Exclusief: Rinus VeeKay blikt terug op zeer geslaagd IndyCar-debuut

Het is nog maar kort geleden dat de nieuwe Nederlandse autosportheld Rinus ‘VeeKay’ van Kalmthout samen met zijn concurrenten het seizoen-2020 afsloot. In een exclusief gesprek met GPToday.net blikt VeeKay terug op zijn eerste jaar op het hoogste niveau.

Na het winnen van de Indy Pro 2000-titel van 2018 en het scoren van tweede plaatsen in de USF2000 (2017) en de Indy Lights (2019) kreeg VeeKay na twee indrukwekkende testsessies met dank aan Ed Carpenter Racing de kans om zijn debuut in de IndyCar Series te maken, de Formule 1 van de Verenigde Staten.

Het debuutseizoen bleek een zeer succesvolle – VeeKay scoorde een poleposition, reed zijn ECR-bolide naar een knappe derde plek en kwalificeerde zich als vierde voor de legendarische Indianapolis 500. Dat laatste was zeer bijzonder: nog nooit in de 104-edities tellende geschiedenis van de beruchte wedstrijd wist een tiener (VeeKay was op dat moment nog negentien jaar oud) zich bij de beste vier te plaatsen.

VeeKay is trots op zijn resultaten. “Mijn kwalificatieoptreden voor de ‘500’ was een prachtig hoogtepunt. Miljoenen mensen kijken er naar”, refereert de jonge Nederlander aan de wereldwijde status van het evenement. “Er komt een hoop extra druk bij kijken.”

Waar het seizoen eindigde met een titel, daar begon het niet eenvoudig. Tijdens zijn debuutweekend op de Texas Motor Speedway maakte de jongeling twee fouten. “Dat was mentaal een harde klap”, blikt VeeKay terug. “Je gevoel terugvinden is belangrijk, om je gedachten op orde te krijgen.” De in Hoofddorp geboren coureur slaagde met vlag en wimpel: hij reed in het tweede raceweekend naar een vijfde stek en leek een week later zelfs op weg naar het podium. Op de short oval van Iowa werd hij echter getorpedeerd door Colton Herta.

“Waar de uitvalbeurt op Texas pijn deed, daar voelde ik me minder slecht na de nulscore op Iowa. Natuurlijk, een podium glipte door mijn vingers, maar ik wist dat ik een megarace had gereden en uitviel buiten mijn eigen schuld. De druk was wel een beetje van mijn schouders gevallen na het goede resultaat in de tweede race van het jaar, op de Road Course van de Indianapolis Motor Speedway. De teleurstelling na Texas was zoals gezegd groot, maar ik bleef positief. Nadien verliep mijn seizoen heel goed.”

Wat heet: VeeKay noteerde uiteindelijk vijf toptienfinishes, een prima prestatie voor een nieuwkomer die rijdt voor een team dat normaliter in de middenmoot bivakkeert. Dankzij zijn prestaties won de Nederlander de prestigieuze Rookie of the Year-titel en mocht hij zich tot beste debutant van het IndyCar-seizoen 2020 kronen.

“Daar hecht ik uiteraard veel waarde aan”, klinkt VeeKay tevreden. “Veel IndyCar-kampioenen hebben in hun debuutseizoen de ROTY-titel gewonnen, dus ik schaar me in een bijzonder rijtje. Bovendien was de tegenstand niet mals: Oliver Askew werd in verschillende opstapklassen kampioen en Alex Palou was een grote man in de zeer competitieve Super Formula-klasse.”

Genieten deed VeeKay van het racen in de robuuste IndyCar-bolide, die in tegenstelling tot de Formule 1 géén gebruik maakt van stuurbekrachtiging. Mede daarom stond de jongeling dagelijks in de sportschool met zijn trainer, Raun. De wedstrijden werden zoals gebruikelijk afgewerkt op een mix van stratencircuits, permanente banen en ovals.

“Eén van mijn absolute favorieten van de kalender is het circuit van Road America, waarop ik in de opleidingsklassen ook altijd goed voor de dag kwam. Maar uiteindelijk heb ik het meeste genoten van het laatste circuit, de stratenbaan in St. Petersburg. Je krijgt een enorme kick van de snelheid de je bereikt op de straten, en het feit dat die muren wel héél snel op je afkomen!”

Al met al een succesverhaal, is er dan niets wat beter kan? De pitstops van Ed Carpenter Racing leken op het oog niet altijd geheel vlekkeloos te verlopen. “Het is een punt waaraan we werken, ik heb er alle vertrouwen in dat we de stijgende lijn vast kunnen houden. Zeker in de laatste race waren de pitstops van onze kant goed te noemen en dat is niet vreemd, want de crew traint daar elke dag voor. Volgend jaar komen we nog sterker voor de dag!”, besluit VeeKay strijdlustig.

Met medewerking van René Oudman