Oud Formule 1-coureur Nicola Larini is vandaag jarig. De Italiaan blaast 54 kaarsjes uit op zijn verjaardagstaart. Larini debuteerde in 1987 voor Coloni op het hoogste niveau en reed daarna voor Osella, Ligier, Modena, Ferrari en Sauber. In 75 pogingen wist hij zich 49 keer te kwalificeren voor een Grand Prix. Zijn beste resultaat was een tweede plaats voor Ferrari op Imola in 1994, maar gezien het inktzwarte verdere verloop van dat weekend (met de dood van collega's Roland Ratzenberger en Ayrton Senna, red.) kan dat amper een hoogtepunt genoemd worden. De felicitaties gaan uit naar de jarige Larini.
Nicola Larini, Modena Team SpA, Lambo 291 - Lamborghini L3512, 3.5 V12. GP Phoenix 1991.#F1pic.twitter.com/nuqBlzf9Gw
Nicola Larini "Zijn Moment of Glory waar niemand aandacht voor had"
Nicola Larini kennen we als Italiaanse grootheid in de Toerwagens. Hij maakte zijn Formule 1 debuut in 1987 als winnaar van het Italiaanse Formule 3 kampioenschap in 1986.
Zijn Formule 1 carriere is hem nooit voor de wind gegaa...
[Lees verder]
Nicola Larini "Zijn Moment of Glory waar niemand aandacht voor had"
Nicola Larini kennen we als Italiaanse grootheid in de Toerwagens. Hij maakte zijn Formule 1 debuut in 1987 als winnaar van het Italiaanse Formule 3 kampioenschap in 1986.
Zijn Formule 1 carriere is hem nooit voor de wind gegaan, ondanks dat Larini zeker over de nodige kunde beschikte. Zo was hij in mijn beleving beter dan een Ivan Capelli, Alex Caffi, Piercarlo Ghinzani of Andrea de Cesaris. Toch heeft zijn Formule 1 carriere nooit die doorbraak gehad. Gewoonweg omdat Larini nooit de kans kreeg.
Toch kwam die kans in het begin van 1994. Toen Jean Alesi een ernstig ongeval had tijdens de tests aan het begin van het seizoen werd Larini (destijds oppermachtig DTM kampioen in de machtige fenomenale Alfa Romeo 155) opgeroepen om Alesi te vervangen.
Zijn taak bestond vanaf het begin af aan om te testen op Fiorano en geen plee-figuur te slaan tijdens de races die hij mocht rijden. In 1994 startte hij als 7e op het circuit van Okayama, de race waarin Ayrton Senna en Mika Hakkinen in de 1e bocht contact maakte. Larini kon Senna niet meer ontwijken en boorde zijn Ferrari T412 in de zijkant van de Williams.
In Imola kreeg hij een herkansing. Alesi niet fit bevonden, werd opnieuw door Larini vervangen. In het meest zwarte Formule 1 weekend sinds mensheugnis kwalificeerde Larini zich op een keurige 6e plaats. De race die hij reed was een solide, eentje die met recht uitstekend was als invalcoureur. In eigen huis voor 100.000den Tifosi reed Larini naar de 2e plaats. Terecht dat hij in de uitloopronde de Italiaanse vlag aanpakte van een Steward.
Maar, 1 mei was natuurlijk de dag dat er een andere headline was in de autosport. De dood van Senna. Larini heeft later in interviews aangegeven dat zijn 2e plaats hem op het moment dat hij hoorde van het overlijden van Senna, geen deugd meer deed. Senna was voor hem, net zoals voor vele coureurs in die tijd een absoluut voorbeeld. Senna en Larini waren concurrenten maar in het interview wat Larini 15 jaar later gaf omtrent het weekend in Mei 1994, gaf hij aan dat hij Senna voorafgaande aan de GP gesproken had over Ferrari.
Larini (en ook Berger) waren belangrijke factoren voor Senna om sowieso in gesprek te gaan met Luca di Montezemolo over een contract met Ferrari. Iets wat destijds (omstreeks 2007 a 2008) niet serieus genomen werd. Tot het moment dat Di Montezemolo op de 20e verjaring van het ongeluk van Senna inderdaad toegaf dat er contact was geweest omtrent een contract.
Larini was en is voor mij nog steeds die coureur die ik in 1993 tijdens vele DTM races zag schitteren. Voor de echte liefhebbers die nog eens terug willen kijken, de meeste van deze races staan nog op YouTube. Met Duits commentaar en de 1e vrouwelijke pit-reporter. De wedstrijden om het DTM kampioenschap waren destijds nog interessante races. De 4 ronden tellende wedstrijd op de Nordschleife, de races op de vliegveld circuits van Wunstdorf en Zweibrucken en de mooie stratencircuits van de Norisring en Singen.
