Achter de schermen: Het logistieke verhaal van het Formule 1-circus

Met de Europese wedstrijden achter de rug, is het voor de Formule 1-teams noodzaak om hun spullen op tijd bij de fly away-races te krijgen. Hoe gaat dit in zijn werk en hoe werkt men tijdens het Europese seizoen? F1Today zocht het uit.

Met 21 races is het Formule 1-seizoen van 2018 het meest drukke in de geschiedenis van de hoogste klasse. Een enorme operatie om dit logistiek voor elkaar te krijgen. Sinds dit jaar zijn er meerdere back-to-back races en heeft de kalender een cyclus van drie raceweekenden achter elkaar. Een enorm peloton van vrachtwagens, schepen en vliegtuigen zorgen ervoor dat de spullen op tijd op de circuits aankomen.

Om te beginnen moeten we eerst bekijken vanuit welke plekken de teams opereren. We nemen voor het gemak het Verenigd Koninkrijk, als thuisbasis van zes teams. Williams, McLaren, Red Bull Racing, Mercedes, Force India en Renault hebben allen hun 'workshops' in de buurt van Londen. Vanuit daar zetten deze teams hun logistieke programma uit. Ook Haas F1 zet, vanuit hun tweede basis in Banbury, hun Europese programma uit. Ferrari en Toro Rosso doen dit vanuit Italië en Sauber vanuit Zwitserland.

Het Europese seizoen is voor al deze teams vrij makkelijk. Men rijdt van circuit naar circuit, met ongeveer 8 tot 10 trucks. Dit is veel goedkoper dan via een vliegtuig. Al deze spullen worden vanaf de fabriek ingeladen. Het gaat hier om de basisproducten, zoals het chassis en alle andere standaard producten. Vanaf de fabriek van het desbetreffende team rijdt, op dinsdag voor de Grand Prix, een extra vrachtwagen met updates en nieuwe onderdelen naar het circuit toe. Dit om de coureurs de laatste technische verbeteringen aan te bieden.

In de voorgaande jaren, toen de kalender minder vol was, had een Formule 1-team ongeveer een week de tijd om hun spullen op locatie te krijgen. Dit betreffende de tweeweekse cyclus die men vroeger had. Tegenwoordig is het tijdschema erg krap. Met back-to-back races en dit jaar een cyclus die back-to-back-to-back is, moest men improviseren. Dit was te merken bij de cyclus Frankrijk-Oostenrijk-Engeland in juni en juli. De route van Paul Ricard naar Spielberg was relatief makkelijk. De route van Spielberg naar Silverstone daarentegen was bijna 1600 kilometer. Daarbij kwam ook nog de Channel-Tunnel voor als knelpunt. Hierdoor moesten de teams met drie truckers per truck de oversteek maken. Aangezien de trucks een bijzonder krap tijdschema hadden, reed men hier om en om de af te leggen afstand. Uiteindelijk was ieder team op tijd in Silverstone en kon deze logistieke operatie met succes worden afgerond.

Hoe makkelijk het gaat tijdens de Europese cyclus, des te moeilijker gaat het bij fly away-races. Dit jaar heeft drie back-to-back fly away races. Bahrein en China in april, Sochi en Suzuka in september-oktober en Austin en Mexico eind oktober. Een goede planning is hier voor de teams noodzakelijk. Op zondag 8 april vond de Grand Prix van Bahrein plaats en zeven dagen later de Chinese Grand Prix. Maar liefst 6500 kilometer lagen er tussen beide circuits. Alles moest op zondagavond ingepakt worden in Bahrein en operationeel zijn op donderdagmorgen in Shanghai. Bijkomend probleem was dat Bahrein een avondrace was en het tijdsverschil met dat gedeelte van China vijf uur is. In normale omstandigheden zou het onmogelijk zijn al deze spullen te vervoeren. Toch hebben de teams hier iets op gevonden. Zeker betreffende de operationele kant die niets met de auto's te maken heeft.

