Terug naar 2013: de vierde en laatste wereldtitel van Sebastian Vettel

Het lijkt nog niet eens zo lang geleden, het jaar 2013. Toch zijn er in de tussentijd reeds acht jaren voorbijgekomen – en het negende zit er ook al bijna op. In 2013 traden Koningin Beatrix en paus Benedictus XVI af, overleed Nelson Mandela en werd Sebastian Vettel voor de vierde en laatste keer wereldkampioen in de Formule 1.

Dat laatste is iets wat we inmiddels met zekerheid kunnen stellen: Vettel stopt namelijk met racen in de koningsklasse en de wereldtitel van dit seizoen is reeds vergeven. De teller zal voor de Duitse Aston Martin-coureur dus tot in de eeuwigheid op vier stuks blijven staan. Gezien zijn recentelijke prestaties niet vreemd: Vettel speelt al jaren geen rol van betekenis in de titelstrijd. Toch, voor hypothetische tijdreizigers zou het een bijzonder aparte gewaarwording zijn.

Want Vettel, dát was de coureur die alle records van Michael Schumacher aan diggelen zou rijden – niet Lewis Hamilton, die reed zijn McLarens toch te vaak aan gort. Vettel werd wereldkampioen op z’n 23^ste, deed het trucje op zijn 24^ste en 25^ste over en had op 26-jarige leeftijd al vier wereldtitels beet. Vier – evenveel als Alain Prost, maar eentje minder dan Juan Manuel Fangio en slechts drie minder dan Schumacher. Met het vooruitzicht dat Vettel nog minstens tien jaar kon racen, zouden er geheid nog een paar wereldkampioenschapstitels volgen.

Kastanjes

Het is de winter van 2012-13. Nederland staat nog na te trillen van het Project X-feestje in Haren, Felix Baumgartner is zojuist vanaf 39 kilometer hoogte vanuit de stratosfeer in een astronautenpak naar beneden gesprongen en met Giedo van der Garde heeft ons kikkerlandje – na zes jaar – zowaar weer een Formule 1-coureur in de gelederen. Regerend kampioen in de koningsklasse is Vettel, die zijn derde titel met pijn en moeite uit het vuur heeft weten te slepen.

Voor het seizoen 2013 wordt er gehoopt op een even spannend tafereel als in het voorgaande jaar, toen zeven verschillende coureurs in dienst van vijf verschillende teams de eerste zeven Grands Prix op hun naam schreven – een unicum. Dat Kimi Räikkönen en Lotus er op het einde van het jaar nog een totaal van respectievelijk acht en zes van maakten, gaf die statistiek enkel meer cachet.

Verwacht wordt een sterk McLaren, dat ondanks het vertrek van Hamilton in de persoon van Sérgio Pérez het grote supertalent voor Ferrari’s neus heeft weggelokt en in Jenson Button een puike teamleider denkt te hebben. Lotus blijft de outsider, met Räikkönen en de onberekenbare Romain Grosjean. Vettel en Mark Webber zijn favoriet in hun Red Bulls, Fernando Alonso en zijn schildknaapje Felipe Massa moeten voor Ferrari de kastanjes uit het vuur slepen. Dat Mercedes, met naast Hamilton diens kartmakker Nico Rosberg, een stap voorwaarts heeft gezet lijkt gezien testtijden duidelijk.

Bandenrel

Bij de seizoensopener in Melbourne verkijkt alles en iedereen zich op de bandentemperaturen, waardoor Räikkönen als lachende zevende met de overwinning aan de haal gaat – nadat nota bene Adrian Sutil in de Force India, zij het op een alternatieve strategie, rondenlang aan de leiding heeft gereden. Vettel herstelt de orde met een zege in Maleisië, waarop Alonso een Chinese victorie boekt. Als Vettel en Alonso respectievelijk de Bahreinse en Spaanse zeges verdelen, lijkt het duidelijk wie om de titel strijden.

Tot er een grote bandenrel ontstaat. Mercedes, in de kwalificaties loeisterk maar in de races niets meer dan een kreupele middenmoter, mag na de Spaanse Grand Prix zomaar met actuele Pirelli-banden testen. Het ergste: niemand, behalve de Mercedes-coureurs en een handjevol engineers, weet ervan. Als Mercedes vervolgens naast pole voor de Grand Prix van Monaco ook het prestigieuze evenement in het prinsdom dankzij Rosberg wínt, is de beer los.

De tegenstanders willen opheldering – niet in de laatste plaats Red Bull en Ferrari, die vrezen hun opgedane voorsprong als sneeuw voor de zon te zien verdwijnen. Terwijl Mercedes vrolijk verder gaat met poles verzamelen – acht stuks in negen races – wint Rosberg een tweede race en staat ook Hamilton eens op het hoogste treetje. Tegelijkertijd worden de spanningen tussen Pirelli en de rest van de Formule 1-wereld op scherp gezet als de ene na de andere band het tijdens de Britse Grand Prix begeeft, met enkele spectaculaire klapbanden als gevolg.

