Prost eert Senna met emotionele boodschap

Geboren in 1981 maar ik kijk 'pas' actief F1 sinds Brazilië 1995. Ik kan mij nog wel flarden herinneren van F1 races zoals Monaco 1993 en al die britse vlaggen op Silverstone (Na Nigel's win in 1992?) dus ik heb toen ook wel eens live zitten kijken....en ik herriner mij de ophef van 1 mei 1994 nav de dood van Senna...vóór 1995 had ik mij echter nooit verdiept in de F1 dus dan kan je wel een beetje een race gaan kijken maar ik had geen idee wie wie was etc, ik had toen geen binding met de sport en dus weinig echte herinneringen van vóór 1995. Jammer jammer, liefst had ik achteraf jaren eerder dan 1995 alles goed willen volgen. Van voetbal tussen 1990 en 1995 herinner ik mij nog bijna alles....

Ik volg de F1 vanaf midden jaren 80 en Senna was voor mij de meest spektaculaire coureur, in alle opzichten. Door zijn soms onmogelijke kwalificaties en races. (qua races met uitzonderlijke kwaliteiten is Max minimaal zijn evenknie, alleen Senna was nog wat beter in de kwalificaties naar mijn idee)

Maar naast zijn snelheid op de baan was de man ook 1 van de, of misschien wel de grootste persoonlijkheid in de geschiedenis van de F1 naast de baan. Als je 'm hoorde praten over racen en de F1, prachtig.

Sinds 1985, mijn vader nam me mee naar Zandvoort: ik was getuige van Lauda's laatste zege - Prost en Senna met hem op het podium. Maar meer dan tijders, was ik meer onder de indruk van cool uitziende wagens zoals de aggressieve zwartgouden JPS Lotus of de rood met zwarte Ferrari van die tijd.

Vanaf 1986 werd me alles duidelijker. Prost was de meetlat, Senna één van de uitdagers. Maar meer dan dat: het was McLaren TAG Porsche tegen de Williams-Honda. En ik wilde vooral dat Ferrari het goed deed. Hier komt ook dat idee vandaan, dat het mij (zoals bij voetbal) meer om clubs/teams ging dan om individuele coureurs. En omdat Prost uiteindelijk voor Ferrari uitkwam is dat een reden dat hij bij mij een streepje voor had.

Ik had meer met Prost. Ik ben te vroeg geboren en had daardoor lange tijd (zolang we groeiende waren) een fysieke achterstand op leeftijdsgenoten. Bovendien was ik ook nog vroege leerling, dus ik was al gemiddeld anderhalf jaar jonger dan de rest: om die reden, om met iemand mee te kunnen komen die fysiek verder was dan jezelf, moest je slimmer en soms gewiekster zijn dan die andere. Prost had hetzelfde: als ik het niet op snelheid kan, dan maar op een andere manier - dat slimme, calculerende, poitieke geniepige kon ik altijd waarderen.

Voor Senna was Prost een blinde vlek; daar waar Prost gewoon wilde winnen, wilde Senna voornamelijk Prost verslaan. Het leek soms op oorlog, maar zodra Prost over de finish kwam in Adelaide 1993, was het wederzijdse respect meteen terug tussen beide. Ze waren plots weer mens voor elkaar.

Ik zag ook wel dat Senna uitzonderlijk was, maar ik vond hem soms ook een racepaard met oogkleppen en tunnelvisie. Hij ging pas nadenken toen Prost gestopt was: was hij wel gemotiveerd genoeg om met jonge honden als Häkkinen en Schumacher het gevecht aan te gaan? En dat vergeten mensen vaak: Senna bood goed partij tegen coureurs voor wie hij de nieuwkomer was (Prost, Piquet, in zekere zin Mansell). Maar met jongere racers door wie Senna op zijn beurt uitgedaagd werd had hij aanzienlijk meer moeite: Alesi in 1990, Schumacher in 1992, Häkkinen in 1993. En hij kon ze met een betere auto wel aan, maar hij had moeite met hun persoonlijkheden en instelling.

