Juan Pablo Montoya viert vandaag zijn 42ste verjaardag
Gepubliceerd op 20 sep 2017 07:04
42
Door: Rob Veenstra
Oud Formule 1-coureur Juan Pablo Montoya is vandaag jarig. De Colombiaan blaast 42 kaarsjes uit op zijn verjaardagstaart. Montoya maakte in 2001 als Indy 500-winnaar en ChampCar-kampioen van 1999 de oversteek naar de Formule 1. Namens Williams en McLaren reed hij in totaal 94 Grands Prix, waarin hij zeven keer wist te winnen. Hij eindigde twee keer als derde in het kampioenschap. De felicitaties gaan uit naar de jarige Montoya.
Juan Pablo Montoya - McLaren MP4-20 - Malasia - Kuala Lumpur - 20 de Marzo - 2005 pic.twitter.com/i7AkTL6IEV
Het was ergens in 1996, ik ging als autosportfan kereltje op vrijdag met de trein naar Zandvoort. Had mijn tentje op mijn rug vastgebonden want ik wilde de nieuwe Belgische aankomende Formule 1 coureur Kurt Mollekens op Zandvoort zien.
Daar aangekomen viel mij...
[Lees verder]
Opzich niet heel moeilijk te begrijpen. Montoya was erg snel en goed (en viel op door prachtigde gedurfde acties) maar was ook weer niet van de buitencategorie. Hij was bij Williams over het algemeen iets beter dan Ralf Schumacher, maar het was zeker niet zo dat hij Ralf naar huis reed.
Bij McLaren voelde hij zich niet helemaal thuis volgens mij en Raikkonen was gewoon een stuk beter daar. En zoals je weet is het nooit goed voor je om ruim verslagen te worden door je teamgenoot. Raikkonen was veel sneller en scoorde ook veel meer zeges en punten (Raikkonen was in zijn McLaren periode ook wel echt op zijn best moet gezegd worden).
Kortom, een goede coureur met prachtige acties, maar hij was niet van het kaliber Schumacher-Raikkonen-Alonso destijds.
Waarom Ron Dennis hem halverwege een seizoen de laan uitstuurde weet ik niet meer. Maar waar moest Montoya naar toe? Een achterhoede team leek me ook niets voor hem.
Bwoahh Monti was zeker wel een potentiële kampioen en deed qua snelheid niet onder voor de rest. Monti was echter een levensgenieter. Een man die a la Irvine vooral genoot en zich niets liet opleggen. Een man die er geen kwaad in zag om een "frikandelletje" naar binnen te weten. Dat was hem ook aan te zien. Fysiek hield hij het racen prima vol maar hij was duidelijk niet zo gecommitteerd aan allle aspecten van het racen als de grote kampioenen. Dat uitte zich in bv in zijn fysiek die prima en ruim voldoende was maar niet het beste van de grid. Ook liet Monti zich niet in een keurslijf dwingen, iets waar Dennis absoluut niet mee uit de voeten kon. In de Williams was hij Ralf vaak genoeg de baas, puur op snelheid en Michael en diens vader hebben meermaals aangegeven dat Ralf op pure snelheid de beste van de Schumacher broers was. Geen kattenpis in iedergeval.
Monti heeft het in mijn optiek gewoon niet gered omdat hij de juiste mentaliteit niet had om de allerbeste te zijn. Over het talent beschikte hij wel degelijk.
@Rimmer,
Daar heb je gewoon niet gelijk in. Circa anderhalf jaar is Montoya teamgenoot van Raikkonen geweest en Montoya moest het gewoon duidelijk afleggen tegenover Raikkonen. Laat staan hoe goed Montoya was tegenover een Alonso of Hamilton (als hij door was gegaan).
En zo goed was Ralf nou ook weer niet. Leuk hoor wat ze in de familie zeggen. Aryton Senna zei ook dat Bruno Senna heel snel was... nou nou dat hebben we gezien.
Ralf Schumacher moest het bij Jordan al afleggen tegenover Fisichella en in de lange Toyota periode was Trulli ook gewoon een stuk beter.
