Ayrton Senna Special: Deel 34 - Oorlog in het team - Suzuka (1989)

Dit was de derde keer dat de Formule 1 het door Hans Hugenholtz ontworpen circuit. In 1987 werd Piquet kampioen nadat Mansell crashte in de training, één jaar later won Ayrton zijn eerste kampioenschap. De Grand Prix van Japan was al meerdere malen beslissend geweest voor een kampioenschap, in 1976 won James Hunt op het circuit van Fuji de wereldtitel. In de loop van de jaren zou Suzuka nog meer wereldkampioenen kronen.

Voorafgaande aan de race

Alain Prost verklaarde aan de Franse pers dat hij vanaf de Grand Prix van Japan de deur niet meer open zou zetten voor Senna. Hij benadrukte dat hij in Japan was om te racen en als Senna er voorbij zou willen hij van goede huizen moest komen. "Ik wil het kampioenschap winnen door de race te winnen, ik heb ook tegen het team vertel dat ik de deur open zal houden, dat heb ik namelijk te vaak gedaan", verklaarde Prost.

McLaren was het dominante team in 1989. Bij het ingaan van het weekend had Prost zestien punten voorsprong in het kampioenschap op Senna. De Braziliaan won zes races, Prost won er vier. Nadeel voor Ayrton was dat hij slechts op één andere locatie punten scoord, terwijl Prost slechts één keer geen punten scoorde. Senna moest in Suzuka en in Adelaide winnen om kans te hebben op de wereldtitel. Als Ayrton daadwerkelijk beide races zou winnen zou hij kampioen zijn omdat Prost zijn slechtste resultaten moest schrappen. "Er is absoluut niets menselijks aan hem. Hij wordt door niemand gewaardeerd, behalve dan door ons team voor de risico's die hij neemt. Hij leeft alleen maar voor de competitie. Al het andere heeft hij opgegeven, zelfs het menselijke contact. Ook de manier waarop hij de competitie aan zal blijven gaan zal niet langdurig zijn. Dat is jammer want hij is een uitzonderlijk coureur", verklaarde Prost op de vooravond van de Grand Prix.

Kwalificatie

Zoals al heel het jaar waren beide McLarens het snelste. Toch was er één groot Lees verder op de volledige siteverschil tussen beide coureurs. Senna had een snelle auto tijdens de kwalificatie en stond daarom ook 1.730 seconden voor Prost op de grid. Prost had zich gedurende het weekend bezig gehouden met een race-setup. Prost wist in zijn achterhoofd dat de beide McLarens superieur zouden zijn aan de rest van het veld, hij maakte zich dan ook geen zorgen en had voorafgaande aan de race zijn eigen plan getrokken. De Fransman nam een aantal van zijn monteurs in vertrouwen en besloot de 'Gurney-flap' van de achtervleugel af te halen. Dit hield in dat hij meer snelheid kon genereren op het rechte stuk. Prost was gedurende de gehele vrijdag en zaterdag bezig met de afstelling van zijn auto. De Ferrari's van Berger en de teruggekeerde Mansell stonden derde en vierde op de grid, hun achterstand op Senna was meer dan twee seconden om nog maar te zwijgen over de rest van het veld. De Williams-coureurs stonden op drie seconden, Alessandro Nannini stond met zijn Benetton die voorzien was van een nieuwe Ford motor op 3.062 seconden.

Na de pole position te hebben veroverd was Prost daarna het sneslte tijdens de warm-up. Dat was ook het moment dat hij besloot om, zonder medeweten van zijn teambaas Ron Dennis, zijn flap definitief te verwijderen. Prost wist zeker dat rechtelijnsnelheid belangrijker zou zijn dan grip in de bochten.

Race

Bij de start ging Prost er als een raket vandoor en reed een 'Senna-achtige' eerste ronde. Na een ronde of tien bleek het gat met Ayrton ongeveer vijf seconden te zijn. Het gat werd pas minder vanaf het moment dat Prost bij de achterblijvers in de buurt kwam. Ayrton liep wat in op Prost, maar de Braziliaan zat nog steeds niet in de versnellingsbak van zijn teamgenoot. Beide coureurs besloten halverwege de pits in te gaan voor nieuwe banden, Ayrton's stop was twee seconden langzamer dan die van Prost, maar aangezien Prost in verkeer zat viel dat in eerste instantie niet op qua track-positie. Toch bleek de stop van Ayrton voor hem beter uit te pakken dan voor Prost. De balans van Ayrton's auto was dusdanig beter geworden dat hij ronde voor ronde zijn achterstand goed kon maken. Van de achterkant hadden beide coureurs geen druk meer, Gerhard Berger was uitgevallen en ook Nigel Mansell moest zijn Ferrari met motorproblemen aan de kant zetten. Het zou uiteindelijk een man tegen man gevecht worden wie de Grand Prix zou winnen.

