Interview: 'Rookie of The Year' Bent Viscaal blikt terug op succesvolle overstap

De jonge Nederlandse coureur Bent Viscaal heeft een succesvol seizoen achter de rug. Viscaal, voor het grote publiek bekend door zijn tijd in de eenzitters, kwam dit jaar voor het eerst in actie in de endurancewereld. De 23-jarige Tukker liet in zowel de European Le Mans Series als de prestigieuze 24 uur van Le Mans een zeer behoorlijke indruk achter.

In het raceseizoen 2021 vertoonde Viscaal zijn kunsten in het voorprogramma van de Formule 2. In een wagen van het Italiaanse team Trident, dat na jarenlang aanmodderen eindelijk weer de weg naar voren wist te vinden, reed Viscaal in Monza en Jeddah naar knappe podiumfinishes. Een langer verblijf in de Formule 2 zat er wegens 'onverwachte omstandigheden', zoals hij ze zelf benoemde, niet in. Viscaal week uit naar de European Le Mans Series, waarin hij met de Oreca van Algarve Pro Racing in no-time uitgroeide tot één van de absolute smaakmakers. De talentvolle twintiger mocht na afloop van zijn indrukwekkende debuutseizoen de trofee voor beste debutant ophalen, ondanks dat hij niet over het hoogste puntenaantal beschikte.

Dankzij zijn sterke prestaties werd Viscaal door het vermaarde Prema Racing uitgenodigd om te komen testen op het Bahrain International Circuit, waar vorige week de rookietest van het World Endurance Championship plaatsvond. Kort voor zijn Prema-test nam Viscaal de tijd om GPToday.net te woord te staan. Hoe kijkt de jongeling zelf tegen zijn endurancedebuut aan?

“Uiteraard was het mijn doel om de snelste rookie te zijn", spreekt Viscaal. "Als autocoureur wil je eerste worden, dat is in elke klasse hetzelfde. Het zou nooit een eenvoudige klus worden - de competitie in de ELMS-klasse is van een ongekend hoog niveau, daar verkijken de meeste autosportliefhebbers zich op. Je kan niet zomaar binnenwandelen en fluitend naar de prijzen grijpen. Dat maakt de beloning van 'Rookie of the Year' natuurlijk extra bijzonder, het voelt echt als kroon op mijn werk. Prijzen winnen went nooit - het blijft altijd speciaal.”

Debutant Lorenzo Colombo won drie races en scoorde meer punten dan jij. Toch koos de ELMS-jury er unaniem voor om niet hem, maar jou de prijs voor beste debutant te geven. Was je erop voorbereid?

“Nee, ik zag dit echt helemaal niet aankomen. Ik wist ook niet echt dat er zo’n verkiezing was, haha - ik kón het daarom ook niet echt aan zien komen! Op zaterdagavond werd me verteld dat het 'toch wel handig' zou zijn dat ik wat langer op het circuit zou blijven, voor de prijsuitreiking. Enkel de teambazin van Algarve Pro Racing en één van mijn vertrouwenspersonen waren ingelicht, en aan hun was het de taak om mij zondagavond af te leveren op het eindejaarsgala. De show was fantastisch en ik moest toch wel even slikken toen ik al die prachtige beelden voorbij zag komen. Stiekem droomde ik natuurlijk wel dat dit jaar een succesvolle zou zijn, maar om het dan ook realiteit te zien worden is wel erg fijn!"

Je reed dit jaar voor het eerst in een LMP2-wagen. Kan je het verschil tussen een endurancebolide en de Formule 2, waarin je vorig jaar reed, beschrijven?

“Er komen een heleboel andere elementen bij het rijden kijken, denk bijvoorbeeld aan de strategie. Uiteraard hadden we in de Formule 2 ook met strategieën te maken, maar dan praat je over races van drie kwartier tot een uur. De kortste race die ik dit jaar heb gereden duurde vier uur! Buiten dat, is de aerodynamica van de auto compleet anders en weegt het geheel iets meer dan een eenzitter. Vergeet daarnaast niet dat we in de endurancewereld de wagens delen. Zodoende ben je niet bezig met het vinden van jouw persoonlijke ideale setup, maar is het zaak om compromissen te vinden. Van tevoren was dat iets waarvan ik niet goed wist wat ik moest verwachten, maar achteraf is dat vrij goed gelukt. Met Sophia Floersch (vier wedstrijden, red.) en Filip Ugran (twee, red.) had ik bovendien met teammaten te maken die zich makkelijk en goed konden aanpassen."