Ralf heeft alleen Zanardi en Button als teamgenoten verslagen, en dat was dan ook nog in Buttons debuutjaar.
Montoya was erg goed maar het was nogmaals, géén kaliber Schumacher-Alonso-Hamilton-Raikkonen in die tijd.
Laat dus duidelijk zijn dat het géén kritiek is op Montoya. Ik was zelf ook wel fan. Maar je kan onmogelijk zeggen dat Montoya beter was dan Schumi en Alonso. En ook niet beter dan Raikkonen, hoeveel bewijs wil je als ze teamgenoten geweest zijn?
Dat Ralf beter dan Michael zou zijn. zijn praatjes voor de vaak. Gewoon een PR-manier van de Schumacher familie om Ralf in F1 te krijgen, in een competitief zitje, vooral dit laatste was het doel.
@Damon Dat Montoya weg moest was om twee redenen: zijn eigenzinnig karakter en omdat hem verweten werd Kimi onvoldoende ondersteuning te geven in zijn aspiraties wereldkampioen te worden. in 2005 had ie maar de helft van het aantal punten van Kimi; Montoya snoepte gewoon te weinig af van de concurrentie. In 2006 leek dat patroon zich te herhalen.
Montoya was wel degelijk een top level driver.
Was idd marginaal beter dan Ralf, maar ook dat was een snelle coureur.
Niet alleen was Montoya qua snelheid een beest, ook zijn gewaagde gevechten met Schumi en Raikkonen zijn legendarisch.
Ook Raikkonen was in zijn McLaren tijd een van de échte toppers.
Het voortijdige vertrek van Montoya had idd meer met zijn karakter te maken wat totaal niet binnen de McLaren cultuur paste.
Jammer, had hij F1 nog wat jaren 'de kans' gegeven dan hadden we er nog veel moois van gezien.
Zou ook een mooie naam voor Ferrari zijn geweest.
Helaas, wss lonkte de racerij aan de andere kant van de grote plas weer naar hem.
Nascar en Indycar bleek uiteindelijk datgene waar hij verder in wilde.
Een van m'n favorieten was daarmee pleite...
@Damon,
Er was Ron Dennis wss veel aan gelegen destijds om JPM weg te halen bij de concurrentie (Williams), maar Kimi was altijd meer het 'lievelingetje' daar en de beoogde opvolger van Hakkinen.
Combineer dat met een karakter als dat van JPM en dan is het wss niet zo gek waarom het huwelijk JPM/McL uiteindelijk niet werkte.
Ik weet nog hoe Jos hem eruit kegelde terwijl ie aan de leiding lag. Ik dacht: Nu heb je de poppen aan het dansen, dat wordt een Salazar-Piquetje. Maar Montoya reageerde verrassend kalm.
Juist omdat Montoya zo’n snelle maar zeker ook kleurrijke coureur was, een echte racer, blijven we hem herinneren ook al is hij geen WK geworden.
Juan Pablo was altijd een attractie op de baan.
Montoya was ook altijd geweldig voor de camera. Ik kan me een race herinneren waar Schumacher hem van de baan duwde. Iedereen kwam met politieke antwoorden en Montoya zei iets in de trant van "you have to blind or stupid to etc etc..."
Inderdaad, iedereen maakte toen een probleem van die aanrijding dus de PR had Schumacher mooi ingepraat dat ie maar moest doen alsof ie Montoya niet gezien had. Montoya zei toen dat ie ofwel blind ofwel stom moest zijn om hem niet te zien, maar sloot ook gewoon af met: "That's racing". De tijd dat niet iedereen om een straf ging lopen roepen.
Het was ergens in 1996, ik ging als autosportfan kereltje op vrijdag met de trein naar Zandvoort. Had mijn tentje op mijn rug vastgebonden want ik wilde de nieuwe Belgische aankomende Formule 1 coureur Kurt Mollekens op Zandvoort zien.
