Historie: Hamiltons carrière onder de loep: strijd der Britse kampioenen (2010) (7/7)

In de Formule 1 wint de combinatie en niet het individu. Coureurs van andere renstallen met elkaar vergelijken is onbegonnen werk. Het mondt vaak uit in speculatie op basis van ranglijstjes. De meest betrouwbare graadmeter is de strijd tussen teamgenoten. Coureurs worden vaak afgezet tegen hun stalgenoten om te bepalen hoe goed ze zijn. In deel zeven van deze saga nemen we Lewis Hamiltons laatste teamgenoot bij McLaren onder de loep: Jenson Button. 

DEEL 1: WAT GOED IS, KOMT SNEL
DEEL 2: DE GROTE DOORBRAAK
DEEL 3: DE SECONDANT DIE IN HET HOOFD KROOP VAN ALONSO
DEEL 4: VAN ROOKIE TOT BIJNA WERELDKAMPIOEN
DEEL 5: VAN HERO TOT ZERO
DEEL 6: EEN TEAMMAATJE TE GROOT 

2010: EEN NIEUWE UITDAGING
In 2010 kreeg Lewis Hamilton regerend kampioen Jenson Button als nieuwe teamgenoot. Samen vormden ze de ijzersterkste line-up sinds decennia. De laatste keer dat twee kampioenen voor de Britse renstal uitkwamen, was in 1989 met Ayrton Senna en Alain Prost. Die strijd escaleerde, maar teambaas Martin Whitmarsh was niet bang voor herhaling van zo’n scenario. Hamilton en Button voorzagen ook geen problemen en keken erg uit om tegen elkaar te racen. PR-praat of niet, het was afwachten hoe deze rivaliteit zou ontvouwen en wie zich de beste mocht noemen.

Velen schreven de wereldtitel van Button toe aan de dominante Brawn GP en niet aan zijn kwaliteiten. Bij McLaren kon de titelverdediger het tegendeel bewijzen in een rechtstreeks gevecht met Hamilton.

Button was goed op weg in het begin van het seizoen. Na de eerste vier Grands Prix leidde hij het rijderskampioenschap met elf punten voorsprong op Hamilton en Ferrari-coureur Fernando Alonso. De titelverdediger steeg boven iedereen uit dankzij zijn twee zeges in China en Australië, terwijl Hamilton met lege handen stond. De McLaren-protogé was blij voor Button, maar hoopte dat het kwartje snel zijn kant op zou vallen.

Toen het F1-circus neerstreek in Europa was er nog geen echte topfavoriet voor de wereldtitel aan te wijzen. Maar de snelheid van Red Bull was iets om in de gaten houden. Niks voor niks scoorde de Oostenrijkse formatie vier poles uit evenveel races. Op de zondag werd die goede uitgangspositie pas één keer verzilverd. Het was een kwestie van tijd dat Red Bull meer zeges zou scoren.

Het Europese seizoen startte traditiegetrouw in Spanje. Voor veel teams het moment om veel nieuwe updates op de wagens te monteren. McLaren hoopte daarmee de concurrentie voor te blijven. Maar het liep anders. In Catalunya viel Hamilton uit met een klapband en Button kwam niet verder dan een vijfde positie. In Monaco was het resultaat voor McLaren precies hetzelfde. Dit keer was Button degene die de finish niet haalde en Hamilton die op plek vijf eindigde. Deze resultaten zorgden dat Red Bull-coureur Mark Webber de leiding in de rangschikking overnam.

De Grand Prix daarna was in Turkije. Daar ontstond het eerste conflict tussen Hamilton en Button. Nadat Vettel en Webber elkaar van de baan aftikten, lagen de McLarens plotseling aan kop met Hamilton voorop en Button daarachter. Hamilton kreeg te horen dat beide wagens benzine moesten sparen en vroeg of Button hem nog ging inhalen. “Nee", zei de teamleiding aan de pitmuur. Toch zette Button een aanval in en pakte de koppositie. Maar niet voor lang. Hamilton heroverde de leiding met een gewaagde inhaalactie in de eerste bocht en stond die niet meer af. Hamilton was niet blij over wat er gebeurde op de baan en ging verhaal halen bij zijn teamgenoot. Het gesprek liep bijna uit tot een slaande ruzie. vertelde Button later in zijn biografie. McLaren zei in een statement dat de hele situatie was ontstaan door een misverstand.