In januari, aan het begin van het jaar, stuurt elk team vijf 'shipping-sets' de wereld over. In deze containers bevinden zich onder andere kook-equipment, stoelen, gereedschap, tafels en kantoorartikelen. Deze worden over het water verstuurd, aangezien het minder kost dan alles in te vliegen. We praten in deze over een gemiddelde van drie 40-foot containers per fly over-race. Het transport van de eerste vijf fly over-races word verstuurd naar Melbourne, Sakhir, Shanghai, Baku en Montreal. Als elk van deze vijf sets hun dienst tijdens de desbetreffende Grand Prix bewezen hebben, verschepen de teams hun spullen naar de dichtstbijzijnde locatie die men na de Europese cyclus zal aandoen. Van Melbourne gaat men naar Singapore, van Sakhir naar Sochi, van Shanghai naar Suzuka, van Baku naar Austin en van Montreal naar Mexico. Hierdoor kan men tien van de twaalf fly over-races bereiken op de genoemde manier.

Na afloop van deze races in het tweede gedeelte van het jaar, worden alle spullen weer teruggestuurd naar de basis van het desbetreffende team.
 

Hoe zit het dan met de auto's en haar onderdelen bij fly away-races? Op zondagmorgen, voordat de race begint, zijn de meeste teams al bezig met het inpakken van de spullen. Alle spullen die men op zondag niet meer nodig heeft, te denken aan updates en reserve-chassis, worden ingepakt. Tijdens de race vindt er weinig activiteit plaats, maar vijftien minuten na de race beginnen de inpakwerkzaamheden. De auto's worden na een post race-inspectie als laatste ingeladen. De werking van de inpakwerkzaamheden is dat wat men als eerste nodig heeft tijdens de volgende race, als laatste word ingepakt. De spullen met prioriteit worden als eerste ingeladen.

Op Sakhir bijvoorbeeld werken de teams er naar om hun spullen op de eerste vlucht richting Shanghai te krijgen. De rest van de spullen volgen ongeveer acht uur later. Op maandagmorgen zijn alle zes de vliegtuigen op weg naar China. Dit geldt voor alle spullen van alle teams. Zes Boeings 747 zaten op dat moment in de lucht. Na negen uur vliegen landde het eerste vliegtuig op Shanghai Pudong International Airport. Het dichterbij gelegen Shanghai Hongqiao International Airport werd in deze niet gebruikt. Dit vliegveld kon weliswaar een Boeing 747 ontvangen, maar was niet bij machte om de goederen op een snelle manier uit te laden. Teamleden en coureurs kwamen overigens wel via dit vliegveld aan. Bij het uitladen van de spullen vervoerde DHL, official partner van de Formule 1, de spullen naar het circuit. Pas op het moment dat alle spullen van alle teams aanwezig waren, mochten de teams hun spullen uitpakken. Dit heeft te maken met de regelgeving die noodzakelijk is om iedereen gelijke tijden te geven. Deze manier van werken heeft ook betrekking op de veiligheid.

Op donderdagmorgen konden de teams aan de slag. Als eerste worden de belangrijkste spullen gebruikt, daarna gaat men over tot de opbouw van de wanden in de pits. Het elektrische gedeelte volgt en daarna het communicatieve gedeelte. Op woensdagmorgen vanaf zes uur, mogen de monteurs aan het werk om hun auto's op te bouwen. Vier uur later is de gehele boel operationeel. Met dank aan een gericht en goed management zorgt elk team ervoor dat men van Grand Prix naar Grand Prix kan reizen.

De planning hiervoor is van onschatbare waarde. Zo kan men zien dat het een hele klus is om het circus in beweging te houden. Voor races op Interlagos en Yas Marina wordt uitsluitend gebruik gemaakt van vervoer met vliegtuigen. Vanaf de Mexicaanse Grand Prix zorgt DHL voor de transport. DHL zorgt er, na de laatste Grand Prix van het jaar, ook weer voor dat de spullen terugkomen op een vliegveld in het desbetreffende land. Voor de Britse teams is dit London Heatrow, voor de Italiaanse teams en Sauber is dit Milaan Malpensa Airport. Vanuit die vliegvelden kunnen de teams met hun trucks terugrijden naar hun basis. Daar zal alles uitgepakt worden en op voorraad gezet worden voor een nieuw Formule 1-seizoen.

V10lover

Posts: 1.572

Prachtig toch dat logistieke proces achter de schermen om er voor te zorgen dat de teams op elk circuit op tijd gereed en compleet zijn. Mooi werk

• 1
• 10 okt 2018 - 14:54

Alle 19 comments ▼