Je spreekt al over je eigen verwachtingen. Je moest je auto met een andere coureur delen. Bovendien rijden er in de enduranceraces meerdere, verschillende klassen tegelijkertijd op het circuit. Had je veel vooroordelen over het enduranceracen, en bleken ze uiteindelijk waarheid?

“In de endurancewereld heb je te maken met de zogenaamde bronze drivers. De FIA werkt met licentiekleuren: de allerbeste endurancerijders zijn 'platinum', kort daaronder zijn de 'golds' en de debuterende professionals - zoals ik, dit jaar - zijn 'silvers'. Dankzij mijn prestaties word ik volgend jaar een 'gold'. Die 'bronze' zijn officieel amateurs, maar ze rijden de gemiddelde kartcoureur fluitend naar huis."

"In het begin was ik vrij sceptisch over die amateurs. Is dat nou nodig, op een racebaan? Na een jaar enduranceracen kan ik met recht zeggen dat ze een fantastische toevoeging zijn. Het zijn evengoed professionals, die alles op alles zetten om naast een succesvol zakenleven ook een succesvol racecoureur te worden. Ik heb dit jaar met twee 'amateurs' samengewerkt, waarvan ik veel heb geleerd. Vooral met John Falb van Algarve Pro Racing heb ik prettige, langere gesprekken kunnen voeren - die overigens lang niet altijd over het racen gingen!"

Waar moest je óp de baan het meeste aan wennen? 

“Absoluut het verkeersmanagement. Wanneer kan je de langzamere GT-auto’s het beste inhalen zonder dat je teveel tijd verliest? Daarnaast moest ik na die vijf jaren in de eenzitters natuurlijk ook erg wennen aan het samenwerken. Ik was gewend dat het ieder voor zich was - nu maakte het oordeel van mijn collega ineens een verschil. Ik moest daar toch even de tijd voor nemen. Na een tijdje merk je dat er met betrekking tot het inhalen van die GT's trouwens een bepaalde pienterheid benodigd is. Je hebt niet alleen te maken met verschillende coureurs, maar ook met verschillende wagens. Zo had de Porsche GT-auto veel meer tractie dan bijvoorbeeld de Ferrari, maar die Ferrari reed weer harder op het rechte stuk. Een Ferrari kan je dus prima inhalen bij het uitkomen van een bocht, waar je bij de Porsche beter voor een slipstream kan gaan. Dat zijn kleine details, die op het totaalpakket van groot belang kunnen zijn. Maar dat soort kleine dingetjes maakt het rijden in een endurancewagen zo ontzettend prachtig."

Hoe lang heb je nodig gehad om die controle te krijgen, zoals bij het inhalen van een GT-wagen?

“Achteraf ging het eigenlijk vrij snel. Vergelijk het met het rijden naar een stoplicht: je weet hoeveel meter je ongeveer hebt tot je bij het stoplicht aankomt. Dat doe je vier, vijf keer, en dan heb je het onder de knie. Uiteindelijk ga je net zo ver tot je het groene stoplicht precies net haalt met de meeste snelheid. Snap je het nog, haha?"

Leuke beeldspraak. Je hebt dit seizoen nog veel meer gedaan. Je kwam kortgeleden bijvoorbeeld nog in actie in de Virtual Le Mans Series, de onlinevariant van het echte werk. Ook daar rijd je in een LMP2. Is deelname aan die onlineracerij van meerwaarde voor op het fysieke circuit?

“Ik denk oprecht dat het traffic management mij daardoor beter af ging. Voor ik aan het ELMS-seizoen begon, heb ik de 24 uur van Le Mans al kunnen rijden op de simulator. Je hebt daar op verschillende manieren en op verschillende punten te maken met de GT-wagens waarover we het net hadden, maar het principe blijft hetzelfde. Uiteindelijk moet je er gewoon langs. Ja, daarvan heb ik echt wel profijt gehad in de 'echte' race-auto. Het voelde alsof ik op dat vlak al een klein voorsprongetje had genomen dankzij het virtuele racen."

Na de virtuele 24 uur van Le Mans kwam voor jou de échte 24 uur van Le Mans gereden. Hoe was dat?

“De 24 uur van Le Mans maakt géén onderdeel uit van de European Le Mans Series, maar gelukkig werd ik gevraagd door het team ARC Bratislava om die race te rijden. Ik reed samen met de bronzen rijder Miro Konopka, de eigenaar van het team, en Tristan Vautier - een zeer goede, Franse endurancecoureur. Tristan en ik klikten gelijk erg goed. We reden een tijdje aan de leiding in de Pro-Am categorie, maar verloren helaas vijf rondjes door een lekke radiator. Uiteindelijk zijn we met drie rondjes achterstand ten opzichte van de winnaar over de streep gekomen. Het had zo mooi kunnen zijn!"

