Vandaag, op Valentijnsdag, zou Ronnie Peterson 74 jaar zijn geworden. Waarschijnlijk het grootste racetalent dat Zweden ooit heeft voortgebracht, waaraan hij zijn bijnaam ‘SuperSwede’ te danken had. Grootheden in de Formule 1 zien Peterson samen met Gilles Villeneuve als de grootste coureurs die nooit wereldkampioen worden. Een kleine ode aan SuperSwede, die maar 34 jaar mocht worden.
De in ___Escaped_link_6729af497495c___ geboren Peterson maakte in 1970 bij March zijn Formule 1 debuut in de Grand Prix van Monte Carlo. Op dit moment kunnen de rijders zich rustig concentreren op de prestaties in de Formule 1, maar dat ging begin jaren ’70 nog anders getuige zijn prestaties in 1971. Ronnie Peterson werd Europees Kampioen in de Fomule 2 en eindigde in de Formule 1 als tweede achter Jackie Stewart.
Het jaar erop was de March een verschrikking, hij kwam niet in de buurt van zijn prestatie een jaar eerder en besloot de overstap te maken naar Lotus waar hij tweede rijder werd achter Emerson Fittipaldi. Peterson behaalde in dit jaar zijn eerste Grand Prix-overwinning (Frankrijk), waarna er nog drie zouden volgen aan het einde van het seizoen. Hij zette gelijk een record neer door maar liefst negen keer pole position te pakken.
Toch kwam hij niet verder dan een derde plaats in de stand om het WK, terwijl zijn teamgenoot slechts drie keer de hoogste trede van het podium mocht beklimmen en tweede werd achter Jacky Stewart. Van de vijftien races kwam hij zes keer niet over de finish en eindigde hij twee keer op een elfde plaats.
Fittipaldi vertrok naar McLaren, Jacky Stewart stopte en Peterson werd in de nieuwe Lotus 76 tot favoriet voor de titel gebombardeerd. De auto bleek een ramp en het team koos er voor om de inmiddels achterhaalde Lotus 72 weer van stal te halen. Een 5e plaats in de stand om het WK was het gevolg. Lotus kon de problemen niet oplossen en in 1975 reed Ronnie Peterson in de inmiddels ouderwetse Lotus 72 maar drie keer in de punten.
Teambaas Colin Chapman wist Peterson te overtuigen om toch bij het team blijven. De Lotus 77 zou het helemaal worden aldus Chapman. Hij begon de race bijna achteraan op de grid en moest na tien ronden uitstappen waarop hij besloot zijn contract te verscheuren en terug te keren bij het team waar hij zijn debuut maakte: March. Ook dit bleek geen gelukkige overstap, al won hij wel voor de derde keer op Monza.
Na een tussenjaar bij Tyrrell keerde hij weer terug bij Lotus, het team had inmiddels wel een goede auto weten te bouwen en Peterson werd tweede rijder achter Mario Andretti. Wie op voorhand een felle strijd verwachtte en een Peterson die zich niet neer zou leggen bij een plaats in de schaduw kwam bedrogen uit. De twee werden erg goede vrienden en werkten prima samen. Andretti werd wereldkampioen en Peterson eindigde dat jaar als tweede.
Toch zag hij zich niet langere tijd achter Andretti rijden en gedurende het jaar werd bekend dat hij in 1979 voor McLaren zou gaan rijden. Door de mensen om hem heen werd hij aangespoord om zich niet langer iets aan te trekken van teamorders. Hij had bij het team immers niets meer te verliezen en zijn stoeltje voor volgend jaar bij McLaren was een feit. Maar hij bleef tot het einde een gentleman en zei: “Als ik nu niet te vertrouwen ben, wie zal mij in de toekomst ooit nog vertrouwen?”
Uitgerekend op het circuit waar hij drie keer wist te winnen was de crash die hem uiteindelijk het leven zou kosten. Bij de start ging het al fout: de laatste wagens stonden nog niet stil op de grid en het licht ging al op groen. Het veld schoof in elkaar en ging op de eerste chicane af. Een crash die begon met James Hunt en Ricardo Patrese was het gevolg. Tien auto’s waren erbij betrokken en Peterson kwam hard in aanraking met de vangrail waarna zijn auto vlam vatte. Onder ander James Hunt trok hem uit de vlammen waardoor hij slechts lichte brandwonden had, maar hij had zware verwondingen aan zijn benen. Het duurde achttien minuten voordat de eerste medische hulp ter plaatse was en die bekommerde zich om Brambilla die buiten westen was nadat hij een rondvliegend wiel tegen zich aan kreeg. Ruim een uur later werd hij richting het ziekenhuis gevlogen waar de artsen zijn verwondingen aan zijn benen behandelden (20 breuken), maar niet in de gaten hadden dat er problemen met zijn bloedsomloop waren. Beenmerg kwam in de bloedbaan terecht en één voor één vielen zijn organen uit totdat hij de volgende ochtend kwam te overlijden.
Ronnie ‘SuperSwede’ Peterson overleed niet als gevolg van de crash, maar door te lang uitblijven van medische hulp. Dit ongeval en de nasleep ervan zorgden onder leiding van Sir Watkins voor betere omstandigheden op het circuit. Er werd een eerste stap gezet richting de Medical Car zoals wij die nu kennen.