Tussen de Europese races door werd een overzeese trip gemaakt voor de Grand Prix van Canada. Daar behield Hamilton de goede vorm en pakte zijn eerste poleposition van het seizoen. Op de zondag maakte de coureur uit Stevenage het karwei af. Button maakte het feest voor McLaren compleet door als tweede te finishen. Doordat Mark Webber niet verder kwam dan de vijfde plek, stond Hamilton voor het eerst bovenaan in de stand.

De drie races daarna pakte Hamilton twee keer een tweede plaats – waaronder zijn thuisrace - en een derde plaats. Door deze prestaties verstevigde hij zijn eerste plaats in de rangschikking. Button moest in deze fase van het seizoen zijn meerdere erkennen in zijn teamgenoot, maar pakte toch belangrijke punten voor het team. Hamilton wilde zichzelf en McLaren niet in de favoriete rol plaatsen ondanks de recente successen. 

Het Europese seizoen eindigde in Hongarije, België en Italië. Ondanks een zege in België zag Hamilton zijn voorsprong in het kampioenschap snel teruglopen door een fout in Italië en een uitvalbeurt in Hongarije. Button kon niet profiteren van de malaise bij zijn teamgenoot. Doordat beide McLaren-rijders punten lieten liggen, heroverde Webber de koppositie in het kampioenschap. Ook waren er twee andere coureurs die een opmars maakte naar de top van het klassement: Alonso en Red Bull-pupil Vettel.

Het einde van een spannend seizoen kwam langzaam in zicht. Bij Grands Prix in Azië (Singapore, Japan en Zuid-Korea) verloren Button en Hamilton steeds meer terrein. Alonso en Vettel verdeelden de overwinningen, terwijl Webber twee podiumplekjes opvulde. Alleen in Zuid-Korea kon Button nog een tweede plek behalen voor McLaren, maar dat was niet meer voldoende om voor de tweede maal wereldkampioen te worden. De Brit moest de titel overlaten aan zijn teamgenoot, Webber, Alonso of Vettel.

Hamilton bleef in de strijd, maar had in Brazilië wel een overwinning nodig om een grote kans te behouden op de titel. Dat gebeurde niet. Vettel was in bloedvorm en won de race in Interlagos. Webber zorgde door de tweede plek voor een dubbelslag voor Red Bull en Alonso finishte voor Hamilton op de derde plek. De Brit had na deze uitslag een wonder nodig in de slotrace om zich te kronen als kampioen.

De race in Abu Dhabi beloofde een knotsgek slot van nog een knotsgekker seizoen te worden. Alonso en Webber hadden de beste papieren, maar alles ging tegen de verwachtingen in. Vettel won de race, terwijl  Alonso en Webber niet verder kwamen dan plaats zeven en acht. Daardoor pakte Vettel op het allerlaatste moment de leiding in het klassement en werd de jongste wereldkampioen ooit. Hamilton sloot het seizoen af met een tweede plaats in de race en een vierde plek in de eindstand. De uitvalbeurten op het einde door pech en een fout waren achteraf gezien funest in de strijd voor de titel. Hamilton won wel de interne strijd bij McLaren, al was het gat op zondag niet zo groot als op de zaterdag.

Tussen de McLaren-coureurs was nog steeds een goede verstandhouding. Hamilton was tevreden met Button als teamgenoot. Hij vond hem van grote toegevoegde waarde voor het team in de jacht naar overwinningen en titels. Button zelf voelde zich thuis bij de renstal en hoopte dat Hamilton niet naar een ander team zou vertrekken als de prestaties. Wederzijds respect op en naast de baan.

Hamilton verus Button in 2010:
- Kwalificatieduel: 14-5
- Aantal poles: 1-0
- Gemiddelde startpositie was 4,8-7. 
- Aantal gewonnen races: 3-2 
- Overige podia: 6-5
- Snelste rondes: 5-1
- Raceduel: 12-7
- DNF: 4-2

Het seizoen 2011 en 2012 worden binnenkort gepubliceerd.
 

hupholland

Posts: 8.473

ah, dus de betrouwbaarheidsproblemen waren Vettel zn schuld? Bewijs: Webber had ze niet. De ene keer rijdt Vettel zn bogie kapot, vervolgens zn remmen (al in de eerste helft van de race), dan onderstuurt Hamilton tegen Vettel zn achterband en vervolgens blaast ie zn hele motor nog eens op in Kore... [Lees verder]

• 3
• 7 maa 2021 - 13:07

Alle 17 comments ▼