenhandig op het steigerende paard – Sainz’ starpower bestaat niet.
Pérez en Sainz zien dat ook, die voelen dat ze niet meetellen. De start van het seizoen was vooral voor Sainz pijnlijk. Hij smeet met die rode badkuip rond alsof het een verloren stuk witgoed betrof. Denk niet dat Carlos junior ineens is vergeten hoe-ie moet racen: dat ding is op de voorkeuren van Leclerc gebouwd. In Monaco kregen beiden een strohalm aangereikt: Sainz showde aanmerkelijk meer strategisch gogme dan zijn veelgeprezen teammaat. Pérez ging nog een stapje verder: kwalificeerde zich voor Verstappen, won de race en reed en passant James Hunt-stijl een scheve schaats. Anarchy.
De beer is los, bij beide teams. De Spaanssprekende understudies krijgen geloof in zichzelf en weten dat ze razendsnel moeten handelen. Drie redenen. Eén: ze menen, zeker na Monaco, minstens even snel te zijn als hun collega. Twee: de zomerstop komt zoetjesaan dichterbij en wie op achterstand uit Hongarije vertrekt, is gedoemd om vanaf Spa assistentje te spelen. Drie: beiden hebben al een contractverlenging op zak. Er valt niets te verliezen.
Pérez heeft de afgelopen twee races aangetoond sneller te kunnen zijn dan zijn titelhoudende teammakker en Sainz durft in tegenstelling tot Leclerc, die begint te bibberen als het écht serieus wordt, zijn strategen te dissen. Blijf je als Pérez zijnde het Lulletje Rozenwater, de ‘minister van defensie’, of trek je dat anarchisme naar een hoger niveau? Wendt Sainz Monaco als voorbeeld aan om eindelijk een gedegen aanval op het hoogste podiumtreetje te doen?
Tweede coureurs worden vervelende vlegels als ze een kans ruiken. Denk aan David Coulthard – bezitter van het Guinness-wereldrecord ‘Opzichtig Je Teammaat De Zege Laten’. Zelfs hij kreeg kapsones. Eén gelukkige zege en DC roeide kopman Mika Häkkinen doodleuk achterstevoren, om hem later bij een start af te bluffen. Häkkinen kreeg spontaan titelkoorts, wat culmineerde tot het maken van bizarre fouten.
Als Pérez nu een kans ziet bij Verstappen, dan drukt-ie 'm er geheid tussen. Zelfde geldt voor Sainz bij Leclerc. Overschatting van eigen kunnen, aangespoord door een gelukkig resultaat, maakt in combinatie met teleurstelling omtrent teaminterne verhoudingen van een gedoodverfde lakei een gevaarlijk instabiele kroonjager. Binnenkort gaat het mis, goed mis. Daarvoor hoef je geen raketgeleerde of gedragswetenschapper te zijn.
René Oudman
Stri
Posts: 2.852
Ik verwacht van een gerenommeerd columnist dat hij ook wel zag dat Perez niet per sé sneller was in Spanje, maar dat de omstandigheden er voor zorgden dat hij met Max kon strijden. Daarnaast was de laatste positiewissel volgens mij bedoeld om het risico op een aanrijding te vermijden. Max was we... [Lees verder]