Historie: 101 Verhaaltjes uit de Formule 1: deel 1

Door: Bas Naafs

Sommige van de meest bijzondere verhalen uit de Formule 1-paddock zijn dusdanig kort en krachtig, dat het uitrekken van deze specifieke momenten naar artikelgrootte ronduit zonde is. Naast de langere artikelen introduceren we de 101 verhaaltjes uit de Formule 1: een in delen gepubliceerde rubriek met de mooiste Formule 1-verhaaltjes voor het slapengaan. Deze week deel 1 van de serie, waarin we gaan kijken naar wat je vooral niet moet doen met traangas, hoe bandenstrategie in de late jaren '50 minstens zo belangrijk was als dat het nu is, hoe Hans Heyer zich in 1977 een bijzondere Triple Crown toeschreef op de Hockenheimring en hoe Jacques Laffite zichzelf eraan herinnerde waarom hij contactlenzen droeg.

Jacques Laffite

De flamboyante Fransman (op de foto liftend op de Shadow van landgenoot Jean-Pierre Jarrier in Italië 1975) die in 176 starts zes overwinningen behaalde, reed in 1975 voor Williams toen het circus neerdaalde op het circuit van Watkins Glen in de Verenigde Staten. Officieel heette Williams toen nog Frank Williams Racing, maar we hebben het hoe dan ook over dezelfde persoon. De seizoensafsluiter zag Niki Lauda zijn eerste wereldtitel winnen in de Ferrari 312T, vóór McLaren-coureurs Emerson Fittipaldi en Jochen Mass. Jacques Laffite was minder succesvol die dag, maar misschien wel het meest in opspraak geraakt. Laffite had zich als 21ste gekwalificeerd in de Cosworth aangedreven Williams FW04. Teamgenote Lella Lombardi, de enige vrouwelijke Formule 1-coureur die een top 10-finish wist te halen (Spanje, 1975) kwalificeerde zich als 24ste. Jacques Laffite droeg contactlenzen; voor extra comfort druppelde hij zijn ogen nog even goed in op de startgrid. Met het druppelen van de ogen bestond Laffite's voorbereiding tevens uit het schoonpoetsen van zijn vizier met een glasreiniger. Was het de spanning, de adrenaline? Was het haast, of gewoon slecht zicht? Het onvermijdelijke gebeurde en Laffite verwisselde zijn lenzenvloeistof met de glasreiniger en druppelde zijn ogen met de bijtende stof. Laffite kon met recht zijn ogen niet geloven, die zagen immers niets meer. Laffite kon niet starten en spendeerde de rest van de dag met het wateren van zijn ogen. Schrale troost: Lella Lombardi kon ook niet starten. Voor Frank Williams een seizoensafsluiter om snel te vergeten.

Een beetje magie van Stirling Moss

1958, de Grand Prix van Argentinië. Ferrari-coureurs Mike Hawthorn en Peter Collins trakteren de toeschouwers op één van de grootste rivaliteiten in de geschiedenis van de Formule 1. De Grand Prix werd toen gereden op 19 januari en het zou pas tot halverwege mei duren voor de tweede Grand Prix in het seizoen van start zou gaan. Hoewel Moss voor Vanwell reed, stapte hij voor Argentinië in de Cooper T43. De Climax viercilinder aangedreven T43 zag de motor achterin geplaatst, een nog experimentele lay-out. De race was 400 kilometer lang en dat zorgde voor een probleem voor Moss. De absurd hoge luchttemperatuur maakte een pitstop voor vers rubber onvermijdelijk. De Cooper had alleen een ouderwetse wielmoerensysteem en een pitstop zou Moss twee ronden meer kosten dan de concurrenten bij Ferrari en Maserati nodig hadden. Gelukkig voor Moss werd de race ingekort naar 313 kilometer en hij beraamde een plan met zijn team om niet te stoppen voor banden. Ferrari en Maserati waren op de hoogte van de lange pitstoptijd van de Cooper en ze waren dan ook niet bezorgd toen de snellere Moss halverwege de race op kop kwam. Echter, de Italiaanse wenkbrauwen trokken steeds verder op naarmate de race haar einde naderde en Moss nog steeds geen pitstop had gemaakt. De Ferrari's van Luigi Musso en Mike Hawthorn zetten vaart bij om Moss in te halen. De laatste paar ronden reed Moss op het canvas van zijn banden. Hij draaide door de bochten op een snelheid waar men hardlopend naast kon lopen en reed zo nu en dan over het gras om zijn banden te koelen, dat zie je tegenwoordig niet meer. Hij kwam als eerste over de finish, met Musso 2,7 seconden achter hem. Het was de eerste overwinning voor een Formule 1-bolide met een achterin geplaatste motor.

