Ayrton Senna Special: Deel 41 - Rust keert terug - Kampioenschap krijgt spanning terug en uiteindelijke titel (1991)

Na vier Grands Prix was de voorsprong van Ayrton ten opzichte van de rest van het veld enorm. Liefst 29 punten was de voorsprong van de Braziliaan, in dit geval op de niet-competitieve Ferrari van Alain Prost. Het leek een relatief 'makkelijk' seizoen te worden voor de Braziliaan, maar niets bleek minder waar. Tijdens de zomerperiode, die haar start had in Frankrijk, bleek de McLaren niet de snelheid te hebben en voornamelijk onbetrouwbaar te kunnen zijn. Het seizoen kreeg, totaal onverwacht, een andere wending.

Canada (Uitvalbeurt)

In een interview met de Canadese televisie werd Ayrton gevraagd wat zijn doel was tijdens de Canadese Grand Prix, zijn antwoord was duidelijk: "Ik hoop dat ik de pole haal, goed van start ga en geluk heb." Alle wensen kwamen niet uit: Er werd geen pole position gehaald, Nigel Mansell reed aan de leiding en Ayrton viel uit met een elektrisch probleem. Het was de eerste uitvalbeurt voor de McLaren.

Uiteindelijk konden de problemen nog groter worden, kijk maar naar Nigel Mansell. De Williams-coureur verloor in de laatste ronde van de wedstrijd plotseling snelheid bij het uitkomen van de haarspeldbocht. Er kwamen al snel geruchten dat Mansell een versnellingsbakprobleem zou hebben en de auto tot stilstand had gebracht of dat hij per ongeluk de motor had uitgeschakeld terwijl hij in de laatste ronde naa het publiek zwaaide. Mansell ontkende dit door te zeggen dat de versnellingsbak in zijn neutraal was gegaan toen hij terugschakelde. Williams kwam daarna met het statement dat de auto een elektrische storing had opgelopen. Technisch gezien was dit waar, maar het werd veroorzaakt omdat Mansell er niet in slaagde het toerental hoog genoeg te houden om de elektrische en hydraulische systemen aan te drijven, hierdoor kwam de versnellingsbak vast te zitten. Toen de auto terugkeerde naar de pits werd de motor opnieuw gestart en werkte de versnellingsbak perfect. Piquet boekte een onverwachte overwinning, het zou zijn laatste zijn in de Formule 1. Jordan pakte haar eerste punten in de Formule 1 met een vierde en een vijfde plaats voor Andrea de Cesaris en Bertrand Gachot, dat betekende dat het team zich niet langer meer hoefde te kwalificeren voor de kwalificatie aangezien de gehele grid halverwege het seizoen zou worden herschikt.

Mexico (Op zijn dak)

Na de teleurstelling in Canada vervolgde het Formule 1-circus haar weg op het Autodromo Hermanos Rodriguez. Het circuit, destijds met de Peraltada-corner, ligt (zoals bekend) boven zeeniveau. We moeten hierbij wel meteen verklaren dat er van de voormalige lay-out vrij weinig meer over is. Ayrton had nog steeds zijn beste start uit zijn Formule 1-carrière gemaakt, maar het was duidelijk dat het team van Williams-Renault op een of andere manier een grote inhaalslag aan het maken was. Ayrton zou er alles aan moeten doen om de grip op het kampioenschap niet te verliezen. Zijn voorsprong van 24 punten op Nelson Piquet leek een ruime marge, maar was het eigenlijk niet. De Benetton van Piquet kon niet direct worden gezien als concurrent voor de titel, maar beide Williams-Renault auto's waren dat zeker wel. Daarbij kwam ook nog dat Ferrari voor Frankrijk een splinternieuwe auto op de grid zou hebben. De Italianen hadden onder leiding van Steve Nichols (vriend en oud-collega van Ayrton bij McLaren), de nieuwe 643 al uitgebreid getest. Als klap op de vuurpijl had Ayrton zichzelf geblesseerd tijdens een jet-ski incident enkele dagen voor de Grand Prix. Uiteindelijk bleek Formule 1-dokter Sid Watkins hem goed te keuren voor de race.

Op vrijdag was het wederom kassa voor de Braziliaan. Ayrton, die voorafgaande van de Grand Prix zijn zorgen uitte over de Peraltada-corner, vond zichzelf ondersteboven in deze bocht. "Het was angstaanjagend. Ik zat ondersteboven gevangen in de auto. Ik voelde paniek omdat de auto bezine aan het lekken was. Ik had het idee dat de boel in de brand zou kunnen vliegen. Ik zat samengedrukt in de auto en ik was niet in staat om te bewegen of om mijn gordels los te maken. Een enorme inspanning was nodig om het stuurwiel en de veiligheidsgordels te verwijderen om onder de auto vandaan te komen. Het voelde denk ik net zo als dat je een konijn uit zijn hol haalt." Uiteindelijk behaalde Ayrton een derde plaats in Mexico.

Europese Seizoen

De Europese wedstrijden, het traditionele drieluik Frankrijk, Groot-Brittannië en Duitsland leverde Ayrton uiteindelijk slechts zeven punten op. Er stond geen maat op de Williams Renault van Nigel Mansell die met name in deze periode de klasse van de FW14 kon tonen. Mansell won deze drie wedstrijden met grote overmacht en de Britse coureur bracht de achterstand in het kampioenschap terug tot minder dan één Grand Prix-overwinning. Na de Duitse Grand Prix waren Williams en Mansell de favorieten om de titel in 1991 binnen te slepen. Overwinningen in Hongarije en België zorgde ervoor dat Ayrton twintig punten kon scoren, Mansell scoorde met een tweede plaats in Hongarije slechts zes punten. De voorsprong was bij aanvang van de Italiaanse Grand Prix 22 punten in het voordeel van de Braziliaan.

Eindfase van het kampioenschap

Lees verder op de volledige siteMansell won de race in Italië en zag Ayrton als tweede eindigen. De volgende Grand Prix in Portugal was een 'make or break' race voor de Brit. Tijdens de Portugese Grand Prix mislukte de pitstop van Mansell en werd hij gediskwalificeerd. Senna werd tweede en stelde eigenlijk de titel al veilig. Een overwinning van Spanje op het circuit van Barcelona bracht de spanning iets terug, maar het was duidelijk dat Senna geen concurrentie meer had van Mansell. De Brits spinde in Japan en Ayrton kon de overwinning aan teamgenoot Berger laten als blijk van waardering. Ayrton werd voor de derde keer wereldkampioen, voor de derde keer in vier jaar in Japan. De laatste race van het seizoen was de kortste ooit. In Adelaide stopte de race na een half uur vanwege de hevige regenval. Ayrton won, Mansell werd tweede en Berger derde.