Het DTM kampioenschap van 1993 was de absolute doorbraak van Larini in de autosport. Een mooie overwinning in nostalgie.
Mooi stuk weer @MSE, en alleen al die openingszin vat het gehele f1 avontuur van Larini mooi samen! Zijn persoonlijke hoogtepunt wat maar weinig racefans zich dankzij de tragische gebeurtenissen nog zullen herinneren
Wederom dank voor je bijdrage!
Altijd weer interessante stukjes waarvan ik vaak op hoofdlijnen op de hoogte ben en die met jou bijdrage worden aangevuld met een aantal details.
Mooi stukje! Een hele nette 2e plek, die snel vergeten wordt vanwege de andere "omstandigheden".
Die Hakkinen kon er in 1994 wat van, 3 startcrashes in 1 jaar waar hij aanstichter was. Daar was Grosjean niets bij. Echter, omdat Hakkinen 2x kampioen werd hoor je daar niemand meer over terwijl Grosjean dat "stempel" nooit verliest terwijl hij na 2012 gewoon amper brokken maakt
Larini werd ook nog 6e in de Sauber tijdens de eerste race in 1997, maar werd na een paar races al vervangen, wat ik niet begreep.
Het waren echt de hoogtijdagen van de DTM. Het was een kampioenschap met al die Duitse merken die geen antwoord hadden in 1993 toen Alfa Romeo met die V6 155 vierwielaandrijving aan kwamen zetten.
Ik kan me nog herinneren dat Norbert Haug en Mercedes in het begin van 1993 voorspelde dat Alfa het moeilijk zou krijgen om zich tussen de hegemonie van Mercedes en BMW te zetten. Nee, Alfa Romeo zou het in het achterveld eerst moeten uitzoeken met de privateers in de Mustang en de Opels van Kissling Motorsport. Niks bleek minder waar. Toen de Alfa op Zolder de hele race domineerde in de regen was de uitspraak van Haug : "Op droog pakken we ze" strijdvaardig.
Toen Alessandro Nannini in Hockenheim 2 weken later 5 minuten voor het einde van de kwalificatie zijn sigaretje opstak in de pitbox (toen kon dat gewoon) wetende dat geen Mercedes aan zijn tijd zou komen zag je Norbert in 1 kwalificatie sessie 10 jaar ouder worden. Man wat was die Alfa Romeo een kanon van een auto. Die Italianen kwamen op circuits waar ze nog nooit gereden hadden, hadden geen data en maar 1 coureur in de gelederen die ooit op die circuits gereden had. (Christian Danner).
Het vele testwerk van Giorgrio Francia en met name Nicola Larini zorgde er voor dat Alfa Romeo in 1993 onverslaanbaar was. Daarom des te knapper dat Mercedes in mei van 1993 na de race op Wunsdorf (Waar Jos Verstappen een dubbelzege pakte in het Duitse Formule 3 kampioenschap in het voorprogramma) al begon met de bouw van de 1994 auto. Deze was daadwerkelijk een concurrent voor Alfa Romeo. Mercedes boekte niet 1, niet 2 maar 3 stappen vooruit en werd in 1994 kampioen. Mede door de betrouwbaarheidsproblemen en de uit-ontwikkeling van Alfa Corse op dat moment.
Het DTM dat in 1995 en 1996 ITC werd was opgeslokt door de commercie. Er werd afscheid genomen van die gave baantjes zoals Singen, Diepholz en Wunsdorf. Het moest internationaler en er werden zelfs races gehouden in Brazilie voor nog geen 7,500 toeschouwers. Toppunt van alles was nog wel de Helsinki Thunder op een belachelijk stratencircuit waar naar ik meen 15 stop-and-go penalty's werden uitgedeeld voor coureurs die in een noodchicane de bandenstapels aantikte. DTM was voorbij, is kapot gemaakt door de commercie en heeft nooit meer de impact gehad die het in de begin jaren '90 had. Zonde ! Commercie heeft de DTM uiteindelijk naar de klote geholpen. Men verkocht hun ziel aan de FIA en ITR. Het enige doel van de FIA was de populariteit van de DTM in te dammen, aangezien Formule 1 paradeplaatje moest blijven. Nog steeds de slechtste beslissing ooit van DTM om midden jaren '90 hun ziel te verkopen.....
Eens MSE, DTM is nooit meer de klasse geworden die het toen was, kapot geholpen mede door de FIA, zoals de FIA dat begin jaren 90 door veranderen vd reglementen ook al deed met het Group C sportscar kampioenschap wat de F1 qua populariteit naar de kroon stak..
Dat betekende uiteindelijk ook einde verhaal voor een van m'n favoriete klasses.