Ommekeer

Het nijpt Pirelli een sterkere compound te ontwerpen en de FIA om strengere voorschriften door te voeren. Want de teams gaan – het verbaast u niets, het verwondert u slechts – eveneens niet vrijuit. De klapbandenparade van Silverstone blijkt namelijk mede mogelijk gemaakt door engineers die het gaatje opzoeken – of beter gezegd, het ventiel. Meerdere wagens rijden gedurende die race ver onder de voorgeschreven minimumdruk.

Waar Mercedes sinds de stiekeme Pirelli-test stappen voorwaarts zette, loopt het team achter de feiten aan als het de midjaarse Young Driver-test mist – als vergelding op hun eerdere overtreding. Andere teams krijgen wél de mogelijkheid om het jongerijders-evenement als vermomming te misbruiken om Pirelli’s nieuwe compound te testen en Red Bull blijkt daarin het handigst. Zo handig zelfs, dat het wereldkampioenschap een nieuwe draai krijgt.

Of zeg gerust: een gigantische ommekeer. Vettel en Red Bull zijn plotsklaps onverslaanbaar. Na de zomerstop staan er negen Grands Prix op het programma en Vettel wint ze alle negen. Acht van de negen poles zijn voor Red Bull Racing – Webber weet zich tweemaal met een neuslengte voor zijn Duitse teammaat te plaatsen – en in de wedstrijden komt niemand meer aan de pace van de stierensquad. Het gedwongen ingrijpen van de FIA heeft ertoe geleid dat het WK doodbloedt.

Nummer vier

De gehele Formule 1-wereld spreekt er schande van, op een handvol mensen na – waaronder uiteraard Vettel en diens teambaas Christian Horner. In ijltempo raast Vettel op diverse records af, waarbij hij er eentje evenaart en eentje breekt. Het recordaantal van dertien Grand Prix-overwinningen, gezet door Schumacher in 2004 (wat mogelijk kan worden verbroken door Max Verstappen, dit jaar) wordt geëvenaard en met negen opeenvolgende zeges zet Vettel een recordreeks.

Na dominante optredens op Spa-Francorchamps, in Monza en de straten van Singapore is het niet langer de vraag of, maar wanneer Vettel zijn vierde kampioenschapskroon mag laten bijschrijven. Na een Koreaanse zege en een geniale strategische truc in Suzuka – waar Grosjean en Lotus, in het najaar van 2013 bijzonder sterk – het nakijken hebben, staat Vettel in de zestiende van negentien wedstrijden op matchpoint.

Op het Buddh International Circuit nabij Delhi in India doet Vettel precies hetgeen wat de tegenstand liever nog eventjes uitgesteld had zien worden: hij grijpt met overmacht de wereldtitel. Op zaterdag is de Duitse recordjager tijdens Q3 liefst zeven tienden van een seconde sneller dan nummer twee Rosberg, om het hele zootje op zondag naar huis te rijden. Met een voorsprong van een halve minuut (“Ik probeerde het materiaal te ontzien”) sjeest Vettel moeiteloos naar nummer vier.

Nooit weer

Waar iedereen een vijfde, misschien wel een zesde of een zevende titel verwacht, daar loopt Red Bull Racing bij de introductie van de V6-turbohybrides dankzij motorleverancier Renault hopeloos achter de feiten aan. Vettel komt in 2014 als regerend viervoudig wereldkampioen tot geen enkele overwinning, de eerste keer sinds 2005 dat hij gedurende zijn raceseizoen niets wint en de eerste keer sinds 1998 dat de wereldkampioen (destijds Jacques Villeneuve) het jaar overwinningloos afsluit.

Als Vettel naar Ferrari verkast lijkt er iets in het vat te zitten. Zijn tweede race in dienst van de Scuderia wordt afgesloten met een overwinning, in diens eerste jaar wint hij driemaal – evenveel als Schumacher in zijn eerste Ferrari-seizoen deed. Na een mager 2016 – geen zeges – moet in 2017 de grote titelaanval komen, maar die loopt halverwege het seizoen stuk wegens een combinatie van mechanische pech en strategische fouten. Ook in 2018 moet Vettel, na aanvankelijk ijzersterk te zijn begonnen, zijn meerdere erkennen in Hamilton.

Vettel boekt zijn – tot dusver, want je weet maar nooit wat er in Mexico, Brazilië of Abu Dhabi nog kan gebeuren – laatste zege in de straten van Singapore, waar toenmalig teammaat Charles Leclerc in 2019 gefrustreerd moet toezien hoe zijn conculega het voordeel van een undercut krijgt. Gedurende zijn laatste seizoen in de Formule 1 is Vettel nog niet verder gekomen dan twee zesde plaatsen.

OrangeArrows

Posts: 3.059

Laatste seizoen dat het geluid er nog toe deed

• 7
• 27 okt 2022 - 16:43

Alle 7 comments ▼