Ayrton Senna Special: Extra 2: Gérard Ducarouge - Ontwerper van Ayrtons winnende Lotus (1986)

Gérard Ducarouge was de ontwerper van alle Lotus-Grand Prix-auto's waar Ayrton in gereden heeft. Ducarouge werd geboren op 3 oktober 1941 in Paray-Le-Monial, Saône-et-Loire, Frankrijk. De engineer en designer overleed op 19 febuari 2015 in zijn woonplaats Neuilly-sur-Seine in Frankrijk. Ducarouge volgde de opleiding tot Aerodynamica-specialist op het École Nationale Technique d'Aéronautique. Hierna kwam hij in dienst bij Nord Aviation waar hij vanaf 1964 werkte aan verschillende projecten. Ducarouge was een bekende naam in de Formule 1-wereld. Vanaf 1965 begon hij als technisch ingenieur voor Matra te werken. Na verloop van tijd won hij met de Matra MS10 en de Matra MS80 het wereldkampioenschap Formule 1 met Jackie Stewart. Tussen 1972 en 1974 was hij verantwoordelijk voor de hattrick van overwinningen die Matra op Le Mans scoorde.  Nadat Matra zich terugtrok uit de Formule 1 behaalde hij met Ligier enkele overwinningen. Medio 1981 werd hij vanwege tegenvallende resultaten door Guy Ligier ontslagen. Ducarouge vond daarna in Alfa Romeo een nieuwe uitdaging. Alfa Romeo stond destijds hoog aangeschreven maar hun auto bleek tegen te vallen. Toen Andrea de Cesaris tijdens de eerste kwalificatie voor de Franse Grand Prix in 1983 werd gediskwalificeerd vanwege ondergewicht werd Ducarouge op staande voet ontslagen. Lotus aarzelde geen moment en zag in Ducarouge een 'verlosser' om het team weer op niveau te krijgen. Peter Warr betaalde een vermogen om Ducarouge aan zijn team toe te voegen en één maand nadat Ducarouge bij Alfa Romeo werd ontslagen begon hij te werken bij Lotus.

Ducarouge over Colin Chapman

"Allereerst kan niemand zich voorstellen een man van het kaliber van Colin Chapman te kunnen vervangen", vertelde Ducarouge. "De overstap naar Lotus was al enige tijd gepland. Chapman had me een paar maanden voor zijn dood namelijk al overtuigd om voor Lotus te komen werken. Hij 'ontvoerde' mij op het circuit van Paul Ricard en nam me destijds mee naar het hoofdkwartier van Lotus. De landing was op een donkere landingsbaan en we brachten een bezoek aan zijn kasteel. Het was surrealistisch, ik had de indruk dat er overal geesten vandaan zouden komen. Indrukwekkend, Ketteringham Hall Castle!" vertelde hij ongeveer twee jaar voor zijn dood in een exclusief interview waarop GPToday.net de hand heeft weten te leggen. "Colin leidde me rond in de werkplaats waar al zijn Formule 1-auto's stonden opgesteld. Het was groot, maar er waren zoveel pilaren dat ik me afvroeg hoe ze de auto's konden bewegen. Aan een van deze pilaren was een notitieboekje gehangen. Het was een soort van klachtenboek waarin mensen (anoniem) een klacht op konden schrijven, een idee konden melden of een leuk verhaal konden schrijven. Ik bladerde door het boekje en zag dingen staan zoals: 'Nigel (Mansell) kan beter gaan vissen en Nigel heeft een te grote kont en past niet in de auto'." Ducarouge vertelde verder over zijn gesprek met Chapman: "In eerste instantie weigerde ik het aanbod van Chapman toen ik bij hem op kantoor zat. Chapman had mij niet weten te overtuigen. Ik had zelf ook het idee dat ik er niet klaar voor was. Toch besloot ik, een paar maanden na de dood van Colin Chapman om de uitdaging bij Lotus aan te gaan. Ik had in de tussentijd nagedacht over het prachtige kantoor, het klassieke meubilair en de grote ramen die uitzicht gaven op de sublieme rozentuin. Het was ondenkbaar en prachtig, maar niet iets wat 'des' Formule 1 is."