Op de dag van de uiteindelijk fatale crash werd Mario Andretti wereldkampioen. Andretti wilde zijn wereldtitel niet vieren, maar wist wel ‘dat Ronnie erg blij voor mij zou zijn geweest’.
Ronnie Peterson, één van de beste coureurs ooit zonder wereldtitel en bovenal een geweldig mens. In 2003 werd in zijn geboorteplaats Örebro een groot bronzen standbeeld van de SuperSwede onthuld. Vandaag liggen er ongetwijfeld weer bloemen. Ronnie Peterson werd 34 jaar.
Max Verstappen ontving in de afgelopen weken veel kritiek. Vooral Britse analisten waren kritisch op Verstappens acti...
Lance Stroll kende een rampzalige zondag in Brazilië. Hij crashte in de ochtenduren in de kwalificatie en hij sp...
Max Verstappen reed afgelopen weekend in Brazilië een ijzersterke race. In de regen op het circuit van Interlago...
Carlos Sainz viel in Brazilië van zijn roze wolk af. Een week na zijn oppermachtige zege in Mexico crashte hij t...
Op het kletsnatte circuit van Interlagos in Brazilië kwamen er veel verrassende namen bovendrijven. Ook Yuki Tsu...
aan Marcus Ericsson?
Wie?
Pfffffffff ik maak slechte grappen, maar dit....
haha, ga je mond spoelen slappie ;)
Een van de GROTEN van de F1. Er zijn kamioenen geweest die je snel vergeet. En niet kampioenen waar je voor zou buigen. Ronnie is daar 1 van.
Tragisch verhaal, maar wat me altijd stoort aan de berichtgeving is dat steeds weer alleen James Hunt bij naam wordt genoemd, terwijl het Patrick Depailler is die de meeste lof toekomt. Het was de Fransman die als eerste en zonder greintje twijfel in de vlammen dook, zonder te weten of ie op steun van zijn collega's kon rekenen.
Depailler wordt inderdaad vaak vergeten hierbij, net als Clay Regazzoni, want ze waren met z’n drieën.
Na ja, zou natuurlijk prachtig zijn voor de hedendaagse rtl,sbs en ziggo tokkies, flink wat sensatie. En een dode tegenwoordig, ach morgen is men hem vergeten... ja vroeger was dit inderdaad wel anders, getuige dit artikel... collega,s die de vuurzee induiken.... Ik zie ze het tegenwoordig niet doen...Al is het hopelijk ook nooit meer nodig...Sowieso vlogen ze vroeger veel eerder in de fik bij een crash
Mee eens, F1 coureurs toonde zich 'helden' in het geval van een collega coureur in nood.
Vraag me ook af of de hedendaagse rijders dat zouden doen..
En niet, op een paar mislukte tankstops na is het al heel lang geleden dat we een grote fik zagen door een open gebarste brandstoftank, laatste die ik me herinner was Gerhard Berger toen hij in zijn Ferrari volgas de Tamburello bocht verliet...
Deze Jean
www.youtube.com/watch?v=asLvb9mQhuw
Pedro Diniz nadat zijn Ligier was gespind een aantal jaar later. Kwam ook een flinke vuurbal vanaf. En Jos in de pits in 1994
ja die bedoel ik, zag m destijds live en dan is het toch een bijzonder nare crash, wonder boven wonder kwam Berger er enkel met wat brandwonden aan handen vanaf...
Toch is een lekker fikje op z'n tijd best spectaculair eigenlijk ;)
ter aanvulling; met goede afloop!
Kan maar 1 iemand zijn, de fabuleuze Ronnie Peterson. Hij spreekt nog steeds tot de verbeelding.
Ronnie Peterson. Geweldig coureur die nooit werd gehinderd door enige technische kennis.
Tijdens een van de raceweekenden reed Ronnie een aantal trainingsrondjes en kwam daarna binnen.
Zijn monteurs haalden een geintje met hem uit en stelden de auto en vleugels vervolgens opzettelijk totaal verkeerd af.
Ronnie stapte weer in en reed weer een paar ronden. Zelfs sneller dan voorheen.
Hij kwam binnen, keek zijn verbaasde monteurs aan en zei:
“Ik weet niet wat er met die auto is maar hij rijdt opeens totaal anders. Maar goed, ik red me er wel mee”
@rimmer: Hubert Hahne had nog lang nachtmerries van Ronnie. De Duitser had een March gekocht en kon totaal niet aanknopen bij het tempo dat o.a. Peterson en Amon met de auto haalden. Hij zocht de oorzaak niet bij zichzelf en klaagde March dus aan omdat ze hem slecht materiaal geleverd hadden. Peterson reed bij wijze van een test een paar rondjes op Silverstone met Hahne's auto, en was snel genoeg om een top5 klassering op de grid te halen. Waarop Hahne zijn rechtszaak afblies...
“Grootheden in de Formule 1 zien Peterson samen met Gilles Villeneuve als de grootste coureurs die nooit wereldkampioen worden.”
Voor de schrijver begint de F1 vast pas in de zeventiger jaren, anders had hij of zij zeker Stirling Moss genoemd.
Lokale tijd
Lokale tijd
Bahrain International Circuit - Wintertest
Jas Verstoppen
Posts: 687
Pfffffffff ik maak slechte grappen, maar dit....