Netflix toont eerste beelden nieuwe Senna-serie

Het gaat ook meer om de drama dan om de races in dit soort producties. Iedereen kent de races of kan ze terugkijken. Het leven, de personen, relaties, karakterontwikkeling (met een beetje geluk) is meer waar dit over gaat.

Rusch ging over twee rivalen, totaal verschillend, die eigenlijk ook niet zonder elkaar konden. Met toevallig ditmaal de F1 of racen als de rode draad.

dat begrijp ik uiteraard. Ik bedoel te zeggen ik erger me dan altijd een beetje aan de race scenes die nooit echt goed tot hun recht komen. Dat krijgen ze niet voor elkaar.

Zeg dat dan :)

Ze filmen helaas niet op 300km/u en dat zie je altijd. Maar zet anders gewoon je zonnebril op als je het gaat kijken. Als je minder ziet hoef je je ook minder te ergeren.

Ik heb de film RUSH gezien. De scene op Fuji ben ik letterlijk en figuurlijk uit mijn stoel geblazen vol adrealine, emoties. Dat geluid van dat terug schakelen, flitsende beelden, de muziek, het drama. Ik heb de echte race terug gezien, maar was toch een stukje minder spectaculair. 😉
Volgens is dat ook de bedoeling dat je wordt meegesleept.

ik vind gewoon dat ze moeten filmen met 300+ km/u
als er dan wat mis gaat dan heb je tenminste realistische crashes :)

Kijk naar al die waardeloze muziekfilms - en hoe het in de pers wordt gebracht. Voeg daar de naam Netflix bij en je weet al hoe laat het is.
Er bestaan overigens al twee documentaires over Senna. De zwaar overschatte 'Senna' uit 2010 - een kritiekloze platte optocht van bij elkaar geknipte successen, en de veel betere 'Senna: The right to win' uit 2004 (die je ook op youtube kunt bekijken) en waarin tenminste nog iemand als Alain Prost aan het woord komt (die het verhaal van een beetje nuance en context voorziet).

@Regenrace,
Senna 2010, vond ik vooral qua beelden prachtig natuurlijk. Die over de top verheerlijking had ik verder ook niet zoveel mee. Inderdaad The right to win' uit 2004 wordt ook vanuit zijn grootste concurrent z'n oogpunt belicht.

@Regenrace, geen idee of dit klopt, maar jouw reactie lezende krijg ik de indruk dat je alleen de tv/bioscoop versie van Senna hebt gezien. Heb je ooit de volledige versie van 3+ uur gezien? Daarin komt namelijk ook Prost uitgebreid aan het woord en is er veel meer nuance. Zo komt ook de beroemde clash met Stewart voorbij en hoe de befaamde quote van Senna die daaruit volgde (if you no longer go for a gap...) tot op de dag van vandaag door velen verkeerd wordt geïnterpreteerd en gebruikt.

Desalniettemin blijft het wel een documentaire over het leven van Senna en dan in het specifiek hoe hij 'in de wedstrijd' zat. Dat deze docu dus wat eenzijdig is, is ook gewoon de bedoeling. Een ieder die deze docu als de heilige waarheid aanneemt, mag in dat geval wel wat lesjes kritisch kijken en denken ondergaan.

Ze vallen altijd vies tegen idd. Dat gebeuren van Brad Pitt zal ook wel een flop worden.

Om te begrijpen hoe Prost zich opstelde ten opzichte van Senna is het belangrijk Prost's voorgeschiedenis te begrijpen, met name zijn twee seizoenen met René Arnoux bij Renault.

Toen die laatste in 1983 koos voor Ferrari, kreeg Prost van alles de schuld: niet alleen dat Arnoux vertrok, maar dat de prestaties van Renault ook minder werden vanaf dat moment, omdat er gekozen was voor een niet zo imponerende Amerikaanse coureur in een Franse auto! En dan heb ik het niet over fans (F1 was destijds niet de wereldsport die het nu is), maar over Renault-personeel zelf: Prost werd direct na de laatste race door Renault ontslagen en later heeft Renault-personeel Prost's auto in de fik gestoken. Allemaal omdat ze ervan overtuigd waren dat Prost een verrader was van landgenoten, vaderland en 'nationaal team'.

Dus, als je met die achtergrond relatief rustige jaren kent met Lauda, Rosberg en Johansson als teamgenoten en plots komt Senna, waardoor niet alleen de rivaliteit maar ook de persoonlijke spanning plots weer toeneemt, dan is er sprake van deja vú (een herhaling van gebeurtenissen, zo lijkt). En behandel je de situatie met als doel dat je zelf niet weer in zo'n onderbedolven positie terecht komt.

Dus Prost heeft wel degelijk vanaf dat moment het spelletje erg koel en politiek gespeeld, door bijvoorbeeld te eisen dat Senna nooit meer teamgenoot kon worden. Bovendien koos hij vanaf dat moment nog uitsluitend voor projecten waarvan hij dacht dat hij ermee kon winnen: daarom kreeg hij snel genoeg van Ferrari, had hij geen zin in Ligier-Renault en sloeg hij uiteindelijk (twee weken voor aanvang van het seizoen 1994) het aanbod van McLaren-Peugeot af ondanks uitvoerige testen. Het is daarom frappant dat hij wel koos voor ogenschijnlijk kansloos project toen hij inmiddels coureur af was, door Ligier uit en op te kopen: de spanning (van atleet zijn, van coureur zijn, of rivaal zijn van Arnoux of Senna) was er inmiddels af.

