Dagboek uit de paddock: Grand Prix van Duitsland, dag 3

Zaterdag, 7.00 uur

Wakker en klaar voor de kwalificatiedag. Hoewel het iets afgekoeld is en de auto's sporen van regendruppels laten zien, is het duidelijk dat de hittegolf verre van voorbij is. Toch zijn temperaturen laag in de 20 om 7.00 uur beter dan bijna 30 graden Celsius, dus het kwik gaat in de goede richting, hoewel de dreigende regen tijdens de activiteiten op de baan waarschijnlijk niet gaat komen.

9.00 uur

Omdat VT3 om 12.00 uur start, is er geen noodzaak om vroeg te beginnen. Ik lees dus bij over de Grand Prix-historie van Mercedes. Het team doet veel voor haar 125ste verjaardag in de autosport en heeft haar kleurstelling gebaseerd op de mythe - dat is wat ik denk dat het is - dat de auto's zilver gespoten worden, nadat een helder moment ervoor zorgde dat het Duitse Racing White in 1934 van een auto gehaald werd om een kilogram aan verf te besparen.

Dat is niet het enige discutabele aan de viering: als merk produceerde en racete Mercedes voor het eerst in 1901, dus is 2019 dan niet het 118de jaar? Als titelsponsor van het evenement klinkt 125 toch beter...

10.00 uur

Vertrek naar het circuit - er is meer verkeer dan gisteren en de politie is aanwezig om voordringers terug te wijzen. Binnen 45 minuten ben ik in het mediacentrum. Ik reflecteer op de vroege jaren 2000, toen dezelfde reis tot wel twee uur duurde doordat er meer dan 100.000 fans op de racedag afkwamen uit enthousiasme voor Michael Schumacher.

11.00 uur

Vervolg van de zaken rond het silly season - de puzzelstukjes vallen langzaam op hun plek, zoals je binnenkort zal lezen. Ik pik ook op dat Esteban Ocon op weg is naar het circuit als voorzorgsmaatregel, nadat Lewis Hamilton griep-achtige symptomen heeft.

Ocon, die 's nachts simulatorwerk heeft gedaan op de Mercedes-fabriek in Brackley, vloog naar Frankfurt en werd opgepikt door een chauffeur die hem naar Hockenheim bracht. De F1 reageert altijd briljant als de omstandigheden daarom vragen.

13.00 uur

Na een routineuze VT3 is het tijd voor Mick Schumacher om de Ferrari F2004 van zijn vader te besturen. De jankende V10 is zelfs voor bezeerde oren een prachtig geluid, maar zijn ronden doen ook beseffen hoeveel de F1 veranderd is door milieufactoren. Destijds onthulden fabrikanten regelmatig V10- en V12-motoren voor straatgebruik, nu zijn de meeste 'high-performance'-krachtbronnen een hybride V6 - net als in de F1.

Simpel gezegd veranderde de wereld en moest de Formule 1 daarin volgen.

14.00 uur

Lunch bij Mercedes - en ik moet toegeven dat ik geniet van de aankleding van Mercedes, ondanks dat de timing van de 'legende' betwistbaar is. Ik neem een bord salade, gevolgd door runderbiefstuk en aardappelpuree met gewokte groenten. Het dessert is een verse fruitsalade. Danke Herr Neubauer!

15.00 uur

Hoe minder er gezegd wordt over de vernedering van Ferrari, hoe beter - natuurlijk kan het gebeuren dat beide auto's het niet redden, maar het niet kwalificeren is de tweede keer in drie races voor Sebastian Vettel. Dat is absoluut onacceptabel, gezien de bronnen, faciliteiten, budgetten, bonussen en het veto van Ferrari. Maurizio Arrivabene, eerder dit jaar weggestuurd, zal grijnzend toekijken...

16.00 uur

Start van de interviews na de kwalificatie en ik pak de Toro Rosso's, Red Bull (alleen Pierre Gasly, want Max zit in de FIA persconferentie), McLaren's en Mercedes - bij laatstgenoemde stel ik mijn vragen over de legende.

Terwijl ik wacht op de Red Bulls spot ik Helmut Marko, dus ik laat hem mijn foto's van de tentoonstelling van Porsches 50ste verjaardag van de 917 zien die ik op woensdag genomen heb, inclusief die van de 'White Giant' waarin hij in 1971 Le Mans won. Hij roept me naar zijn kantoor en laat me een enorm gedetailleerd olieschilderij zien van een garageomgeving uit die race, nageschilderd van een foto uit die periode. Toevallig had Helmut het schilderij vanochtend gekocht.

19.00 uur

Vertrek vanaf het circuit richting Heidelberg, waar McLaren voor zo'n 20 man een media-diner organiseert. Na het parkeren vraag ik de weg in de lokale Starbucks - en mij wordt verteld dat ik 'moet blijven lopen'.

"Welke richting?"

"Ik weet het niet..." Echt.

Het diner - Argentijnse entrecote met gebakken aardappels en salade, gevolgd door Dame Blanche-ijs - is in ieder geval heerlijk, met geweldig gezelschap en veel lol aan onze tafel. Dank Tim, Charlotte en Martyn!

0.00 uur

Ik ga naar de parkeerplaats en vertrek naar het hotel, zo'n 30 minuten rijden. Ik pak alvast wat in voordat ik zondag vroeg uitcheck en ga slapen, ondanks de vochtigheid.