En tsja, wat/als... ik ben inmiddels oud en wijs genoeg me niet langer bezig te houden met wat/als-vragen. Meer dan wat Senna betekent had, indien hij Imola had overleefd, ben ik meer benieuwd wat Senna zou hebben gedaan na zijn actieve race-carrière: politicus, president van Brazilië? Of, toch weer de rivaliteit aangaan met Prost door een eigen team op te zetten, of zich er bij eentje te voegen zoals Lauda? En een vraag zoals die laatste kkomt allemaal door dat eerste podium: Lauda, Prost en Senna.

Ongelooflijk dat het alweer 30 jaar geleden is. Was toen Senna fan (voor zover ik op die leeftijd fan kon zijn) maar de dood van Ratzenberger een dag eerder heeft altijd meer indruk gemaakt. Was toen natuurlijk ook nog heel jong en toch herinner ik me de beelden alsof het gister was. Zal altijd een heel zwart weekend blijven toen in Imola

Mooi!
Senna is echt de beste ooit daar gaat nooit iemand meer overheen ook niet met 30 titels.

Heb het tragische ongeval (en dat van Roland Ratzenberger) op televisie gezien. Triest, maar helaas.
Ik snap alleen niet dat herdenkingen van dergelijke gebeurtenissen beperkt worden tot op 5 of 10
afgeronde jaartallen. Eigenlijk zou je er elk jaar even bij stil moeten staan, maar dan niet uitgebreid...

30 jaar joh...

Weet nog precies waar ik was, brak van het stappen natuurlijk. Verjaardag van een vriendin. Ik de tv op Formule 1 gezet.

Natuurlijk was ik niet blij dat Senna McLaren had verlaten voor Williams, maar goed.

Dan die crash, dat ene moment dat zn hoofd beweegt: HOOP!

Maar nee. Savonds op Studio Sport wordt bekendgemaakt dat Senna hersendood is verklaard.

Ik wend me tot mijn moeder en vraag haar of dat betekent dat er nog hoop is. Ze schudt helaas nee.

Ik word kotsmisselijk, pijn in de buik, paniek, wanhoop. De enige andere keer in mn leven dat ik dat ervaren heb was toen diezelfde moeder aangaf de pijn van de kanker niet meer kunnen aan te kunnen en euthanasie wilde.

De weken na Senna's dood waren als een roes. Kocht alle sportkranten van Gazetto della Sport tot weet ik veel, liet de uitvaart videotapen etcetera etcetera.

Natuurlijk veel drank en drugs niet te vergeten.

Enfin, daarna ontstond er een verzamelwoede van boeken en video's wat toch wel wat jaartjes heeft geduurd.

Beginnend Internet afgestruind en kwam op de website de Senna Files uit. Daar werd ik eigenlijk alleen maar kwader van.

Dit totdat de roemruchte film uitkwam, 2008 geloof ik, die werd uitgezonden na de GP van Austin volgens mij, waarbij ik begon te janken na 30 seconden en niet meer ben gestopt met janken tot het einde...

Senna was een van mijn helden en die was dood, kostte me maar 14 jaar om dat te verwerken.

Zoals Snork al stelde: Senna was F1, op en naast de baan. Daarbuiten een weldoener. Een Johan Cruyff op 4 wielen.

Dat is elk jaar op 1 mei waar ik aan denk.

Senna Sempre

Svp mijn post ont fil teren, daar zit geen scheldwoord in 👍

Heb hem zien rijden in '88 en '89 op Spa Francorchamps. In '89 in de regen met dat karakteristieke getrap op het gaspedaal in Rivage. Later heb ik mijn vrouw ontmoet in Rio de Janeiro, en zij wist mij te vertellen dat zij hem had ontmoet tijdens de GP in Rio toen zij in '87 Camel sigaretten promoten. Heeft zijn rug nog ingesmeerd met zonnebrandcrème ivm de hitte aldaar. Foto van hun beide staat bij ons ongelijst

Volg Formule 1 sinds de begin 70 jaren Ik heb er velen zien igaan en komen ....helaas. Senna is een van die figuren die met mijn leven lang bij zou blijven.