Historie: De geboortedag van een grootheid

Dottore Emilio Giuseppe 'Nino' Farina is de naam van de allereerste wereldkampioen volgens de huidige Formule 1-methode sinds 1950. Farina, de man die de boeken inging als eerste wereldkampioen Formule 1 ooit werd vandaag 112 jaar geleden geboren in Turijn. De Italiaan overleed op 30 juni 1966 op 59-jarige leeftijd in Aiguebelle in Frankrijk na de controle te zijn verloren van zijn Lotus Cortina. Farina was op weg naar de Grand Prix van Frankrijk om advies te geven aan de Franse acteur Yves Montand. Montand speelde later in de film Grand Prix uit 1966.

Farina was zoals het destijds heette een 'gentleman racer'. Hij kocht zijn eerste auto in 1925 en reed hiermee de Aosta Grand San Bernardo Hillclimb. In deze wedstrijd nam hij het onder andere op tegen zijn vader. In een ultieme poging om zijn vader te verslaan crashte hij. De crash bezorgde hem een gebroken schouder en een schending in het aangezicht. In 1933 maakte hij zijn rentree in de sport. Hij reed Maserati's en Alfa Romeo's voor Gino Rovere. Hij kreeg een hechte vriendschap met Tazio Nuvolari (door velen gezien als één van de beste drie coureurs ooit). Het was ook Nuvolari die de loopbaan van Farina wilde ondersteunen. Hij kreeg een zitje bij het fabrieksteam van Maserati en daar maakte hij indruk op Enzo Ferrari. Ferrari stalde hem in zijn Scuderia Ferrari, een team dat op dat moment het fabrieksteam was van Alfa Romeo. Hij scoorde een tweede plaats in de Mille Miglia.

De Italiaan stond bekend om zijn robuuste rijstijl. Hij was betrokken bij meerdere aanrijdingen waarvan er twee resulteerden in een dodelijke afloop. De eerste was tijdens de Grand Prix de Deauville in 1936 waar hij Marcel Lehoux ondersteboven reed. De auto van Lehoux brandde volledig uit. Intussen was Lehoux al uit de auto geslingerd. De Fransman overleed in het ziekenhuis. Tijdens de Grand Prix van Tripoli in 1938 kwam hij in aanraking met Laszlo Harmann. De Hongaar sneed de bocht af en kon Farina niet meer ontwijken. Farina bleef ongedeerd na zijn koprol, voor Harmann was het helaas voorbij. In 1938 kwam hij terecht bij Alfa Corse, een team dat hedendaags nog steeds bestaat maar geen actieve races meer rijdt. Hij won de Grand Prix van Tripoli en werd voor de derde keer Italiaans kampioen.

Tijdens de oorlog werden er niet veel races meer gereden. De races die wel werden gereden vonden plaats in een ander continent. In één van de eerste races na de tweede wereldoorlog liet Farina meteen zijn klasse zien. Op het stratencircuit van Geneve won hij in 1946 in de Alfa Romeo 158 de eerste Grand Prix des Nations. In een 44 ronde durende wedstrijd kwam de Italiaan na 1:15:48.4 als eerste over de meet. Hij reed geen races in 1947 en kwam in 1948 terug in de autosport met Maserati. In dat jaar won hij onder andere de Gran Premio Internacional del General San Martin in El Torreón, Mar del Plata, Argentina. Hij bleef in die race een andere Italiaanse grootheid Achille Varzi voor. Hij was in 1948 opnieuw winnaar van de Grand Prix des Nations en schreef de Grand Prix Automobile de Monaco op zijn naam. Voor 1949 keerde hij terug bij Scuderia Ferrari en won de Copa Acction de San Lorenzo en de Lausanne Grand Prix.

Het was Alfa Romeo S.p.a. die hem voor 1950 vroeg om het eerste wereldkampioenschap Formule 1 te rijden. Farina won de eerste Grand Prix ooit op Silverstone en werd kampioen voor Juan Manuel Fangio. Fangio was op dat moment zijn teamgenoot. Het wereldkampioenschap kende zeven races, inclusief de Indianapolis 500. De Europese coureurs lieten de Indy 500 links liggen, maar Alfa Romeo won de resterende zes Grand Prix. Het was de vierde plaats in Spa-Francorchamps die er uiteindelijk voor zorgde dat Farina kampioen werd. Buiten het kampioenschap won Farina nog twee non-championship Grands Prix. De Grand Prix van Bari en de BRDC International Trophy. Farina won in 1951 op Spa-Francorchamps en werd vierde in het wereldkampioenschap. In 1952 kwam hij uit voor Scuderia Ferrari nadat Enzo Ferrari opnieuw contact met hem had opgenomen. Hij werd tweede in het wereldkampioenschap zonder overwinningen. In 1953 won hij zijn laatste Formule 1-race uit zijn loopbaan door op de Nordschleife Juan Manuel Fangio in zijn Maserati meer dan een minuut voor te blijven. Farina reed daarna nog sporadisch wedstrijden en probeerde zich in 1956 in een Kurtis Kraft Ferrari te kwalificeren voor de Indianapolis 500. Hevige regenval tijdens de kwalificatiedagen zorgde ervoor dat de Italiaan geen snelheid kon laten noteren. In 1957 kwam hij terug op Indianapolis. Hij reed een conventionele IndyCar maar had problemen de auto op snelheid te krijgen. Hij stond deze auto uiteindelijk af aan Keith Andrews. Andrews reed deze auto in zijn eerste ronde aan gort en overleed ter plaatse. Farina trok zich terug en kwam nooit meer terug in de racerij.

Op zijn erelijsten staan onder andere ook nog de overwinningen tijdens de Grand Prix van Parijs in 1951, de Ulster Grand Prix van 1951, de Goodwood Trophy uit 1951, de Napels Grand Prix uit 1952 en 1953 en de Grand Prix van Rouen in 1953. Zijn laatste race in Europa reed hij in 1955 tijdens de Grand Prix van Bordeaux in een Ferrari. Met Nino Farina kennen we de eerste wereldkampioen in de moderne Formule 1. Farina werd officieel dokter in de politieke wetenschap, daarom staat hij in de naslagwerken van de historie van de Formule 1 vermeld als Dr. Nino Farina. Farina scoorde in totaal vijf overwinningen en haalde 20 podiums.

Een zeer opvallend detail. Quizvraag: Welke coureur scoorde eveneens vijf overwinningen en 20 podiums. Laat je antwoord achter in de reacties.

BenettonB194

Posts: 1.396

Max Emilian Verstappen

• 6
• 30 okt 2018 - 20:52

Alle 19 comments ▼