Daar aangekomen viel mijn oog op een andere coureur. Ik voelde me ongemakkelijk toen ik bij Fortec Motorsport achter de paddock liep en een vriendelijke lach kreeg van een Zuid Amerikaan. Ik had de startlijst bij de hand en zocht zijn naam op. Juan Pablo Roldan stond er op. (Montoya)
Ik wist niet veel over deze jongen, dus vroeg ik zo her en der wie hij was. Een Colombiaan, doen die daar ook aan autoracen? dacht ik. Het liep anders. Dat weekend op Zandvoort was hij een van de smaakmakers in een race die hij als 3e startte en 4e eindigde. Kurt won, maar mijn oog was op deze Latino gevallen.
Ik bleef hem volgen en zag hem vervolgens in Formule 3000 1997 als voorprogramma van de Formule 1 op de Nurburgring en Hockenheim een top 5 scoren. Een mooie coureur. Het jaar later was het helemaal kassa. Hij won, won en won. Werd kampioen en deklasseerde het veld in Pau. Dat smalle coole stratencircuit. Hij had inmiddels bekendheid en was in een test-off met Max Wilson gekozen door Mr. Frank Williams himself om testrijder te worden.
Na het halen van het kampioenschap in 1998 bleef zijn toekomst enkele maanden onzeker. Tot ik een bericht las in Autosport Magazine dat hij een overstap maakte naar Chip Ganassi in Amerika. Ik baalde, ik kon mijn nieuwe held niet meer in Europa op circuits in actie zien. Toch lukte het mij om een keer op een druilerige woensdagmorgen op Silverstone hem aan het werk te zien in de Williams.
Het werd een geweldig jaar dat 1999 met zijn kampioenschap in CART. In 2000 nam ik de beslissing om zelf weer een race van Juan Pablo te bezoeken. Samen met een vriend besloten we dan toch maar de oversteek te nemen en eind mei naar Indianapolis te gaan. We boekten bij een lokaal reisbureau de vlucht, zochten zelf een hotel/motel en een huurauto. Het werd memorabel, in een tijdsbestek van 3 weken hebben we 3 races bekeken.
We begonnen bij Pole Day, we kwamen de donderdagavond ervoor aan. Juan was meteen geadopteerd op Indy met een 2e kwalificatie tijd. Kijkende naar de meningen van andere coureurs en oud-coureurs waren er maar weinig die hem accepteerde. Arie Luyendyk, die tijdens deze 500 aan het werk was als analist voor ESPN ABC was een van de weinigen die echt lovend was over Juan. Oud gedienden zoals Al Unser Jr, Raul Boesel en AJ Foyt waren minder positief. Montoya heeft geen respect voor de Speedway. Deze baan moet je ten aller tijden respecteren, doe je dat niet, dan word je keihard gepakt. Op dat moment zit ik nu te wachten, vertelde de net uit de voor alcoholische problemen uit de afkick kliniek ontslagen Al Jr.
De zaterdag voor de Indy 500 vloog Juan en zijn crew op en neer naar Nazareth voor de CART race aldaar. Na lang wikken en wegen, toch besloten om daar te gaan kijken. Dus besloten we na Carb Day richting Nazareth te rijden met de huurauto. 2 nachtjes hotel te boeken in een klein plaatsje en voor zaterdag tickets te kopen voor de race aldaar. Het werd een gedenkwaardige race met de 1e overwinning van Penske sinds jaren. Juan werd 4e ondanks zijn pole en de hele race aan de leiding te hebben gereden. 'S avonds, na een rit van 8,5 uur waren we weer terug in het hotel in Indianapolis.
De volgende dag gingen we naar de Speedway, vanuit onze plaatsen op het Tower Terrace zagen we hoe Juan domineerde, domineerde en domineerde. Een Indy 500 waar een coureur met zoveel machtsvertoon won was ongelooflijk. Hij en team Ganassi waren een klasse apart. Ik ging op dat moment echt van Juan houden, hij was alles waar een coureur voor stond.
We volgde hem het weekend erop in Milwaukee waar hij de wedstrijd won. Een historische want het was de 1e overwinning van Toyota in 1 van de leading 3 autosportklassen. Terug in Nederland dacht ik nog vaak na over Juan en zijn geweldige staat van dienst.