Begintijd bij Lotus en de ontwikkeling van de 94T en 95T

"Ik had de dag voor mijn installatie had Peter Warr mij de auto laten zien waarmee Lotus in 1983 reed. De auto was niet gemakkelijk om aan te passen, had een zeer kleine motor en was eigenlijk niet Formule 1 waardig. Ik vroeg daarna aan Peter wat Lees verder op de volledige sitehet budget was en of het mogelijk was om alles opnieuw op te bouwen. Hij nam me mee naar het kleinere chassis van de Lotus 91. Ik zag dat de basis van deze auto goed was. Ik had eigenlijk al meteen een idee hoe we deze auto binnen zes weken op de rails konden krijgen. Ik wist dat het budget zou exploderen en dat we dag en nacht moest werken om het project op orde te krijgen. We hadden anderhalve maand de tijd om de auto, die voor de Britse Grand Prix in 1983 klaar moest zijn, te bouwen. We hadden een enorme druk van Imperial Tobacco (John Player Special) omdat men de auto's voor onze thuisrace niet op de achterkant ban de grid wilde zien." Ducarouge vertelt verder over zijn band met Bob Dance, destijds de rechterhand van Colin Chapman: "Sommige medewerkers wisten dat Chapman mij in het team wilde hebben. Bob Dance, de eerste monteur, wist dat maar al te goed. Ze hadden allemaal het diepste respect voor Chapman. Terecht overigens, Chapman was voor iedereen Mr. Formula 1. Hij was een uitzonderlijke man." Ducarouge vertelde hoe de geboorte van de 94T op het circuit was: "We zijn er uiteindelijk in geslaagd om deze uitdaging te voltooien. Binnen 30 dagen stonden er twee nieuwe Lotus T94-exemplaren op de grid in Silverstone. Tijdens de eerste officiële sessie reed Elio de Angelis de beste tijd. Tijdens de race zou Elio uitvallen, maar Nigel reed vanaf een 21e startplaats naar de vierde positie. Als hij net iets sneller voorbij Rene Arnoux was gekomen had hij waarschijnlijk het podium gehaald. Nigel was 'de man van de wedstrijd'. De sfeer bij Lotus leek herrezen."

De band met Ayrton Senna en de mogelijkheid voor beide om naar Ferrari te gaan

"Na de jaren met Ayrton wilde hij absoluut dat ik hem zou volgen naar McLaren. Ik was het jaar ervoor (1986) al heel serieus benaderd door Ron Dennis, maar ik had zijn aanbod afgewezen. Toen Ayrton Lotus verliet heb ik hem een brief geschreven waarin ik hem vertelde dat het me spijt dat ik geen auto voor hem kon maken waarmee hij wereldkampioen kon worden. Ik kon hem niet volgen omdat ik mijn contract bij Lotus wilde respecteren. Ik besloot hem te vertellen dat ik er zeker van was dat hij meerdere malen wereldkampioen zou worden. Ayrton was een van de weinige die wist dat ik tijdens mijn Lotus-periode benaderd ben door Enzo Ferrari. Ik heb die ontmoetingen altijd voor mezelf gehouden. Een eerste ontmoeting vond plaats in Maranello en een tweede ontmoeting was er in het privé-huis van de heer Ferrari in Modena. Wat de heer Ferrari daar vertelde was ongelooflijk. "Ik wil u naar Ferrari halen", vertelde hij. Mijn antwoord was dat het onmogelijk was, ik zit bij Lotus en ben met Ayrton. Ferrari antwoordde toen: "Maar ik wil Ayrton ook." Ik vond het ongelooflijk, maar moest hem vertellen dat ik mijn contract bij Lotus en mijn trouw aan Ayrton moest respecteren. Ferrari antwoordde hierop: "Het maakt mij niet uit hoeveel het kost om u daar weg te krijgen, wij hebben de juiste en de beste advocaten."