"Terugkomend op het virtuele racen - ik merkte daadwerkelijk een verschil in voorbereiding, doordat ik het online allemaal al een keer had gezien. Dat gaf mij echt een voordeel. Oke, je ruikt de barbecuelucht niet als je deelneemt aan de virtuele 24 uur, maar voor de rest is veel vergelijkbaar - bandenmanagement, het verkeer, rempunten, het inschatten van andermans bewegingen."

Waarschijnlijk een inkoppertje, maar zie je jezelf nog vaker deelnemen aan de échte 24 uur van Le Mans?

“Dat is zeker het doel. Je hebt drie pareltjes in het autoracen: de Grand Prix van Monaco, de Indianapolis 500 en de 24 uur van Le Mans. Ik heb het geluk gehad om met de Formule 2 in het voorprogramma van de F1 door de straten van Monaco te rijden en afgelopen zomer heb ik door deel te nemen aan Le Mans zelfs mijn tweede partje verzameld. Het is de uitdaging die het bijzonder maakt. Vierentwintig uur lang racen, onder soms bijzonder lastige omstandigheden - eigenlijk is het gekkenwerk, en dat vinden wij, autocoureurs, juist zo leuk. Racen in de nacht was heel intens, Le Mans is één van de mooiste ervaringen van mijn raceleven tot nu toe."

"Je bent één met je racewagen, je bent één met je team en je teamgenoten omdat je met z'n allen hetzelfde nastreeft. Er is geen ruimte om foutjes te maken en dat maakt het extreem uitdagend. Ik zou dolgraag weer deelnemen aan de 24 uur van Le Mans en kan je stiekem verklappen dat dát toch wel het hoofddoel in de contractonderhandelingen voor 2023 is."

Er zijn meer 24-uursraces dan Le Mans, bijvoorbeeld die binnenkort op Daytona. Is dat iets waar je mee bezig bent? 

“Natuurlijk sta ik daarvoor open. Wat betreft Daytona zijn er wel wat informele gesprekjes geweest, al ben ik nu natuurlijk vooral bezig met mijn raceseizoen in Europa. Ik weet nog niet of het volgend jaar weer ELMS wordt, of misschien wel een voltijdprogramma in het WEC. Het programma moet in ieder geval logisch zijn, zin hebben. Ik wil niet meerijden om het meerijden, maar meerijden omdat ik kans maak op de overwinning. Met wie ik praat? Dat ga ik natuurlijk niet hardop zeggen, haha!”

Je werd vicekampioen in de Euroformula Open, noem het de Spaanse Formule 3. Je won - op fraaie wijze - in de Formule 3 en stond op het Formule 2-podium. Zit de deur naar de formulewereld potdicht, of zie je jezelf nog terugkeren?

"Ik zou niet wijs zijn om die deur potdicht te gooien. Dit jaar hebben alle twintigers die in de endurancewereld rijden gezien hoe onze landgenoot Nyck de Vries tegen alle verwachtingen in alsnog zijn debuut mocht maken in de Formule 1. In het verleden hebben André Lotterer en Brendon Hartley soortgelijke stappen kunnen zetten. Iedere coureur droomt ervan om ooit in de Formule 1 te rijden en ik zal die optie altijd open houden. Wel ben ik van het idee afgestapt om koste wat kost in de opleidingsklassen te rijden. Ik kon dit jaar, en kan volgend jaar, terecht bij een aantal Formule 2-teams, maar zoals ik net ook al zei: ik wil niet meerijden om het meerijden, ik wil meerijden om kans te maken op de overwinning."

Wanneer horen we wat jou plannen zijn voor 2023, en of je wederom in het ELMS, of misschien wel het WEC of het IMSA rijdt?

“Daar zijn we momenteel hard mee bezig. Ik heb het geluk dat er meerdere aanbiedingen liggen, dus voor ons is het nu zaak om te onderzoeken welke aanbieding het beste bij mij past. Ik wil volgend jaar in ieder geval kunnen strijden om overwinningen en op het eindejaarsgala - van welke klasse dan ook - een prijs ophalen!"

schwantz34

Posts: 38.755

Toptalent oet Twente!

• 11
• 26 nov 2022 - 21:38

Alle 7 comments ▼