Maar, naar verloop van tijd, op een later moment in zijn carriere sloeg het om. Juan was niet meer Juan, hij was niet meer de coureur die hij was voor mij. Het werd na zijn mislukte Formule 1 carriere (klinkt hard maar met dit talent had hij er meer uit moeten halen) werd hij Nascar coureur. Ganassi moest grotere pakken bestellen, Juan werd ronder en was in de Cup Series bij vrijwel elke aanrijding betrokken. Het moment van Juan en Nascar zal altijd verbonden blijven met die nacht-race op Daytona bij de 500 in 2012 met de Jet-Dryer. Legendarisch, dat was tot dan toe weer een moment waarop ik door Juan een glimlach op mijn gezicht kreeg.
Later stapte hij over naar Penske om IndyCar te rijden. Ondanks zijn overwinning op Indy 2015 (waar we weer een stuk van de oude Juan zagen) en een shot naar de titel, heeft hij mij op enkele races na niet meer kunnen bekoren. Ergens was ik blij dat Dixon de titel pakte in Sonoma dat jaar. Mijn liefde voor Juan was dusdanig afgebrokkeld dat ik het mezelf kwalijk nam waarom ik zo hard was voor de man die ik in het begin van zijn loopbaan adoreerde. Komt het door zijn vroege exit uit Formule 1, zijn kamikaze acties in Nascar, of zijn huilende teksten na het niet winnen van een kampioenschap? Waarom sloeg mijn liefde voor deze coureur om in medelijden en afgunst? Ben ik een slecht persoon? Denk ik zelf niet positief, of lag het toch een beetje aan Juan zelf. Juan de man die een open-boek had naar meerdere wereldtitels in de Formule 1. Deze Juan is inmiddels ook uit het IndyCar veld verdwenen.
Tijd zal leren wat er gaat gebeuren met Juan, maar van insiders heb ik gehoord dat hij IMSA met Acura/Penske gaat doen. Onlangs heeft hij nog getest met de nieuwe aero kits voor het 2018 seizoen. Juan als testrijder, daar waar zijn carriere ook begon bij Williams. Alleen nu zonder liefde van mijn kant..
Mooi verhaal idd over 1 van mijn all time favorites MSE,
Echter, je gaat volledig voorbij aan zijn f1 periode. En ik zou zijn verblijf in f1 zeker niet 'mislukt' willen noemen.
Dat hij met de juiste mentaliteit meer had kunnen bereiken staat buiten kijf. Maar door zijn eigengereide persoonlijkheid en rauwe talent is hij wel uitgegroeid tot een van die coureurs waar je het jaren nadien nog over hebt.
Dat zie ik bijvoorbeeld bij Nico Rosberg niet gebeuren als ik in mijn glazen bol kijk.
Montoya reed met de Williams BMW in een goede wagen waar hij gave dingen mee kon laten zien, maar die nét niet helemaal op titelkoers lag. JPM paste later gewoon niet bij McLaren.
Het is alleen een beetje jammer dat hij wat f1 aangaat de handdoek in de ring gooide en terug ging naar de States.
Daarna heb ik hem eigenlijk niet meer gevolgd.
Vooral dat bad boy gehalte vond ik geweldig bij Montoya... zoals dat fragment toen hij tegen die camera liep met zn hoofd en de cameraman verantwoordelijk achte ;D "you hurt my f***head you f*** assho**" en dan zijn vriendin die hem toen tegenhield of hij had de cameraman een klap verkocht ;D haha
Altijd direct op de hoogte van het laatste Max Verstappen en formule 1 nieuws van GPtoday? Met het inschakelen van gratis website push notificaties mis je niets.
42
Grand Prix van Japan
C. Sainz jr
39 leden hebben dit team als favoriet
MotorsportEncyclopedia
Posts: 931
Juan Pablo Montoya, bekoelde liefde
Het was ergens in 1996, ik ging als autosportfan kereltje op vrijdag met de trein naar Zandvoort. Had mijn tentje op mijn rug vastgebonden want ik wilde de nieuwe Belgische aankomende Formule 1 coureur Kurt Mollekens op Zandvoort zien.
Daar aangekomen viel mij... [Lees verder]