Met andere woorden: Prost was wel degelijk de boze meneer, maar niet tegen Senna omdat het Senna was, maar meer een overlevingsmechanisme (als sportman), door niet opnieuw in zo'n positie terecht te komen als eerder met Renault.

@Danima,
Het was echter Prost zelf die Ron Dennis adviseerde Senna te nemen voor 1988. Dennis wilde eigenlijk Piquet binnen halen, maar Prost zei dat Senna beter zou zijn voor de lange termijn en voor het team.

Had Prost zijn mond gehouden, dan was Piquet gehaald. Het beste was er toen wel af bij Piquet en Prost zou gemakkelijk de titels aan elkaar geregen hebben in 88, 89, 90 en 91 denk ik.

@Danima,
Overigens volstrekt bizar hoe Renault zich opstelde richting Prost. 1983 was wel degelijk een beter jaar dan 1982, aangezien Prost in 1983 toch wel heel dichtbij de titel was. In 1982 begonnen ze goed, maar waren er simpelweg veel te veel uitvalbeurten om ooit serieus kans te maken op die titel.

Prost was ook gewoon aantoonbaar sneller dan Arnoux. Volgens mij zei Prost toen ook iets van "Renault houdt niet van winnaars".

Ik vond het dan ook wel mooie karma dat na 1983 Renault pas echt achteruit ging en niet meer serieus meedeed om de titel, terwijl Prost bij McLaren natuurlijk uitermate succesvol werd (en ook groeide als coureur, vooral door veel van Lauda te leren).

Dan komen we weer terug op de discussie dat teams dus NIET uitsluitend kijken naar prestaties, in tegenstelling tot fans zoals jij. Niet alles is te meten met resultaten in een politieke wereld. Dat blijft een eeuwige beoordelingsfout door velen hier op dit forum.

Senna werd door Prost geopperd omdat hij zich wilde meten met de besten, maar toen de persoonlijkheden botsten werd het een ander verhaal. Het heeft dus NIET met niveau, prestaties of resultaat te maken. Om die reden wilde Prost niet met Piquet: die kon hij inderdaad wel de baas, alleen Piquet stond bekend als moeilijke en provocerende persoonlijkheid. Senna, op dat moment, leek (als persoon) op een brave, timide persoon.

"Dan komen we weer terug op de discussie dat teams dus NIET uitsluitend kijken naar prestaties, in tegenstelling tot fans zoals jij. Niet alles is te meten met resultaten in een politieke wereld. Dat blijft een eeuwige beoordelingsfout door velen hier op dit forum."

Dat besef ik me uiteraard heus wel. We zien het allemaal door het feit dat Lance Stroll nog steeds dat stoeltje heeft, terwijl de hele wereld ziet dat hij er niet goed genoeg voor is.

Maargoed, dan is de tweede vraag of het handig is geweest hoe Renault het allemaal aangepakt heeft. Het antwoord is natuurlijk Nee. Ironisch genoeg hebben ze er vaker een potje van gemaakt. De enige periode dat het wél goed ging, was met Briatore aan het roer.

Renault staat inderdaad synoniem voor 'er een potje van maken' - dat is welhaast genetisch bepaald, zo lijkt het. Klantenteams gingen sneller dan het fabrieksteam. En organisatorisch hebben ze het sinds 1977 nooit op een rijtje kunnen krijgen.

Renault is -met Ferrari- het meest prominente voorbeeld, dat er meer is in deze sport dan 'snel zijn'. Een goede motor of snelle auto bouwen is niet voldoende, er komt veel meer bij kijken en Renault heeft dat nooit gesnapt.

Het mooie aan Rush was dat eindelijk weer eens F1 voor het voetlicht werd gehaald - dat was al veel te lang niet meer gebeurd. En met nog een goed verhaal ook.
Maar daar is alles wel mee gezegd. Wat me vooral stoorde was dat die tijd bulkte van de markante coureurs, en je ziet er geen een terug in de film. Op een paar minuten Regazzoni na - met vrijwel geen tekst.
Daarnaast bulkte de film van de onnodige blunders die de kenner meteen opvallen. Foute startgrid, een auto die er niet thuishoort, de start is zo ge-edit dat men 6 seconden over van 0 naar 100 doet, een dom blokkeerincident in de pit waar geen hout van klopt, noem maar op. Houterig spel, had ik dat al genoemd?
Typisch een film door een Amerikaan die alles van film weet en niets van F1.
Lauda die tenenkrommend wat promotiewerk deed, vond het zelf ook niet zo geslaagd.

Ik denk niet dat hij nu nog had meegereden, dus dat gemis valt ook wel weer mee.

Het was wel het type wat een hele oranjecamping voor zich zou winnen.