Hans Heyer's driedaagse Formule 1-avontuur

Een kort verhaal over een kort avontuur. De Duitser Hans Heyer heeft een uitstekende carrière in het GT-racen gekend waarbij hij onder andere de 12 uur van Sebring won in 1984. In 1977 besluit hij een poging te wagen tot het rijden in de Formule 1. In 1976 stopte Penske Racing als team en verkocht haar chassis' in 1977 aan het Duitse ATS. Heyer besloot zich in te schrijven met één van die Penske's voor de Grand Prix van Duitsland op de Hockenheimring. Heyer had de snelheid er niet zo goed inzitten en hij slaagde er dan ook niet in om zich op zaterdag te kwalificeren voor de race, na slechts tweemaal in een Formule 2-bolide te hebben gereden. Echter, dat sloeg Heyer niet uit het veld. Zijn lange geschiedenis met het racen op de Hockenheimring heeft her en der wat vrienden onder de marshals opgeleverd die er dan ook geen probleem van maakten om even de andere kant op te kijken toen Heyer zijn ATS op zondag achteraan de startgrid parkeerde, tot ieders verrassing. Pas na de start kwam de wedstrijdleiding tot de ontdekking dat er iemand meereed die eigenlijk helemaal niet mee mocht rijden. Heyer werd gediskwalificeerd, maar niet voordat Heyer zelf zijn ATS aan de kant moest parkeren met een transmissieprobleem. Hans Heyer heeft een bijzondere prestatie geleverd. Tot op de dag van vandaag, en dat is niet zo'n heel gekke prestatie, is Heyer de enige coureur die in één enkele Grand Prix een DNQ, DNF en een DSQ achter zijn naam heeft weten te zetten. Hans Heyer deed hierna nooit meer een poging tot het racen in eenzitters.

Betrand Gachot

De Frans-Belgische Bertrand Gachot was een gerespecteerd Formule 1-coureur en in 1991 winnaar van de 24 uur van Le Mans in de Mazda 787B. Hij was de eerste coureur van Jordan. Eddie Jordan maakte dat jaar zijn debuut als constructeur in de Formule 1, met succes. Jordan had met 7-Up een aanzienlijke sponsor en het 191-chassis was tezamen met de Ford HB-V8 direct goed genoeg voor top 10-resultaten. Helaas voor Eddie Jordan moest hij het na de Grand Prix van Hongarije opeens doen zonder Gachot. De Grand Prix van België stond voor de deur en Jordan moest op zoek naar een vervanger. Wat was er gebeurd? Bertrand Gachot was in Londen verwikkeld geraakt in een verhitte woordenwisseling met een taxichauffeur na wat waarschijnlijk een gebrek aan communicatie in het verkeer betrof. Gachot haalde een handzaam flesje met traangas tevoorschijn een belaagde de taxichauffeur. Hij verdween voor twee maanden achter de tralies. Ondertussen kreeg Jordan een aantrekkelijk aanbod. Mercedes, op zoek naar het vestigen van hun naam in de Formule 1, betaalde Jordan ongeveer 150.000 dollar om hun protegé Michael Schumacher in de auto te zetten. Na een succesvolle test op Silverstone was Jordan tevreden met Schumacher. De rest is geschiedenis. Betrand Gachot maakte overigens zijn rentree in de Grand Prix van Australië, de seizoensafsluiter.

Rimmer

Posts: 12.193

Bedankt F1today! Top weer!

• 1
• 13 jan 2016 - 22:38

Alle 5 comments ▼