Ayrton kwam aan de versnellingsbak van Prost bij het ingaan van de 40e ronde. Prost had er voor gekozen om zijn tempo ietwat te laten zakken, dit zorgde ervoor dat Ayrton in de bochten dichterbij kwam, maar op de rechte stukken structureel Lees verder op de volledige sitelangzamer was omdat Prost een andere setup reed. Prost en Senna reden daarna een tactische wedstrijd waarbij duidelijk was dat Senna sneller in de bochten was. In de 46e ronde kwam Senna sneller uit de 130R-bocht en besloot bij het naderen van de Casio-chicane zijn auto naast die van Prost te zetten. Prost begon iets eerder dan normaal te remmen, keek in zijn spiegel en besloot het pad van Senna te blokken. Geen van beide coureurs voelde zich genoodzaakt om concessies te doen en beide McLarens raakten elkaar vlak voor de apex van de bocht. Met ingehaakte wielen en afgeslagen motoren was het voor Prost duidelijk dat hij niet meer verder kon. De Fransman stapte meteen uit zijn auto en liep weg. Senna, aan de andere kant, kreeg het voor elkaar om uit de ingehaakte wielen te komen met behulp van de Japanse marshalls. Ayrton werd aangeduwd en zijn motor herstartte, hierdoor kon hij over de escape road weer de baan op rijden.

Ondanks dat Ayrton zijn auto aan de gang had gekregen en weer op het circuit reed, had de auto wel schade. De neus was bij de aanrijding kapot gegaan en Ayrton zat gedurende een halve ronde met een los hangende voorvleugel. Hij kreeg het voor elkaar om deze in Degner 2 over de kerbstones kapot te rijden. Hierna vervolgde hij zijn weg naar de pitsstraat. De neus werd vervangen en Nannini reed voorbij. Bij terugkomst op de baan had Ayrton een gat van ongeveer vijf seconden dicht te rijden op de Italiaan. Met nog twee ronden te gaan passeerde Ayrton de Benetton-coureur op exact dezelfde plek waar hij tien minuten eerder met Prost in contact kwam. Drie ronden laten ging Ayrton als eerste onder de zwart wit-geblokte vlag door. Hij won de grand Prix van Japan en was slechts één overwinning verwijderd van het verlengen van zijn titel.

Na de race

Direct na de race werd Ayrton gediskwalificeerd door de race stewards voor het afsnijden van de chicane als gevolg van zijn aanrijding met Prost. Senna was van mening dat de beslissing genomen werd door FISA Presidant Jean-Marie Balestre om zodoende het kampioenschap te geven aan Prost. Nannini werd tot winnaar uitgeroepen, Patrese en Boutsen waren tweede en derde voor Williams. Het zou uiteindelijk de enige overwinning voor Nannini worden, hij eindigde zijn Formule 1-carrière na een helikoptercrash waarbij hij zijn arm verloor.

Omdat hij volgens eigen zeggen geen voordeel had behaald bij het afsnijden van de chicane gingen Ayrton en McLaren in beroep. Ron Dennis legde uit dat dit beroep niets te maken had met de overstap van Prost naar Ferrari. Dennis was van mening dat het team ten onrechte een overwinning was kwijtgeraakt en dit had consequenties voor het verlies van prijzengeld en bonussen van sponsoren.

Lees verder op de volledige site"Het is onze plicht als team om elke race te winnen die we kunnen. Als er een mogelijkheid is om dit te doen terwijl er nog een mogelijkheid is om het te doen, zullen wij die altijd aannemen. Wij voeren dit protest in en willen met klem zeggen dat er absoluut geen voorkeursbehandeling is tegen welke van onze coureurs dan ook. Als Alain vandaag kampioen wordt zijn we erg blij voor hem, als Ayrton uiteindelijk kampioen gaat worden zijn we ook blij voor hem. Wij tekenen in dit geval ook alléén protest aan tegen de uitslag van de race", verklaarde Creighton Brown, directeur van Mclaren.

"It was de enige plek waar ik hem zou kunnen passeren. Hij had daar nooit moeten rijden want hij heeft bewust naar rechts gestuurd om op mij in te rijden", verklaarde Ayrton in een interview met Folha de Sao Paulo.

Statement FIA

Volgens artikel 56 van de Formula 1 Disciplinaire Code kan een auto vast komen te staan op de baan en vervolgens door de marshals worden verwijderd. Als de coureur in staat is om de auto aan de gang te krijgen mag hij terug in de race. De onrechtmatigheid in dit geval is het feit dat Senna de chicane heeft "afgesneden". Na de crash kwam de auto van Senna niet terug op het punt van de baan waar het zou moeten. Daarom hebben wij hem gediskwalificeerd.

Een controversiële beslissing omdat Senna nooit terug kon komen via die plek. Had Ayrton wel de juiste route gekozen was hij gediskwalificeerd geworden omdat hij tegen het verkeer in zou rijden. Bovendien was het duidelijk dat het afsnijden van de baan hem geen voordeel had gegeven. Tussen 1979 en 1989 werden er 26 coureurs gediskwalificeerd, geen van hen voor het afsnijden van bochten of het nemen van een verkeerde route.

Hoorzitting FIA

Tijdens de hoorzitting van de FISA in Parijs, later in dezelfde week werd Senna's diskwalificatie niet alleen gehandhaafd, maar er werd ook een extra boete van $100.000,- gegeven. Tevens kreeg de Braziliaan een schorsing van zes maanden opgelegd wegens roekeloos rijden. De FISA noemde Senna tijdens die uitspraak een 'gevaarlijke coureur'. Uiteindelijk bleef alleen de geldboete staan. Prost werd wereldkampioen en besloot tijdens de regenachtige na één ronde de auto in de pits te zetten.

Lees verder op de volledige siteAyrton nam gewoon deel aan de regenrace in Adelaide, hij was van mening dat bij een gewonnen race en een positieve uitspraak van het attest van de FIA hem wereldkampioen zou kunnen maken. Uiteindelijk zou hij in de dertiende ronde uitvallen na een aanrijding en zag hij zijn vriend Thierry Boutsen de wedstrijd winnen.