King Hiro - Cultheld met cassettebandjes

Cultheld met cassettebandjes is de titel van deze reportage over een zeer aparte verschijning binnen de Amerikaanse autosportwereld. In eerste instantie zul je denken bij een cultheld met cassettebandjes aan een Edwin Evers, Jeroen van Inkel of Erik de Zwart. Deze piraten begonnen op hun zolderkamertje met het illegaal uitzenden van muziek die ze hadden opgenomen op cassettebandjes. Niets is minder waar. GPToday.net neemt jullie mee naar de man die Japan introduceerde in de Verenigde Staten, de man die een brug was tussen de technologie uit Japan en de rednecks. Hiroyuki Matsushita, overigens geen familie van... en toch weer wel. 

Panasonic

Hiro is erfgenaam van de multinational Panasonic en heeft hierdoor een relatief makkelijke instap naar de autosport gehad. Alhoewel zijn familie niet stond te springen om hun zoon in een racende auto te zien, was het uiteindelijk zijn vader, Masaharu Matsushita, die er goedkeuring voor gaf. Het zou voor de familie Matsushita namelijk goede reclame voor het familiebedrijf kunnen betekenen als hun Hiro met Panasonic de wereld over kon trekken. 

De Japanse familie besloot de loopbaan van Hiro financieel te steunen en men richtte in hun geboortestad Nishinomiya Panasonic Racing op. Het team was een volledige zusteronderneming van het grote Panasonic concern. 

Daarnaast timmerde Hiro ook nog aan de weg op de Konan University. Het mocht duidelijk zijn dat racen veel geld zou kosten, maar Masaharu wilde daarnaast dat Hiro ook op maatschappelijk vlak kon terugvallen op een opleiding, mits zijn loopbaan in de racerij op niets zou uitlopen. 

De stap naar de Verenigde Staten

De oudere lezers onder ons weten het misschien nog wel. Eens in de twee weken kwamen Jeroen van der Ploeg en Rick Bolt ons vermaken met de PPG IndyCar-series op Eurosport. In een later stadium werd dit overgenomen door mijn goede vriend Bert 'brandvrije broekzak' Devies. 

Voor deze tijd timmerde Hiro aan de weg op twee wielen in zijn geboorteland Japan. Al snel besloot hij dat het leven van een coureur meer zin had op vier wielen, zeker nadat hij enkele malen met zijn stuitje op het asfalt terecht kwam. Na een moeizame loopbaan in Japan kwam Hiro eind jaren '80 naar de Verenigde Staten om daar deel te nemen aan het Formule Atlantic kampioenschap. Dit deed hij met zijn eigen team Panasonic Racing. 

Hiervoor had Hiro al meegedaan aan de 24 uur van Daytona en behaalde hij in zijn klasse een zeer respectabele tweede plaats. Enkele weken later op Sebring werd zijn kunde onderschreven en behaalde hij in de Camel Lights met Jim Downing opnieuw een podium, de coureurs eindigde als derde. 

PPG IndyCar Series

Paul Page en Derek Daly waren begin jaren '90 verbonden bij ABC als commentator en met de komst van Hiro was het alsof er een bijzondere soort panda in het Ouwehands Dierenpark aankwam. Hiro was de eerste Japanner die de overstap maakte van het land van de rijzende zon naar de omgeving van Indianapolis. Toen hij in 1990 in Long Beach met een goed gevulde zak geld aan de start kwam voor Dick Simon Racing, stortte de media zich op de gebrekkig Engels sprekende Japanner. 

Enkele weken later was er de vuurdoop op Indianapolis. In een Lola T89/00 met Cosworth motor wist Hiro zich niet te kwalificeren voor de Indianapolis 500. Misschien maar goed ook, want vanaf moment nummer 1 was het duidelijk dat Hiro een rijdende chicane zou zijn. Wij als Nederlanders willen natuurlijk niet weten wat er zou gebeuren als Hiro tijdens die voor Nederlanders speciale race eventjes niet in de spiegels had gekeken als de Domino's Pizza-auto van Arie voorbij was gekomen. 

Als eerste Japanner op Indianapolis

Precies 364 dagen later wist Hiro zich wel te kwalificeren voor de Indianapolis 500. Als eerste Japanner legde hij een basis waar later coureurs als Tora Takagi en Takuma Sato overheen zouden rijden. Voor Dick Simon Racing kwalificeerde hij zich op een 24e plaats en zou hij uiteindelijk als 16e finishen op 51 ronden achterstand. Maar, Hiro reed als eerste Japanner de 500 en werd ook gewoon geklasseerd. 

De Japanse coureur wist zelf ook wel dat overwinningen op het hoogste niveau in de Verenigde Staten er niet in zouden zitten, dus besloot hij te investeren in chassis-bouwer Swift. Tevens had hij aandelen in verschillende bedrijven en begon hij zich op grote schaal te specialiseren in de aan en verkoop van huizen. Alle bedrijven samen werden overkoepeld door zijn moederbedrijf Matsushita International Corp. 

(Fuc)King Hiro

De bijna van Hiro Matsushita, die overigens door Derek Daly altijd Matsjoesta genoemd werd (nee, geen Russische oliecharg), komt uit een moment met Emerson Fittipaldi. Hiro, die voor de zoveelste keer in de weg reed, werd door Fittipaldi eigenlijk uitgescholden voor 'fucking Hiro'. Doordat het team van Penske gebruik maakte van het destijds revolutionaire VOX-systeem, viel bij het begin van de audio toon het eerste gedeelte van het woord weg. Kijkers thuis hoorde via de boordradio "King Hiro", maar kwamen er pas veel later achter dat Emmo fucking Hiro tegen zijn monteurs riep. De bijnaam "King Hiro" werd vanaf dat moment geboren. 

beerkuh

Posts: 3.536

Whahaha dat klopt ik kan het me nog herinneren! Zeldzaam

• 2
• 25 apr 2022 - 20:57

Alle 6 comments ▼