37
''Monaco is the best weekend of the year... ...untill Sunday.'' Beter dan deze woorden van Fernando Alonso kan ik het niet samenvatten over de zeer saaie wedstrijd van vorige week zondag. Kijken, dat doe ik nog steeds. Tegen beter weten in. Toch denk ik vaak: gooi die flutrace in dat kleine prinsdom van de kalender, maar afscheid nemen van Monaco is ontzettend moeilijk merk ik. Net alsof ik een stuk geschiedenis afhak van de mooiste autosport op aarde. Het doet pijn als ik er aan denk. Terwijl een ander stemmetje blijft roepen: Monaco, het kan echt niet meer.
Maar die liefde voor Monaco, hoe hard ik ook roep 'het kan niet meer', hoe meer mijn gevoel tegenstribbelt. Het is het weekend, samen met die andere fantastische wedstrijd overzees waar maniakken vier keer linksaf gaan met meer dan 350 km/u op de teller langs betonnen muurtjes. In mijn agenda staat de laatste zondag van mei daarom altijd omcirkeld. Maar ik kom toch vaak van een koude kermis thuis en ben blij dat 'Drivers Start Your Engines' als toetje daarna komt. Tegen beter weten in.
Monaco wel of niet te schrappen is dus een pingpongwedstrijd van allerlei rationele gedachten en gevoelens. Die bewuste zondag hoop ik altijd op een glimp van actie of een drastische kentering in de wedstrijd door flink wat regenbuien of een Safety Car. Maar op een paar uitzonderingen na is de uitslag vaak al na zaterdag bekend. Laatst kwam dat helemaal tot uiting met een ongewijzigde top tien na het vallen van de finishvlag.
De discussie over Monaco wel of niet op de kalender bestaat volgens mij al sinds ik geboren ben. Het is niet de eerste keer dat vraagtekens worden gezet bij de fameuze race. Maar ja, Monaco blijft Monaco. Zelfs niet-F1-liefhebbers weten hoeveel betekenis de Grand Prix heeft. Het is één van de kronieken van de autosport, onderdeel van de Triple Crown. Hoe meer ik het opschrijf, des te meer ik denk: Nah, blijf toch maar op de kalender. Dat romantische gevoel vertroebelt weer de realiteit.
Het probleem ligt niet alleen maar aan het Micky-Mouse-baantje bij de Franse Rivièra. Die tractors waarin Max Verstappen en co inrijden zijn zo groot, waardoor Monaco een treinbaantje wordt tussen vangrails en grote dranghekken. Ik schrik mij vaak ook kapot hoe groot de huidige wagens zijn in vergelijking met het verleden. Inhalen is anno nu helemaal een utopie, mits er geen groot bandenverschil is. Misschien - zoals is geopperd - kan er wat gesleuteld worden aan (meerdere) verplichte bandenstops tijdens de wedstrijd en bij een rode vlag. Zal dat het vermaak vergroten? Kijken, doe ik sowieso. Tegen beter weten in.
Grand Prix van Japan
C. Sainz jr
Snork
Posts: 20.853
Beetje flauwe opmerking Stoffel. Martijn beschrijft zijn overwegingen zoals we die denk ik allemaal wel hebben over Monaco. Dat is het hele doel met een column.