Staan mooie interviews van Davide Cironi op YouTube met Larini en ook met engineer Tomani die mooie inside inzichten bieden. Beiden echt Alfa coryfeeën
Misschien is het vloeken in de kerk hier, maar destijds vond ik DTM gaver/specialer om naar te kijken dan de F1. Larini die eraf wordt getikt door een Merc coureur en deze opwacht en vervolgens hem van de baan ramt, vol de vangrail in. Auto in de fik. Pue sensatie. Geweldig
Helaas zag de FIA dit ook en heeft men er alles aan gedaan die klasse kapot te krijgen, zagen het als een bedreiging voor de F1.
Wat waren het vette auto's en races in die goeie ouwe DTM tijd, weinig downforce wat zorgde voor een geweldig spektakel. Tegenwoordig hebben de aerodynamica en elektonica een veels te grote invloed helaas, en is van close racing bijna geen sprake meer, en liggen de auto's als een blok op de weg.
Nanini, ook zo'n Italiaanse F1 coureur wiens "Moment of Glory" door iedereen inmiddels alweer vergeten is..
Won zijn eerste en enige gp tijdens die beroemde titelbeslisser in Japan toen Senna en Prost crashten..
Verder gouden tijden waren dat in Het DTM ja!
Sandro Nannini ja idd, zo jammer van zen heli ongeluk had anders een nog veel mooiere carriere gehad in de F1, was toen veruit de beste Italiaan in de F1 beter dan Alboreto imo
Jammer dat deze rubriek nog steeds zo willekeurig is als mijn ochtendhumeur. Dus daar gaat ie weer: ook felicitaties naar Vern Schuppan (79). De Australiër kwam 13 keer in actie tussen 1972 en 1977, voornamelijk met Ensign en Surtees. Leuk detail: de coureur bouwde een supercar, de Schuppan 962CR, als eerbetoon aan zijn eigen overwinning op Lemans.
Nog een sappig detail inzake Larini: Jos Verstappen zou in 1997 gaan rijden voor Sauber (Althans dat was het plan van Peter Sauber). Omdat Sauber echter te vroeg (en zonder Maranello daarvan in te lichtten) wereldkundig maakte dat Sauber in 1997 met één jaar oude Ferrari motoren ging rijden kwam het bijna nog tot een (motoren)breuk. Peter Sauber moest praten als brugman om alsnog de in hun eer aangetaste Italianen te bewegen om hem de Ferrari motoren te willen leveren. De consequentie hiervan was dat Ferrari alsnog eisen ging stellen omtrent de coureurskeuze...hierdoor kwam Larini in beeld zodat er geen Plek meer was voor Jos. Hoe het afliep weten we: De Sauber uit 1997 was goed genoeg om af en toe een podium mee te scoren, Herbert haalde ene paar mooie klasseringen. Jammer dat Jos deze kans ontnomen werd en uiteindelijk bij Tyrrell terechtkwam, de Cosworth ED V8 die ze daar gebruikten kwam zo'n 75 pk tekort op de topmotoren.
Waarom werd Larini er dan na een paar races (ondanks 6e plek in Australie) uitgegooid voor Morbidelli en de trage Fontana? Heb ik nooit begrepen maar ik zou het wel willen weten.
Dat had te maken met een drivers-swap. Morbidelli was op dat moment Ferrari testrijder, in het programma waar ook Badoer aan meedeed. Sauber had de mogelijkheid om Morbidelli van Ferrari te lenen, de Italianen wilde dit wel, maar wilde ook Larini niet laten vallen. Daarom kozen ze voor een swap van de coureurs. Fontana stond bekend als talent, alleen is het er nooit uitgekomen.
@mse ,
Ik kan me nog herinneren dat Fontana alleen maar in de auto zat omdat Morbidelli tijdens het testen zijn hand/pols had gebroken .
Later heeft Peter Sauber nog geprobeerd om Alexander Wurz in de auto te zetten , maar kreeg geen toestemming van de FIA ivm maximaal aantal rijderswisselingen.
Denk niet dat het de loop van Jos' carriere zou hebben veranderd. Was altijd een groot fan van hem maar achteraf ben ik zijn 'grootsheid' toch wat gaan heroverwegen.
Altijd direct op de hoogte van het laatste Max Verstappen en formule 1 nieuws van GPtoday? Met het inschakelen van gratis website push notificaties mis je niets.
24
Grand Prix van China
C. Sainz jr
5 leden hebben dit team als favoriet
MotorsportEncyclopedia
Posts: 931
Nicola Larini "Zijn Moment of Glory waar niemand aandacht voor had"
Nicola Larini kennen we als Italiaanse grootheid in de Toerwagens. Hij maakte zijn Formule 1 debuut in 1987 als winnaar van het Italiaanse Formule 3 kampioenschap in 1986.
Zijn Formule 1 carriere is hem nooit voor de wind gegaa... [Lees verder]