"De heer Ferrari had roze post-its waarom hij bedragen in dollars schreef en hij schoof dat in mijn richting. Ik deed alsof ik het papier niet zag en duwde het heel langzaam terug. Ik had veel respect voor de heer Ferrari en de situatie werd voor mij steeds moeilijker. Ik vertelde hem uiteindelijk dat het een eer was dat hij me wilde hebben, maar ik was een van van mijn woord en respecteerde mijn contract bij Lotus. Er kwam nog een vervolg op de afspraak in Modena. Tijdens de Britse Grand Prix op Brands Hatch had ik Ayrton meegenomen naar het motorhome van Ferrari. Ayrton en ik hadden een geweldige tijd. Het werd toen opnieuw duidelijk dat meneer Ferrari ons beide naar zijn renstal wilde halen. Tijdens een open telefoongesprek tussen Enzo Ferrari en Marco Piccini (de hoofdingenieur van Ferrari) vertelde hij dat hij het slecht vond dat hij mij niet kon overtuigen om bij de Scuderia te komen werken. Hij maakte een statement en ik moet toegeven dat ik niet zo trots was om verantwoordelijk te zijn om niet naar Ferrari te gaan. Aan de andere kant heb ik mijn contract gerespecteerd."

Karaktermoord door Nelson Piquet

"Het was na het vertrek van Ayrton erg moeilijk voor Lotus om een passende vervanger te vinden. Iedereen wist eigenlijk wel dat Nelson Ayrton niet kon vervangen. Op de dag van zijn aankomst zag hij op de muur de foto's van Peter Warr. Hij (Nelson) keek er naar en zij tegen mij: "Gerard, als je met mij wilt praten moet je die foto's waar Ayrton op staat allemaal naar beneden halen".  Hij haatte Ayrton, dus al onze historie als team was minder belangrijk dan Nelson Piquet zelf. Ik accepteerde zijn manier van doen gewoon niet. Later, in de werkplaats, liet ik hem de complete auto zien zodat hij de eerste nieuwe golf van aanpassingen betreffende zijn rijpositie, stuurwiel en pedaalpositie kon bepalen. Ik maakte toen de fout door te zeggen dat het het chassis van Ayrton was waar hij in Monaco en Detroit de wedstrijd mee had gewonnen. Hij kwam met een statement door te zeggen dat hij never nooit in een auto zou stappen waarin Ayrton gezeten had. Ik dacht dat we veel plezier zouden krijgen met zo'n personage. Er was een groot geschil geweest tussen de twee coureurs na een artikel van Piquet in de schandaalpers van Rio de Janeiro."

"Nelson had een zwaar ongeluk gehad in Monza tijdens een test. Het leek wel dat hij niet meer op niveau kon komen. Zijn snelheid was niet veel beter dan die van Saturo Nakajima. Het was erg moeilijk met hem te communiceren en technisch te sparren. Soms lag hij uren in de vrachtwagen om te slapen. De resultaten waren slecht, Lotus onwaardig. Voor het eerst dacht ik dat ik door Lotus aan de kant gezet zou worden. Ik voelde me ook niet echt meer gemotiveerd om door te gaan omdat de sfeer heel erg slecht was. Ik zorgde ervoor dat ik weg was en besloot bij Larrousse aan de slag te gaan. In 1991 keerde ik terug bij Ligier als technisch directeur. Tot de overname van Flavio Briatore heb ik bij deze renstal gewerkt, daarna heb ik mijn tijd gestoken in het Renault Espace F1-project."

Ducarouge won met Ayrton Senna zes Grands Prix en eindigde 22 keer met de Braziliaan op het podium. Op 19 februari 2015 overleed hij na een lang ziekbed op 73 jarige leeftijd.